Kerstmis

VAN BINNEN NAAR BUITEN

De herders gingen terug, terwijl ze God loofden en prezen om alles wat ze gehoord en gezien hadden.
Zo lezen we vandaag.

Persoonlijk heb ik een boontje voor de herders in het kerstverhaal. Zij leefden in de realiteit van het gewone leven: het waren arbeidslui, leefden niet in paleizen, leefden met de seizoenen der natuur. Hun leven was ver van romantiek, dikwijls hard en ruw, zoals het leven voor velen van ons is. Het waren mensen met haken en ogen, levend op kromme lijnen. Ook hier mensen zoals u en ik. Mooi toch hoe deze mensen de eer kregen om als eersten, uiteraard na Maria en Jozef (en de dieren), het Kind te mogen zien, te mogen aanbidden. Geen keizers en koningen, geen vooraanstaande religieuze mensen, maar gewone eenvoudige lieden mochten als eersten het Kind bewonderen.

Jij, die op een of andere wijze tijdens de voorbije nacht, of in de loop van deze dag, hebt ‘geknield’ (of zult ‘knielen’) voor de kerststal, laat je op dezelfde wijze bezielen door het kerstgebeuren zoals het was bij de herders. Laat je hele zijn volstromen met wat zich daar rond en in die kribbe heeft afgespeeld. Kijk ernaar alsof je er zelf bij aanwezig bent. Kruip in het gebeuren, wees één van de omstaanders. En aanbid, ontvang, drink, bewonder. Laat de vreugde, die het Kind in je hart doet opborrelen, de spirit zijn of worden van je leven, van je doen en laten, van je ontmoetingen met mensen.

Moge je hart de kribbe zijn van waaruit je leeft, bidt en werkt. Want we mogen nog zoveel kerststallen zetten als we willen, we mogen ons huis vol hangen met ballen, slingers en lichtjes ... Als de Heer vanbinnen niet geboren wordt, stellen deze uiterlijke tekenen weinig voor. Kerstversiering is mooi, maar als het geen levend gebeuren wordt van binnenuit is het als geschenk inpakpapier zonder inhoud.

De binnenkant, waar het om te doen is, mogen we niet herleiden tot onze persoonlijke binnenkant. Je hebt ook nog de binnenkant van je medemens, de binnenkant van je gezin of je gemeenschap, de binnenkant van de Kerk, de binnenkant van  de samenleving. Allemaal kribben waar de Heer in geboren wil worden, waar Hij appelleert Gods liefde te belichamen, en wel verenigd met Hem.

Geliefde mensen,
laten we de Heer beminnen in al zijn kribben waarin Hij ons tegemoet komt. Laten we Hem welkom heten door zijn liefde gestalte te geven, in alle omstandigheden van het leven. Als eenvoudigen, armen van geest, bezield door het kerstwonder: Gods menswording onder ons.

Laten we bidden

Vader,
schenk ons de eenvoud van de herders,
geef ons dat pure en sterke geloof
dat ons naar Jezus doet wenden.
Moge Hij het hart worden van ons bestaan;
liefde en vrede voor ieder.
Dank U, lieve God,
voor uw menswording.
In Christus,
amen.

Een zalig Kerstmis voor ieder van jullie!
kris