vrijdag in week 23 door het jaar
‘Verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter in het oog van je broeder of zuster te verwijderen.”
Zo zegt Jezus ons vandaag.
Er is dus een soort balk in onze ogen die ons weerhoudt op een juiste wijze naar de ander te kijken. Pas wanneer die balk verwijderd is, zo zegt Jezus, zullen we scherp genoeg zien om een mogelijke splinter uit het oog van de ander te verwijderen.
Het gaat hier, naar mijn aanvoelen, onder andere over de balk van het oordeel. Oh hoe snel zijn we in het onmiddellijk overdelen over een ander. Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar zelf betrap ik mij daar meermaals per dag op. Je ziet iemand een bepaalde houding aannemen of gewoon iets doen, je stoort je daar aan, en floep: daar is het oordeel. De ander is geklasseerd. Voila.
Moesten we de kunst verstaan de balk van het oordeel uit onze ogen te verwijderen… we zouden heel anders naar de ander kijken. Op zich zouden we hetzelfde zien, maar in ons kijken benaderen we de ander wezenlijk anders. We kijken immers niet meer vanuit een oordelend hart, maar vanuit een liefhebbend en zorgend hart. We zullen de ander zien als kind van God die uit zichzelf niet vraagt beoordeeld te worden, maar wel vraagt bemind te worden.
Wilt dat dan zeggen dat we blind moeten zijn voor merkwaardige, of misschien zelfs zondige, gedragingen van anderen? Nee, tuurlijk niet. Het is niet fout dingen vast te stellen. Maar waar het over gaat is hoe je deze mens benadert; vanuit oordeel dat nog weinig ruimte laat om lief te hebben, of vanuit een minnend hart dat ten allen tijde met zorg kijkt naar die ander.
Wie dit laatste kan klaarspelen, kijkt bijvoorbeeld naar een zondaar als iemand die diep in zichzelf een zekere genezing nodig heeft. Dit hoeft echt geen oordeel te zijn. Eerder een vaststelling; maar eentje vervuld van liefde. Wat je doorheen het gedrag van de ander ziet, is dat de liefde gekwetst werd, en dat zet jou alleen maar aan tot meer liefhebben.
Met gevolgen natuurlijk: je zult die liefde naar de ander toe op een of andere wijze moeten uiten. Door hem niet te verfoeien, door daadwerkelijk naar hem toe te gaan, hem te willen ontmoeten, door je vriendschap aan te bieden, door mogelijks het ‘goede gesprek’ aan te gaan, door voor hem te bidden.
Het kan merkwaardig klinken, maar liefde zet altijd aan tot genezing. En dan heb ik het over liefde die geworteld is in Christus zelf. Wie vanuit Christus bemint, laat toe dat Jezus genadevol werkzaam is in de wereld. Wij mogen zijn instrumenten zijn; nederig en klein, maar tegelijk moedig en fier.
Maar dit laatste is niet eenvoudig. Velen van ons, ik op kop, lopen met balken in hun ogen om u tegen te zeggen; balken van oordeel die ons belemmeren de ander met liefde te zien en te benaderen.
Laten we ons hiervan bewust worden, en die balken uit onze ogen verwijderen. Opdat we naar de ander in liefde zouden kijken; in de liefde van de Heer. Met alle mooie en goede gevolgen van dien.
kris
Zo zegt Jezus ons vandaag.
Er is dus een soort balk in onze ogen die ons weerhoudt op een juiste wijze naar de ander te kijken. Pas wanneer die balk verwijderd is, zo zegt Jezus, zullen we scherp genoeg zien om een mogelijke splinter uit het oog van de ander te verwijderen.
Het gaat hier, naar mijn aanvoelen, onder andere over de balk van het oordeel. Oh hoe snel zijn we in het onmiddellijk overdelen over een ander. Ik weet niet hoe dat bij jullie is, maar zelf betrap ik mij daar meermaals per dag op. Je ziet iemand een bepaalde houding aannemen of gewoon iets doen, je stoort je daar aan, en floep: daar is het oordeel. De ander is geklasseerd. Voila.
Moesten we de kunst verstaan de balk van het oordeel uit onze ogen te verwijderen… we zouden heel anders naar de ander kijken. Op zich zouden we hetzelfde zien, maar in ons kijken benaderen we de ander wezenlijk anders. We kijken immers niet meer vanuit een oordelend hart, maar vanuit een liefhebbend en zorgend hart. We zullen de ander zien als kind van God die uit zichzelf niet vraagt beoordeeld te worden, maar wel vraagt bemind te worden.
Wilt dat dan zeggen dat we blind moeten zijn voor merkwaardige, of misschien zelfs zondige, gedragingen van anderen? Nee, tuurlijk niet. Het is niet fout dingen vast te stellen. Maar waar het over gaat is hoe je deze mens benadert; vanuit oordeel dat nog weinig ruimte laat om lief te hebben, of vanuit een minnend hart dat ten allen tijde met zorg kijkt naar die ander.
Wie dit laatste kan klaarspelen, kijkt bijvoorbeeld naar een zondaar als iemand die diep in zichzelf een zekere genezing nodig heeft. Dit hoeft echt geen oordeel te zijn. Eerder een vaststelling; maar eentje vervuld van liefde. Wat je doorheen het gedrag van de ander ziet, is dat de liefde gekwetst werd, en dat zet jou alleen maar aan tot meer liefhebben.
Met gevolgen natuurlijk: je zult die liefde naar de ander toe op een of andere wijze moeten uiten. Door hem niet te verfoeien, door daadwerkelijk naar hem toe te gaan, hem te willen ontmoeten, door je vriendschap aan te bieden, door mogelijks het ‘goede gesprek’ aan te gaan, door voor hem te bidden.
Het kan merkwaardig klinken, maar liefde zet altijd aan tot genezing. En dan heb ik het over liefde die geworteld is in Christus zelf. Wie vanuit Christus bemint, laat toe dat Jezus genadevol werkzaam is in de wereld. Wij mogen zijn instrumenten zijn; nederig en klein, maar tegelijk moedig en fier.
Maar dit laatste is niet eenvoudig. Velen van ons, ik op kop, lopen met balken in hun ogen om u tegen te zeggen; balken van oordeel die ons belemmeren de ander met liefde te zien en te benaderen.
Laten we ons hiervan bewust worden, en die balken uit onze ogen verwijderen. Opdat we naar de ander in liefde zouden kijken; in de liefde van de Heer. Met alle mooie en goede gevolgen van dien.
kris
Ja, Kris, niet oordelen, maar de andere met liefde zien, graag blijven zien. Zoals Jezus met Paulus deed. Wat je diep treft, vergeet je niet, zongen Erik en Sanne. Paulus kan ook niet vergeten hoe hij gemist heeft met de beginnende Jezusbeweging te vervolgen, maar hij kan ook niet vergeten hoe Jezus met liefde naar hem heeft gekeken en hem tot Zijn apostel maakte. Nu is Paulus niet meer blind. Hij kan anderen naar de waarheid leiden die Christus is. Ze zullen niet vallen in een kuil, struikelen over een hindernis die ze niet zien. Paulus is ten volle gelijk geworden aan zijn Meester Jezus. Mochten ook wij in alles aan Jezus gelijk worden. Dan zullen we het niet meer nodig vinden naar de splinter te kijken in het oog van een broer of zus. We zullen weten dat ook wij niet beter zijn. Integendeel, dat er in ons eigen oog of hart geen splinter zit, maar zelfs een balk. In onze cursus over 'heiligheid' in het seminarie zei onze professor: 'Jezus veroordeelde niemand, omdat Hij als mens wist dat Hij als mens hetzelfde zou kunnen hebben gedaan als die medemens'. Dat is heel juist. Jezus heeft Paulus lief gehad, ondanks het feit dat Paulus Hem vervolgde. Laten ook wij iedere medemens blijven liefhebben, ook als hij of zij in onze ogen domme dingen doen, ook als zij ons christelijk geloof niet genegen zijn. Ik denk aan verschillende politici in ons land die de lessen levensbeschouwing willen halveren en initiatieven van zorg die uitgaan van een levensbeschouwing niet meer zouden willen subsidiëren. Zitten we werkelijk weer te midden van de kerkvervolging van de eerste eeuwen? De H. Johannes Chrysostomos had een gulden welsprekendheid. Toen hij die gave gebruikte om de corruptie aan te klagen aan het keizerlijk hof, kreeg hij niet het laatste woord. Hij werd verbannen en stierf van uitputting en ontbering. Maar in een homilie die wij deze morgen in ons brevier mochten lezen, weet hij dat Jezus bij hem is tot het einde der tijden en steunt hij op de liefde van zijn gelovigen, een liefde die niemand hem kan ontnemen. Wat er in ons land en in de wereld ook tegen ons ondernomen zal worden, laten wij het toevertrouwen aan Jezus. Ook Hij moest het onderspit delven aan het kruis, maar toch had Hij in Zijn verrijzenis het laatste woord. Ja, men kan ons over Jezus en over God doen zwijgen, maar dan spreken Jezus en God des te luider. Jezus zei, toen de leiders Hem toesnauwden dat Hij Zijn volgelingen, die Hem bij Zijn intrede in Jeruzalem toejuichten met hun Hosanna' s, moest doen zwijgen, toen zei Jezus: 'Als zij zwijgen, zullen de stenen spreken'. Maar zoals Hij, moeten ook wij geen weerstand bieden aan het onrecht. Ons gebed voor hen die ons weg willen, zij onze enige stut en troost. De Heer zal Zijn kleine kudde niet vergeten.
BeantwoordenVerwijderenHet is zo waar dat we niet eerst de balk in eigen oog zien maar wel de splinter in het oog van een ander. Eigenlijk moeten we ons hoeden voor hoogmoed die overal om de hoek loert.
BeantwoordenVerwijderenHeer God, geef ons aanwijzingen hoe we hoogmoed de pas kunnen afsnijden.
Wat een prachtige afbeelding deze morgen. Ik moest er hartelijk om lachen maar hij liet wel heel goed zien waar het om gaat. Vaak heb ik al een oordeel klaar vóór ik zelf door heb wat ik doe en ook al wil ik het niet. In onze maatschappij wordt niet zachtzinnig omgesprongen met de klokkenluiders die dikwijls hun baan kwijtraken als zij misstanden aankaarten. Ik vind het fantastisch dat er zulke mensen zijn. De waarheid mag niet naar buiten komen! Maar dat is heel wat anders als hier bedoeld wordt. Het oordelen over anderen heeft al heel veel verdriet gebracht en dat moeten we goed beseffen.
BeantwoordenVerwijderenNeen,we mogen ons als gelovigen niet hoger of beter achten dan een ongelovige aan wiens daden we ons ergeren.Met innerlijke liefde tegemoet gaan of voor hem bidden,dan hebben we zelf vrede,en blijven we verbonden met Jezus.
BeantwoordenVerwijderenJezus spreekt in beeldtaal ,sterk overdreven opdat wij zouden nadenken en begrijpen.
BeantwoordenVerwijderenDat voorbeeld over iemand die een houtsplintertje in zijn oog heeft gekregen lijkt zó ontleend aan de timmermanswerkplaats van H.Jozef; Jezus zou dat dus wel uit eigen ervaring kennen. Maar hij gebruikt het hier overdrachtelijk, van iemand die een ander niet wil helpen, maar die hem wil corrigeren, iemand die voortdurend klaar staat om anderen terecht te wijzen. En Hij tekent die vervolgens als iemand wiens gezichtsvermogen nog veel beperkter is. Hij had kunnen zeggen dat die een nog veel grotere splinter in zijn oog heeft, maar trekt dat tot in het absurde, door te spreken van een balk. Zulke overdrijving werd door rabbijnen en door Jezus regelmatig gebruikt om ergens nadruk op te leggen.
(Zoals over die kameel die zo moeilijk door het oog van een naald valt te duwen).
kris, ik vind het erg fijn dat je altijd zo bij jezelf en het dagelijkse leven blijft als je voor ons de lezingen probeert te verduidelijken en verdiepen. zonder wijdlopende theologische bespiegelingen weet je vanuit grote diepte ook het hogere te bereiken. dank daarvoor.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Stefan.
VerwijderenDe evangelies vertalen naar het dagelijks leven is toch een wezenlijk onderdeel van de 'verkondiging'.
Dank je wel voor het compliment.
Ga helemaal akkoord met wat hier vooraf staat geschreven ! Het zijn bijbelse woorden , die waarheid en realiteit verkondigen , zij stralen Paaskracht uit ! geschreven voor het dagdagelijkse -en soms-onbegrijpelijk leven !!!!De Geest die u bezielt, drijve ons !Zó te worden en te zijn !
BeantwoordenVerwijderenDiepe dank !
kan : verwijderen .....niet......verwijderd worden ?????
BeantwoordenVerwijderenBeste Renée,
Verwijderennee, dat kan niet.
Wat jezelf post kan eventueel door jezelf verwijderd worden. Niemand kan een post van een ander verwijderen.