maandag in week 24 door het jaar
Vandaag zou ik in 'Van Woord naar leven' met u willen kijken naar de eerste lezing van vandaag.
Het is één grote oproep tot gebed: 'Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt, dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken. Bid voor alle koningen en gezagsdragers, opdat we rustig en ongestoord kunnen leven, in alle vroomheid en waardigheid. Dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze redder, die wil dat alle mensen worden gered en de waarheid leren kennen.'
Geliefde mensen,
het bidden voor elkaar is van onschatbare waarde. Het is vandaag de dag misschien niet echt populair. Men heeft het liever over doen en bezig zijn, met onmiddellijke vruchten tot gevolg, in plaats van over bidden voor anderen, met niet onmiddellijk ‘zichtbare’ vruchten. We mogen het belang van ‘bidden voor elkaar’ niet onderschatten.
Als Kerk zouden we op de allereerste plaats een biddende gemeenschap moeten zijn; God dankend en lovend, ons gevend aan Hem, ons openstellend voor zijn genade, elkaar en de hele wereld bij Hem brengend.
Wie bidt leeft in ontmoeting met God. Dat voel je niet altijd, maar het is wel zo. Misschien is het beter te zeggen: God ontmoet hem die bidt. Het is een ontmoeting die op een totaal andere wijze gebeurt dan dat wij, mensen, elkaar ontmoeten. De Gods-ontmoeting gebeurt diep in onze ziel, wat veel verder en dieper reikt dan wanneer mensen elkaar ontmoeten. Het is een ontmoeting die we kunnen beredeneren, maar die anderzijds het menselijk denken ver overstijgt. Het reikt zelfs verder dan ons bewust-zijn. Het is een ontmoeting die ons van binnenuit transformeert in Gods liefde. Het is God zelf die zijn liefde in Christus aan ons openbaart, om ons doorheen Christus op te nemen in zichzelf. Dit opnemen is puur genade, het gebeurt aan ons, we kunnen het niet maken, het is puur gave. Het is het waaien van de Geest; Gods liefde die ons meeneemt naar ongekende diepten in onszelf.
We kunnen enkel innerlijk knielen voor deze dieptereis die God met ons maakt. En dit op ieder moment. Want vergis je niet: dit gebeurt niet enkel tijdens ons expliciet gebed, maar kan geschieden overal en altijd: in het kerkgebouw, in ons gebedshoekje thuis, tijdens ons gebed aan tafel, maar ook op de tram, tijdens ons wandelen op straat, wanneer we fietsen, wanneer we aardappelen schillen, tijdens onze omgang met collega’s, op ons sterfbed, zelfs tijdens onze slaap. Het gebeurt wanneer we ons hart tot God verheffen, maar het kan evengoed gebeuren wanneer onze gedachten helemaal niet expliciet bij God zijn. Ten allen tijde, en naar Gods wil, kan Hij zijn liefde openbaren, en wel op tal van wijzen.
In deze openbaring plaatst Hij je in de zachte gloed van zijn Geest, Hij doet je drinken van zijn gegeven verrijzenisvrede in Christus, Hij doet je slurpen aan zijn hemelse liefde, je lippen en hart verbrandend. Want oh ja, Gods openbaring leidt in de meeste gevallen niet tot een hemelse rozengeur en maneschijn. God mag ten diepste dan wel zoet zijn; feit is: zijn liefde ‘vraagt’. Hij vraagt een toevertrouwen aan zijn Zoon, een gehoor geven aan een weg die niet altijd de onze zal zijn. Hij vraagt een in vrijheid en verzetloos doen wat er gedaan moet worden, ons ‘ja’ leggend in het grote ‘ja’ van Jezus.
Vanuit dit ‘omgaan’ en ‘meegaan’ met God, mogen wij elkaar in gebed bij Hem brengen. Dat is niet onbelangrijk. Het behoort wezenlijk bij ons christelijk leven. Het is een zeer diepe vorm van naastenliefde. In Christus mogen we allen vernoemen, hen leggend in de schoot van de Vader met de vraag om ontferming.
Nogmaals: deze vorm van smeek- en voorbede is van onschatbare waarde voor de mensheid.
Geliefde mensen,
laten we samen bidden, in diepe verbondenheid, in dat grote mystieke lichaam van Christus, om als gemeenschap door Hem geleid, meer een meer beeld en gelijkenis te worden van Gods liefde. Christus in ons.
kris
Het is één grote oproep tot gebed: 'Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt, dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken. Bid voor alle koningen en gezagsdragers, opdat we rustig en ongestoord kunnen leven, in alle vroomheid en waardigheid. Dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze redder, die wil dat alle mensen worden gered en de waarheid leren kennen.'
Geliefde mensen,
het bidden voor elkaar is van onschatbare waarde. Het is vandaag de dag misschien niet echt populair. Men heeft het liever over doen en bezig zijn, met onmiddellijke vruchten tot gevolg, in plaats van over bidden voor anderen, met niet onmiddellijk ‘zichtbare’ vruchten. We mogen het belang van ‘bidden voor elkaar’ niet onderschatten.
Als Kerk zouden we op de allereerste plaats een biddende gemeenschap moeten zijn; God dankend en lovend, ons gevend aan Hem, ons openstellend voor zijn genade, elkaar en de hele wereld bij Hem brengend.
Wie bidt leeft in ontmoeting met God. Dat voel je niet altijd, maar het is wel zo. Misschien is het beter te zeggen: God ontmoet hem die bidt. Het is een ontmoeting die op een totaal andere wijze gebeurt dan dat wij, mensen, elkaar ontmoeten. De Gods-ontmoeting gebeurt diep in onze ziel, wat veel verder en dieper reikt dan wanneer mensen elkaar ontmoeten. Het is een ontmoeting die we kunnen beredeneren, maar die anderzijds het menselijk denken ver overstijgt. Het reikt zelfs verder dan ons bewust-zijn. Het is een ontmoeting die ons van binnenuit transformeert in Gods liefde. Het is God zelf die zijn liefde in Christus aan ons openbaart, om ons doorheen Christus op te nemen in zichzelf. Dit opnemen is puur genade, het gebeurt aan ons, we kunnen het niet maken, het is puur gave. Het is het waaien van de Geest; Gods liefde die ons meeneemt naar ongekende diepten in onszelf.
We kunnen enkel innerlijk knielen voor deze dieptereis die God met ons maakt. En dit op ieder moment. Want vergis je niet: dit gebeurt niet enkel tijdens ons expliciet gebed, maar kan geschieden overal en altijd: in het kerkgebouw, in ons gebedshoekje thuis, tijdens ons gebed aan tafel, maar ook op de tram, tijdens ons wandelen op straat, wanneer we fietsen, wanneer we aardappelen schillen, tijdens onze omgang met collega’s, op ons sterfbed, zelfs tijdens onze slaap. Het gebeurt wanneer we ons hart tot God verheffen, maar het kan evengoed gebeuren wanneer onze gedachten helemaal niet expliciet bij God zijn. Ten allen tijde, en naar Gods wil, kan Hij zijn liefde openbaren, en wel op tal van wijzen.
In deze openbaring plaatst Hij je in de zachte gloed van zijn Geest, Hij doet je drinken van zijn gegeven verrijzenisvrede in Christus, Hij doet je slurpen aan zijn hemelse liefde, je lippen en hart verbrandend. Want oh ja, Gods openbaring leidt in de meeste gevallen niet tot een hemelse rozengeur en maneschijn. God mag ten diepste dan wel zoet zijn; feit is: zijn liefde ‘vraagt’. Hij vraagt een toevertrouwen aan zijn Zoon, een gehoor geven aan een weg die niet altijd de onze zal zijn. Hij vraagt een in vrijheid en verzetloos doen wat er gedaan moet worden, ons ‘ja’ leggend in het grote ‘ja’ van Jezus.
Vanuit dit ‘omgaan’ en ‘meegaan’ met God, mogen wij elkaar in gebed bij Hem brengen. Dat is niet onbelangrijk. Het behoort wezenlijk bij ons christelijk leven. Het is een zeer diepe vorm van naastenliefde. In Christus mogen we allen vernoemen, hen leggend in de schoot van de Vader met de vraag om ontferming.
Nogmaals: deze vorm van smeek- en voorbede is van onschatbare waarde voor de mensheid.
Geliefde mensen,
laten we samen bidden, in diepe verbondenheid, in dat grote mystieke lichaam van Christus, om als gemeenschap door Hem geleid, meer een meer beeld en gelijkenis te worden van Gods liefde. Christus in ons.
kris
- Heel mooi, Kris: het gebed is een diepe vorm van naastenliefde.
BeantwoordenVerwijderen- Ik bid vanmorgen voor onze overheden. Van hun goodwill hangt het af of wij ons christen-zijn vrij en rustig kunnen beleven. De Kerk is arm. Ze is voor het uitoefenen van haar liefde- werken voor de mensen en van haar eredienst voor God, afhankelijk van subsidiëring door de staat. Heer, geef dat het haar nooit aan de nodige middelen zal ontbreken.
- Levensbeschouwing is niet economisch rendabel, denkt men. Maar een ook jonge mens kan maar goed presteren als hij / zij zich goed voelt in zijn / haar vel. Ons christelijk geloof kan daar zeker toe bijdragen: als wij weten dat wij een Vader hebben in de hemel die uiteindelijk alles goed laat worden, is dat een enorme innerlijke kracht.
- God is één, zegt Paulus, en één is ook de Middelaar Christus Jezus, die Zijn leven voor ons gaf. Deze Jezus moeten wij aan allen leren kennen.
- We kijken met bewondering naar het geloof van de centurio. Hij vond het niet nodig dat Jezus in zijn huis binnenkwam. Hij wilde het Jezus - als Jood - niet moeilijk maken. Jezus moest zich niet verontreinigen door het huis van een heiden binnen te gaan. Maar één woord van Hem was voldoende om de knecht, van wie de centurio zo afhankelijk was - die knecht was zijn secretaris en nog zoveel meer - gezond te maken. En het geschiedde. Het geschiedde naar Jezus' woord. Zelf werd ook Jezus toch ontvangen in de maagdelijke schoot van Maria toen deze tot de engel van God zei: 'Mij geschiede naar Uw woord'?
Ja Heer, leer ons bidden altijd en voor "iedereen "! Diep verbonden met Jezus die ons met en door de Stroom van Liefde voor Zijn en onze Vader meevoert !Ik wens jullie allen een "gezegende dag"toe!!!
BeantwoordenVerwijderenVoor elkaar bidden is een van de meest efficiënte middelen om sterkte te geven aan elkaar.
BeantwoordenVerwijderenToen ik een beweging voor zingeving bij jonge mensen leidde was mijn manier om te zeggen: ik ga voor je bidden, "ik stuur je energie".
Dat begrepen ze. Wellicht moeten we leren de dingen verstaanbaar voor hen te formuleren.
Wij hebben het geluk gehad een aantal jaren deel te kunnen uitmaken van een oecumenische gebedsgroep die maandelijks samenkwam met als enige doel te bidden voor de stad waarin wij wonen: zijn bewoners, de beleidsmensen, de christelijke gemeenschappen, de anders gelovigen, het onderwijs, de ziekenzorg enz... enz... Dat is nooit vruchteloos.
BeantwoordenVerwijderenBidden voor anderen :'opdat we rustig en ongestoord kunnen leven'.
BeantwoordenVerwijderenOpdat we in vrede kunnen leven,belangrijk is de aansporing alle zorgen af te leggen en die in de vorm van wensen ,smekingen en dankzegging aan God voor te leggen en af te staan.In het gebed leren we geloven dat God zelf zorg draagt voor wat op ons hart kan drukken.Onze' zorgenkinderen'zijn meer van Hem dan van ons tijdens ons gebed.
Innerlijk bidden,zelfs tijdens onze slaap(Kris)ik heb het ooit ervaren,werd wakker in de nacht en hoorde iemand bidden:Heer Jezus Christus,Zoon van God ,ontferm U over ons'.Het kwam van binnen uit mij,ik telde 5 x ,ik dacht dat is voor de 5 werelddelen.
Ja dat bidden zal ik steeds herhalen,zoals ik het beluisterde.
Omgaan-meegaan -met Hem die in ons diepste zijn IS ! In gelovig aanvaarden - dankbaar-in het dagdagelijkse leven - Hem door de levende Kristus , NU , open-baren voor en in Allen!
BeantwoordenVerwijderenOmgaan- meegaan - met Hem ,die in mij IS ! Dit gelovig dankbaar aanvaarden en door de Liefde van de LEVENDE - uitstralen naar Allen -de wereldwijd !!!!
BeantwoordenVerwijderenAMEN!!!
Verwijderen