Jezus sprak: ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één worden; ze zijn dan niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’

Wanneer twee mensen verliefd worden kan het ervan komen dat ze kiezen om te trouwen. Zij kiezen, zij geven zich aan elkaar, zij beloven trouw, maar wat er gebeurt bij het altaar is in wezen niet van hen. Huwelijk is gave; gave voor de gehuwden, voor de Kerk, voor de samenleving. Het is een gave waarin God zichzelf geeft, waarin Hij werkzaam is, waarin Hij zijn liefde en trouw toont. Huwelijk is in die zin een teken van Gods aanwezigheid.

Bedoeling is dat de twee geliefden dagelijks putten uit dit sacrament. Elk sacrament is een bron van levend water dat niet ophoudt genade te schenken. Vandaar het belang bij deze bron te blijven, in goede en kwade dagen. Dit laatste is niet vanzelfsprekend, een hele opdracht.

Liefde is gave, maar tevens opgave, waar dagelijks aan gewerkt moet worden, waar veel in ver- en gedragen moet worden. Het is een weg waaraan getimmerd moet worden doorheen alle fases van het leven, met hart en verstand.

In het huwelijk kan een koppel getuigen van Gods trouw aan de mens. Zij zijn als het ware beeld van deze trouw.

Laat ons bidden voor de gehuwden. Mogen zij dagelijks drinken van de bron van het huwelijkssacrament hen ooit gegeven.

Laat ons ook bidden voor die koppels waar het huwelijk gestrand is. Moge zij God niet verliezen. Moge hun band met Christus steeds inniger worden, ondanks het stranden.
En moge de Kerk, wij allen, hen met Christus’ liefde omarmen, zonder het minste oordeel.

kris