H. Familie - B

JEZUS ALS LEVEND CENTRUM
(bij het feest van de H. Familie)

'Het gezin van Jozef, Maria en Jezus is een gewoon gezin van mensen die leven van het werk van hun handen. Toch heeft het diepgang, want Jezus staat in het centrum. Hij is de schat van dat gezin. Maria en Jozef namen Hem op, koesteren Hem en zien Hem opgroeien in hun midden, en ook in hun hart. Dáárom is de familie van Nazaret heilig.' (Vincenzo Paglia - ontleend aan 'Het Woord van God elke dag', uitgegeven bij Halewijn 2023) 

Als wij nadenken over de roeping van het gezin vandaag, mogen wij ons spiegelen aan deze heilige familie. Ze wijst ons de weg naar volheid door Jezus te laten groeien in ons hart en in ons leven, in alles wat we ondernemen.

Door het aanwezig stellen van een religieuze cultuur houden we de band met de Heer levendig. We praten niet enkel over Hem, de evangelies, ons geloofsgoed, maar we praten ook en vooral mét Hem. Het persoonlijk en gezinsgebed is van wezenlijk belang wat de groei van volheid betreft binnen onze gezinnen. Het gebed is een bron van genade die we niet mogen onderschatten. En dan gaat het niet enkel over een gebedje aflezen op opzeggen, maar dan gaat het over God ontmoeten in de woorden die we uitspreken of de symbolen (bv een kruisje geven bij het slapengaan) die we gebruiken. In het gebed ontvangen we immers de genade van het binnengetrokken worden in het leven van de Heer. Jezus zelf zal ons - ieder persoonlijk en ons als gezin - omvormen naar Gods liefde.

Ik denk dat we in deze tijd het gebed - en vooral de diepgang ervan - moeten herontdekken. Danken, loven, vragen, ... het mag aanwezig zijn. En liefst op verschillende momenten van de dag. Deze cultuur in stand houden binnen het gezin is van levensbelang.

En heel waarschijnlijk zullen onze kinderen op een gegeven moment dit alles in vraag stellen, zoals ze dat met heel veel dingen doen. Puberteit noemen ze dat. Innerlijke groei. Vaak gaat het gepaard met strijd, rebellie, en zelfs met denken de waarheid in pacht te hebben. Voor ouders, en de opgroeiende jongeren zelf, geen makkelijke tijd. Maar laat ons dit niet al te negatief zien. Je kan het ook als een uitdaging bekijken. Wees als ouder niet te snel ontgoocheld wanneer je kind op een gegeven moment er (schijnbaar) voor kiest om niet meer mee te bidden, of de eucharistie bij te wonen. Blijf vooral zélf, én als koppel, bidden. Bid voor elkaar, bid voor je kinderen. En geef aan hen vooral de ervaring mee dat je als ouders het geloof nooit hebt losgelaten. Het zal in hun (harts)geheugen parten blijven spelen, hun hele leven lang. Ze zullen terugblikken op ouders die de band met hun Heer bleven verzorgen. En vaak, wanneer men zelf volwassen wordt en aan kinderen begint, neemt men op een of andere manier de religieuze draad weer op. Dankzij jullie, die als ouders, trouw zijn gebleven.

Vanavond is het oudejaar. Misschien ben je met je kinderen samen. Is het een idee om het jaar biddend af te sluiten alvorens het glas te heffen op het nieuwe jaar? Ga om iets voor twaalf in een kring zitten. Zet de muziek even uit. Steek een kaars aan. Maak het stil. En dank. Schenk aan elkaar de mogelijkheid om te danken, om te bidden om zegen.
Het is maar een idee dat in me opkomt terwijl ik deze woorden neerschrijf.

Mag ik ieder van jullie alvast een mooie jaarwisseling toewensen. Kus elkaar met en in de vrede van de Heer.
Tot in 2024.

Laten we bidden

Goede Vader,
we willen U danken om het voorbije jaar.
Om het vele goede dat we van U
en van elkaar mochten ontvangen.
Zegen ieder van ons persoonlijk,
zegen onze gezinnen,
zegen onze gemeenschappen,
zegen uw Kerk,
zegen deze aarde,
zegen de hele mensheid.
Moge er Vrede zijn
in en onder de mensen.
Om deze genade bidden wij,
in Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.

Een vredevolle oudejaarsavond.
Van harte, kris