zaterdag in de tweede week van de advent

DE STEK DIE UW HAND HEEFT GEPLANT
Sir 48; Mt 17. 10-13; uit Ps 80

Beste mensen, we komen elke dag een stap dichter bij het kerstfeest. Vandaag vertellen de lezingen iets over de voorbereiding op de komst van de Verlosser.
In het boek van Jezus Sirach die leefde in de tweede eeuw voor Christus wordt Elia genoemd een profeet als een vuur, zijn woorden brandden als een fakkel. Dat is niet mis te verstane taal.
Elia leefde in een tijd toen het volk van God vooral gericht was op afgodendienst. Daardoor dwaalden ze af van de ene ware God. Het volk dreigde Hem geheel te vergeten.
Elia was niet direct een profeet die met zachte hand te werk ging. Met vuur probeerde hij het volk terug te brengen naar trouw aan het Verbond, eens met God gesloten. De boodschap van Elia was pittig, even pittig als de boodschap van Johannes de Doper dat later zou zijn. Johannes de voorloper van de verwachte Messias: Bekeer je! zou zijn dringende oproep zijn.

In alle tijden zijn er profeten nodig die op mogen en durven treden in naam van God. Elia en Johannes waren zo’n profeten. Ze lijden aan hun roeping omdat hun woorden lang niet altijd serieus genomen worden. Soms worden ze vervolgd en miskend omdat ze de harde waarheid spreken.

In het evangelie van vandaag discussiëren Petrus, Johannes en Jacobus met Jezus. Ze hebben juist een bijzondere ervaring gehad op de berg van de gedaanteverandering, de verheerlijking van Jezus, waarin Hij sprak met Mozes en Elia. Afdalend van de berg zitten ze nog vol vragen, zoals de vraag of Elia nog eerst moet komen, zoals de Schriftgeleerden zeggen. Het antwoord van Jezus is wat raadselachtig. Elia zou al gekomen zijn. De leerlingen begrijpen dat Jezus op Johannes de doper doelt.

Via deze grote figuren, Elia en Johannes, die vrij robuust hun boodschap en oproep tot bekering overbrengen, komen we bij Jezus uit, de Verlosser bij uitstek. Hier is het allemaal om begonnen. Onze psalm van vandaag sluit daar helemaal bij aan.

God van de hemelse machten, keer u tot ons,
kijk neer uit de hemel en zie,
bekommer u om deze wijnstok,
de stek die uw hand heeft geplant,
het kind dat U zelf hebt grootgebracht
Ps.80, 15-16
Wat een prachtig beeld: de stek die uw hand heeft geplant.

Zo zijn we allemaal geplant, als een piepklein stekje van de grote wijnstok. In het Johannesevangelie kunnen we lezen we dat Jezus zelf die wijnstok is.
Laten we luisteren naar de oproep tot trouw aan Hem, en mochten we soms door zwakte de verkeerde weg zijn ingeslagen, dan weten we zeker dat Hij ons met liefde weer zal opnemen. Dat we een kwetsbaar plantje zijn, weet Hij ook. Zo willen we in deze Advent ontvankelijk zijn voor die stille roep in ons hart, de roep om bijstelling van ons gedrag waar dat nodig is.
Zijn komen naar ons, en ons komen naar Hem zal op dit kerstfeest intenser en dieper beleefd kunnen worden dan op de wijze die ons via prachtige reclamestunts beloofd wordt.

Laten we bidden

Kom Heer Jezus, kom.
Zonder U dwalen we af
naar vele materiële dingen
waar de wereld zo’n ophef over maakt
in kleurrijke voorstellingen en aanbiedingen.
Moge onze kerst straks
een innerlijk feest worden
van herkenning waar het in het leven om gaat.
En mogen we dat vieren in gemeenschap
met allen die ons lief zijn.
Zegen ons en allen
waarmee we in liefde verbonden zijn
en zegen deze wereld in nood,
nood aan datgene wat echt heilzaam is
naar lichaam en ziel!

Amen

Beste mensen, wat is het mooi om samen na te denken en bezig te zijn met de inhoud van ons gelovig bestaan. Ons stekje mag uitgroeien tot een krachtige plant die, onder Gods liefdevolle begeleiding, veel vruchten mag dragen.

Ricky Rieter