vrijdag in week 25 door het jaar
Hij zei tegen hen: ‘En wie ben Ik volgens jullie?’
Petrus antwoordde: ‘De door God gezonden messias.’
Nadat Jezus aan de leerlingen vroeg wat de mensen zeggen wie of wat Hij voor hen was, stelde Hij deze vraag nu heel persoonlijk aan hen, waarop dan Petrus antwoordde: ‘De door God gezonden messias’.
Bij Matteüs zegt Jezus er dan nog bij: 'Gelukkig ben je, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel.’ (Mt. 16, 17)
Dit laatste, namelijk het geopenbaard zijn door de Vader, is van groot belang. Immers ook aan ons vraagt Jezus wie Hij voor ons is. En als we al antwoorden is het van belang dat we dit doen vanuit een innerlijke openbaring.
We zouden namelijk ook kunnen antwoorden vanuit ons allerindividueelste ikje, los van God. Antwoorden als ‘Jezus is voor mij enkel een voorbeeld, Hij komt mij interessant over, Hij is voor mij een soort licht, zijn boodschap heeft nog enige betekenis, Hij is een meester onder de vele meesters, Hij is voor mij een soort boeddha, ik doe mijn best en Hij doet de rest,…’, zijn woorden die misschien ‘iets’ zeggen over Hem, maar gewoonlijk omvatten ze lang niet wie de Heer in werkelijkheid, of in de diepte, is.
Trouwens, niet wat ik denk wie de Heer is, is van belang, maar wel wie Hij voor mij is. Dat zijn twee verschillende zaken.
Om te kunnen zeggen wie Jezus is, moeten we een hart hebben dat zich opent voor Gods openbaring; een arm hart, een hart dat leeg is, een hart dat uitkijkt naar wat is.
Met andere woorden: we moeten leren stil zijn, en rustig. Stil om te kunnen luisteren, rustig om in vrede en geduld te kunnen ontvangen.
Justinus, uit de 2e eeuw, verwoordde het zo: ‘Je moet vooral bidden dat de deuren van het licht voor je worden geopend, want niemand kan zien en begrijpen, als God en zijn Christus het hem niet mogelijk maken om te verstaan’.
Bonhoeffer (1906-1945) trekt dit nog verder open wanneer de mens, of de Kerk, meent te moeten spreken over Christus. Hij zegt: ‘Een leer over Christus begint met zwijgen. Het zwijgen van de Kerk is het zwijgen van het Woord. Over Christus spreken betekent zwijgen. Over Christus zwijgen betekent spreken. Als de Kerk op de juiste manier spreekt door op de juiste manier te zwijgen, dan verkondigt ze Christus.’
Met andere woorden: we kunnen Christus leren kennen door zijn Woord, maar we moeten dit Woord ontvangen vanuit een luisterende houding. Niet te snel invullen, maar diep luisteren, vanuit leegte en verlangen, om te kunnen ontvangen wat gegeven wordt.
Enkel dan zullen we kunnen ontmoeten; Hem ontmoeten. Want we zullen Hem maar ten diepste kunnen vinden wanneer we Hem kennen zoals Hij is. Maar nogmaals: wat ons kennen van Hem betreft hangt van Hem af, en niet van ons. Paus Benedictus XVI zei: ‘Wat we ook doen, indien Hij zich niet toont, zullen we nooit volledig tot bij Hem geraken’.
Moraal van het verhaal: laten we nooit te snel God, of Christus, invullen. Laten we, integendeel, met veel geduld en discipline, de stilte – die Gods stilte is - diep beminnen en koesteren, opdat we van Hem mogen ontvangen. Om vanuit deze ‘openbaring’ met hart en ziel tot Jezus te kunnen zeggen nadat Hij aan ons heeft gevraagd wie Hij volgens ons is: ‘Heer, Gij zijt de door God gezonden messias.’
En laten we dan, vanuit een innige verkering met Hem, nederig en moedig, Hem uitdragen: zijn liefde, zijn vrede, zijn barmhartigheid. Hij met ons, in ons, door ons.
kris
Petrus antwoordde: ‘De door God gezonden messias.’
Nadat Jezus aan de leerlingen vroeg wat de mensen zeggen wie of wat Hij voor hen was, stelde Hij deze vraag nu heel persoonlijk aan hen, waarop dan Petrus antwoordde: ‘De door God gezonden messias’.
Bij Matteüs zegt Jezus er dan nog bij: 'Gelukkig ben je, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel.’ (Mt. 16, 17)
Dit laatste, namelijk het geopenbaard zijn door de Vader, is van groot belang. Immers ook aan ons vraagt Jezus wie Hij voor ons is. En als we al antwoorden is het van belang dat we dit doen vanuit een innerlijke openbaring.
We zouden namelijk ook kunnen antwoorden vanuit ons allerindividueelste ikje, los van God. Antwoorden als ‘Jezus is voor mij enkel een voorbeeld, Hij komt mij interessant over, Hij is voor mij een soort licht, zijn boodschap heeft nog enige betekenis, Hij is een meester onder de vele meesters, Hij is voor mij een soort boeddha, ik doe mijn best en Hij doet de rest,…’, zijn woorden die misschien ‘iets’ zeggen over Hem, maar gewoonlijk omvatten ze lang niet wie de Heer in werkelijkheid, of in de diepte, is.
Trouwens, niet wat ik denk wie de Heer is, is van belang, maar wel wie Hij voor mij is. Dat zijn twee verschillende zaken.
Om te kunnen zeggen wie Jezus is, moeten we een hart hebben dat zich opent voor Gods openbaring; een arm hart, een hart dat leeg is, een hart dat uitkijkt naar wat is.
Met andere woorden: we moeten leren stil zijn, en rustig. Stil om te kunnen luisteren, rustig om in vrede en geduld te kunnen ontvangen.
Justinus, uit de 2e eeuw, verwoordde het zo: ‘Je moet vooral bidden dat de deuren van het licht voor je worden geopend, want niemand kan zien en begrijpen, als God en zijn Christus het hem niet mogelijk maken om te verstaan’.
Bonhoeffer (1906-1945) trekt dit nog verder open wanneer de mens, of de Kerk, meent te moeten spreken over Christus. Hij zegt: ‘Een leer over Christus begint met zwijgen. Het zwijgen van de Kerk is het zwijgen van het Woord. Over Christus spreken betekent zwijgen. Over Christus zwijgen betekent spreken. Als de Kerk op de juiste manier spreekt door op de juiste manier te zwijgen, dan verkondigt ze Christus.’
Met andere woorden: we kunnen Christus leren kennen door zijn Woord, maar we moeten dit Woord ontvangen vanuit een luisterende houding. Niet te snel invullen, maar diep luisteren, vanuit leegte en verlangen, om te kunnen ontvangen wat gegeven wordt.
Enkel dan zullen we kunnen ontmoeten; Hem ontmoeten. Want we zullen Hem maar ten diepste kunnen vinden wanneer we Hem kennen zoals Hij is. Maar nogmaals: wat ons kennen van Hem betreft hangt van Hem af, en niet van ons. Paus Benedictus XVI zei: ‘Wat we ook doen, indien Hij zich niet toont, zullen we nooit volledig tot bij Hem geraken’.
Moraal van het verhaal: laten we nooit te snel God, of Christus, invullen. Laten we, integendeel, met veel geduld en discipline, de stilte – die Gods stilte is - diep beminnen en koesteren, opdat we van Hem mogen ontvangen. Om vanuit deze ‘openbaring’ met hart en ziel tot Jezus te kunnen zeggen nadat Hij aan ons heeft gevraagd wie Hij volgens ons is: ‘Heer, Gij zijt de door God gezonden messias.’
En laten we dan, vanuit een innige verkering met Hem, nederig en moedig, Hem uitdragen: zijn liefde, zijn vrede, zijn barmhartigheid. Hij met ons, in ons, door ons.
kris
Heer, laat mij U leren kennen. Laat mij zwijgen voor U, Gods mens geworden woord. Leer me, zoals St. Vincentius, U te ontdekken in de naaste, vooral in de arme en behoeftige naaste, in hen die niet van tel zijn en voor wie ik misschien zelf ook eerst een gevoelen van afkeer heb. Heer, leer mij voor U te leven, U, die mij God geeft.
BeantwoordenVerwijderenHoe interpreteer ik dit evangelie vandaag ?
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat er Joden waren die geloofden in een soort van reïncarnatie van krachtige zielen, zoals de profeten waren. En ik denk ook dat er waren die uitkeken naar het einde der tijden, als de Messias zou komen, dwz als God zelf als een mensenzoon zou verschijnen en zijn rijk zou vestigen op aarde. Petrus is de eerste die dat geloof, die verwachting, op de persoon van Jezus betrekt : gij zijt ons door God gezonden als de verlosser. De eindtijd is begonnen ! Ik denk dat die visie op Jezus gevaarlijk was. Ik vermoed dat Jezus schrik had van de volkstoeloop, als dat nieuws zich zou verspreiden. En niet alleen van de volkstoeloop en de overweldigende beroering en ontregeling van de samenleving (tussen de Joden en ook tussen Joden en Romeinen), maar ook van het leed dat hem en zijn leerlingen daardoor zou treffen – en ik denk dat Jezus dat leed nog zo lang mogelijk wou uitstellen : zeg dat tegen niemand !!
Ik denk dat Jezus voorvoelde dat zijn leven gevaar liep, dat het geen triomftocht zou worden maar een opstand die zou verpletterd en neergeslagen worden, en dat hij daar niet zou aan kunnen ontsnappen, En dat hij daarom zijn leerlingen waarschuwde : ik ben niet de grote zoon van God die hier de strijd ga winnen : ik ben een lam dat afgeslacht zal worden.
Dat hij daarom zei : maar verlies uw geloof niet, want ik zal uit de dood worden opgewekt. Maw : ik denk dat Jezus zijn leerlingen leerde dat hun verwachtingen over God en hoe god zou ingrijpen in de geschiedenis verkeerd waren. Dus ook het idee van het einde der tijden.
Ik denk dat dit één van de grootste verschillen is tussen de Joden en de Christenen vandaag : de Joden geloven dat de eindtijd én de Verlosser nog moet komen. De Christenen geloven dat we de Messias al gehad hebben, en dat Hij zal terugkomen – onverwacht – als een bruidegom veel te laat, midden in de nacht
(Maar ik ben niet theologisch geschoold, dus spreek me tegen aub als u het beter weet)
De wereld draait maar door en in deze tijd beginnen meer en meer mensen (ook jongeren) te geloven dat we de aarde – onze Moeder – om zeep aan ’t krijgen zijn : dat we nog enkele decennia afstaan van het punt waarop de klimaatopwarming onomkeerbaar zal escaleren en het hier voor miljarden mensen onleefbaar zal worden – en dat onze hoogtechnologische beschaving dan ten onder zal gaan
BeantwoordenVerwijderenWetenschappers observeren en waarschuwen al jaren. We naderen het punt van “no return”
Wereldwijd beginnen er mensen te betogen, maar de trend blijft bergaf, want het grootste deel van de wereldbevolking woont in Azië, en daar beginnen ze nu nog maar aan de economische booom die wij hebben gekend in de jaren ’60.
En de Joden – er zijn er geen 30 miljoen – gaan zij de wereld verlossen ?
En wij Christenen – wij zijn met een dik miljard - moeten wij vandaag nog zwijgen over de eindtijd ?
"...laten we nooit te snel God, of Christus, invullen. Laten we, integendeel, met veel geduld en discipline, de stilte – die Gods stilte is - diep beminnen en koesteren, opdat we van Hem mogen ontvangen. Om vanuit deze ‘openbaring’ met hart en ziel tot Jezus te kunnen zeggen nadat Hij aan ons heeft gevraagd wie Hij volgens ons is: ‘Heer, Gij zijt de door God gezonden messias.’ "
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Kris voor die wijze woorden.
laten we de bijbel luisterend lezen, maar niet interpreteren, niet denken te weten, maar luisteren met heel ons hart, en de liefde die dat in ons hart teweegbrengt uitdragen
BeantwoordenVerwijderenLeeg , niet wetend, maar wel verlangend, is dit ook geloven?
BeantwoordenVerwijderenHet verlangen is de sterkste vorm van geloof. De twijfel is het beste hulpmiddel om te groeien in geloof.
VerwijderenKris,akkoord met je commentaar bij de lezing van het evangelie, voor zover het mensen betreft die al enige kennis van God, Jezus, het geloof hebben. Er zijn echter meer 'anderen' in deze tijd.Ik denk (omdat ik ermee geconfronteerd wordt) bv. aan de vele moslims, die ook de openbaring van Christus nodig hebben.
BeantwoordenVerwijderenGods woord geeft ons het antwoord: “Hoe in Hem geloven zonder van Hem te hebben gehoord? Hoe kan men van Hem horen, als niemand Hem verkondigt. En hoe zullen zij Hem verkondigen, als zij niet zijn gezonden?” (Romeinen 10,14-15).
En gezonden ZIJN we - ieder die zich christen noemt. Gezonden, en vooral, naar die 'anderen'. Zwijgen kan niet meer, mag niet meer. Kardinaal Danneels schreef reeds in 1990: “Met prediking en gebed moeten we hoognodig uitbreken uit de traditionele ruimtes. Misschien wel de straat op”.
Helemaal waar Sjaloom.
VerwijderenWe moeten de straat op, de wereld in, daartoe zijn we gezonden. Om licht te zijn, en zout.
Hoe we dit moeten doen … daarvoor moeten we eerst biddend in het leven staan, en dan zal ons dat 'gegeven' worden. Voor de ene zal dit meer verkondigend zijn, voor een ander meer 'de liefde belevend', voor weer anderen beiden.
Wat we ook doen, als we het maar 'in Christus' doen, zodat Hij door ons heel al weldoende kan rondtrekken.
Zo dacht ik.
Na al de reakties ,hier voorop, is het dan klaarder om te weten :WIE JEZUS IS ?
BeantwoordenVerwijderenAls ik het héél stil maak ,dan zal ik misschien -ervaren - wie HIJ is !???
Als ik door zijn geest in mij -in totale leegte- Hem ZIE in de -minbedeelden, de verguisden uit de maatschappij, de andersnormalen ,.....en anders denkenden .....- Dan zal Hij zijn, wie Hij is : de levende MESSIAS nu !!! en Hem in mij laten doen - wat Hij deed en nog doet !!!
Dank !