vrijdag in week 22 door het jaar
Lieve mensen,
de boodschap die Jezus bracht was als nieuwe wijn, als jong bloed door het mensenhart, sprankelend en vurig, anders van smaak dan het oude. God ging in Jezus een verbintenis aan met de mensen zoals de mensheid die nog nooit gekend had.
En de leerlingen, die mochten alles meemaken vanop de eerste rij: het genezen van zieken, het gaan eten bij zondaars, het bedaren van stormen, het vermenigvuldigen van broden, om nog niet te spreken van Jezus’ levengevende woorden die Hij sprak tot de gewone man in de straat. Op zijn woord volgden ze Hem, niet wetend waar hun pad toe leidde. Maar feit was: de Bruidegom was met hen, en daarom vastten de leerlingen toen niet.
Het ware vasten begon wanneer hun Heer van hen was weggenomen, wanneer Hij de weg van de uiterste consequentie gegaan is, wanneer Hij de kelk van de liefde tot op de bodem leeggedronken had voor de grootste zondaar, wanneer Hij de weg van het kruis gegaan is uit een totale solidariteit met de meest verstotene en uitgespuwde mens. Op het kruis heeft Hij zich met hen allen vereenzelvigd.
En dit, konden de leerlingen toen, nog niet begrijpen. En vanaf dan moesten zij vasten.
Ja, zij moesten hun niet-begrijpen leren loslaten, zij moesten leren afsterven aan zichzelf om beschikbaar te worden voor Hem, en het diepe van zijn Boodschap. Met de bedoeling vanuit een geheel andere tegenwoordigheid van hun Heer Gods liefde te gaan belichamen: het kruis omarmend, om in verbondenheid met Hem de weg van de liefde te gaan.
En wij … in wezen is er geen verschil. Ook wij moeten vasten: loslaten, afsterven, beschikbaar worden. Om de liefde van het kruis te worden in deze wereld. Want daartoe zijn we als Kerk gezonden: om licht te zijn in de wereld, zout voor allen, met een bijzondere liefde voor de armen, ook het arme in ieder van ons.
En, ook al klinkt dit misschien vreemd: met veel liefde en genegenheid voor de zondaar; niet voor de zonde, wel voor de zondaar; de zondaar die in wezen smacht naar innerlijke genezing. En leeft deze dorst, vanuit een zekere vervreemding, niet in ieder van ons?
Laat ons elkaar, en de hele wereld omarmen en beminnen, in de liefde van de Heer.
Als het kan in de vrede en de vreugde van Pasen.
kris
de boodschap die Jezus bracht was als nieuwe wijn, als jong bloed door het mensenhart, sprankelend en vurig, anders van smaak dan het oude. God ging in Jezus een verbintenis aan met de mensen zoals de mensheid die nog nooit gekend had.
En de leerlingen, die mochten alles meemaken vanop de eerste rij: het genezen van zieken, het gaan eten bij zondaars, het bedaren van stormen, het vermenigvuldigen van broden, om nog niet te spreken van Jezus’ levengevende woorden die Hij sprak tot de gewone man in de straat. Op zijn woord volgden ze Hem, niet wetend waar hun pad toe leidde. Maar feit was: de Bruidegom was met hen, en daarom vastten de leerlingen toen niet.
Het ware vasten begon wanneer hun Heer van hen was weggenomen, wanneer Hij de weg van de uiterste consequentie gegaan is, wanneer Hij de kelk van de liefde tot op de bodem leeggedronken had voor de grootste zondaar, wanneer Hij de weg van het kruis gegaan is uit een totale solidariteit met de meest verstotene en uitgespuwde mens. Op het kruis heeft Hij zich met hen allen vereenzelvigd.
En dit, konden de leerlingen toen, nog niet begrijpen. En vanaf dan moesten zij vasten.
Ja, zij moesten hun niet-begrijpen leren loslaten, zij moesten leren afsterven aan zichzelf om beschikbaar te worden voor Hem, en het diepe van zijn Boodschap. Met de bedoeling vanuit een geheel andere tegenwoordigheid van hun Heer Gods liefde te gaan belichamen: het kruis omarmend, om in verbondenheid met Hem de weg van de liefde te gaan.
En wij … in wezen is er geen verschil. Ook wij moeten vasten: loslaten, afsterven, beschikbaar worden. Om de liefde van het kruis te worden in deze wereld. Want daartoe zijn we als Kerk gezonden: om licht te zijn in de wereld, zout voor allen, met een bijzondere liefde voor de armen, ook het arme in ieder van ons.
En, ook al klinkt dit misschien vreemd: met veel liefde en genegenheid voor de zondaar; niet voor de zonde, wel voor de zondaar; de zondaar die in wezen smacht naar innerlijke genezing. En leeft deze dorst, vanuit een zekere vervreemding, niet in ieder van ons?
Laat ons elkaar, en de hele wereld omarmen en beminnen, in de liefde van de Heer.
Als het kan in de vrede en de vreugde van Pasen.
kris
Heel mooi, Kris. Nu plaats ik mijn misschien raar woord voor vandaag, maar in feite zeg ik hetzelfde als u. Dank!
BeantwoordenVerwijderenIn de natuur komt nogal wat wreedheid voor. De één eet de ander op. Er zijn zelfs dieren die om een wijfje een rivaal dood maken. Er zijn ook gevallen bekend van moederdieren die hun eigen jongen doodbijten. Dat laatste heb ik vaak gezien op de hoeve van mijn vader wanneer varkens hun biggetjes doodbeten. In de natuur is er veel struggle for life en het recht van de sterkste. We zien dat ook bij de mens. Zoveel onrechtvaardigheid, mensen die anderen uitbuiten, die ook de natuur uitbuiten. De natuur, bv. een bos, is eigenlijk een ecosysteem. Bomen trekken insecten aan en deze zijn dan weer voedsel voor vogels. Als de mens een bos ziek maakt, dan komt heel het ecosysteem in de problemen. Een voorbeeld zie ik in de mussen die ik nu niet meer zie. Veertig jaar geleden krioelde het van mussen op mijn vaders velden. Zijn die beestjes niet bijna geheel uitgestorven door onze pesticiden? Ik weet niet of de mens afstamt van de dieren. Dat zegt de evolutietheorie. Dan is al die wreedheid ook bij de mens niet te verwonderen. Onze joods-christelijke godsdienst spreekt eerder van een deviatie, een afwijken van de oorspronkelijke bedoeling van God door de val van de engel van het licht, Lucifer, die tegen God in opstand kwam en ook de mens meesleept in zijn val. Hoe dan ook, Jezus komt iets anders brengen. Ik denk: het oorspronkelijke plan van God, Zijn uiteindelijke bedoeling. En dat is liefde. God is zelf liefde, zegt Jezus. Paulus zegt vandaag: Jezus is het beeld van de onzichtbare God, de eerstgeborene van heel de schepping. En al is de schepping gedevieerd, Jezus brengt verzoening. Hij herstelt de schepping in haar oorspronkelijke orde. Hij nam de laatste plaats in, Hij stierf op het kruis. Daar liet Hij God toe om de Heer te zijn van Zijn leven en van dat van ons allemaal dat Hij aan had genomen. Hij voltooide de schepping, maakte ze nieuw, zette ze in de liefde van God terug. Dat is werkelijk iets nieuws. Dat is nieuwe wijn in nieuwe zakken. Maar dat vraagt van ons wel dat we ons vaak opgeblazen ik wat aan de kant zetten. Opdat allen zouden kunnen leven. Daar gaat het om!
Die Farizeeën waren zogezegd verwonderd omdat de leerlingen niet vasten...
BeantwoordenVerwijderenTelkens als ik die tekst lees, komt het beeld van mijn vader me voor ogen die hoofdschuddend op de brug over de beek naar het water keek :
geen muggen meer die op het water dansten en geen vissen meer die speelden in het water...
De mens moet leren de schepping respecteren, anders gaat hij er zelf aan...
Toen snapte ik er niets van. Nu begrijp ik het dat de mens anders moet leren leven om de planeet te redden
En, ook al klinkt dit misschien vreemd: met veel liefde en genegenheid voor de zondaar; niet voor de zonde, wel voor de zondaar; de zondaar die in wezen smacht naar innerlijke genezing. En leeft deze dorst, vanuit een zekere vervreemding,......
BeantwoordenVerwijderenBedankt Kris voor deze wijze uitspraak.
Dankbaar om wat hieraan vóóraf gaat ! Zó kan ik het niet! Kan maar aanhalen ' Nu begrijp ik dat de mens anders moet leven ,om de planeet( en bewoners )HEEL te maken !'
BeantwoordenVerwijderenDit kan alleen gebeuren door Zijn PAASKRACHT !
diepe dank aan allen !