dinsdag in week 26 door het jaar
Wanneer een Samaritaans dorp wat moeilijk doet over een doorreisvisum voor Jezus treden de leerling op en vragen of de Heer het goed vindt dat zij vuur uit de hemel afroepen om hen te verteren. Waarop Jezus hen streng terecht wijst.
Jezus was op weg naar Jeruzalem. Hij wist wat Hem te wachten stond. Maar zijn innerlijke kruis-weg was eigenlijk reeds begonnen. Het drama zal zich niet enkel afspelen in Jeruzalem op de Calvarieberg, maar het is nu reeds bezig binnen die kleine kring rondom Hem.
Voor de leerlingen was Palmzondag het feest bij uitstek: het gejubel van het volk en henzelf bij het zien van Jezus. Het was hun Pasen, hun feest der feesten. Ze hadden geen besef van de weg die Jezus nog moest gaan, integendeel. Nog steeds willen zij vuur afsmeken om de zogenaamde tegenstanders van Jezus te verslaan. Ze hadden nog maar weinig begrepen. En op het cruciale moment, bij de marteling en de kruisdood van hun Heer, zullen de meesten dan ook weglopen; totaal in de war.
Maar dit drama, was zich nu reeds aan het voltrekken.
Voor ons is dit stuk evangelie een wegwijzer naar waar het om te doen zal zijn willen we de weg van Jezus’ liefde gaan: Kruis-liefde, liefde tot het uiterste. Maar vooral ook: deze liefde van Jezus welkom heten in ons diepste zelf, in onze eigen gebrokenheid, onze broosheid, onze zwakheid, ook onze zondigheid. Snel gezegd, maar lang niet vanzelfsprekend. Nochtans is Jezus onder andere daarvoor gestorven. In zijn eigen gebrokenheid kwam en komt Hij onze gebrokenheid tegemoet. Hij zal er zich mee vereenzelvigen, om verinnigd met ons, ons op tillen in zijn Pasen. Zo kan onze gebrokenheid en zwakheid ons tot sterkte worden in ons diepste mens-zijn, levend voor God, ons gevend aan de Liefde; biddend en handelend bouwend aan Gods Rijk in deze wereld.
Kom, geliefde mensen, laten we ons openen voor Jezus’ kruis-liefde.
Mogen we, in genade, sterk worden in Hem.
Alleluia. Ja hoor, alleluia !
kris
Jezus was op weg naar Jeruzalem. Hij wist wat Hem te wachten stond. Maar zijn innerlijke kruis-weg was eigenlijk reeds begonnen. Het drama zal zich niet enkel afspelen in Jeruzalem op de Calvarieberg, maar het is nu reeds bezig binnen die kleine kring rondom Hem.
Voor de leerlingen was Palmzondag het feest bij uitstek: het gejubel van het volk en henzelf bij het zien van Jezus. Het was hun Pasen, hun feest der feesten. Ze hadden geen besef van de weg die Jezus nog moest gaan, integendeel. Nog steeds willen zij vuur afsmeken om de zogenaamde tegenstanders van Jezus te verslaan. Ze hadden nog maar weinig begrepen. En op het cruciale moment, bij de marteling en de kruisdood van hun Heer, zullen de meesten dan ook weglopen; totaal in de war.
Maar dit drama, was zich nu reeds aan het voltrekken.
Voor ons is dit stuk evangelie een wegwijzer naar waar het om te doen zal zijn willen we de weg van Jezus’ liefde gaan: Kruis-liefde, liefde tot het uiterste. Maar vooral ook: deze liefde van Jezus welkom heten in ons diepste zelf, in onze eigen gebrokenheid, onze broosheid, onze zwakheid, ook onze zondigheid. Snel gezegd, maar lang niet vanzelfsprekend. Nochtans is Jezus onder andere daarvoor gestorven. In zijn eigen gebrokenheid kwam en komt Hij onze gebrokenheid tegemoet. Hij zal er zich mee vereenzelvigen, om verinnigd met ons, ons op tillen in zijn Pasen. Zo kan onze gebrokenheid en zwakheid ons tot sterkte worden in ons diepste mens-zijn, levend voor God, ons gevend aan de Liefde; biddend en handelend bouwend aan Gods Rijk in deze wereld.
Kom, geliefde mensen, laten we ons openen voor Jezus’ kruis-liefde.
Mogen we, in genade, sterk worden in Hem.
Alleluia. Ja hoor, alleluia !
kris
De ballingschap heeft toch dit lichtpuntje gebracht: de Israëlieten zijn met veel mensen met een andere geloofsovertuiging in contact gekomen. De profeet Zacharias die optreedt bij de heropbouw van Jeruzalem en zijn tempel, ziet in een visioen dat velen naar Jeruzalem af gaan zakken om er kennis te maken met de ene ware God.
BeantwoordenVerwijderenJezus gaat naar Jeruzalem. Het zal Zijn verheffing worden: Zijn omhoog geheven worden op het kruis dat tevens Zijn verheerlijking zal zijn bij Zijn hemelse Vader. Gisteren nog bereidde Hij Zijn leerlingen voor op dat grote gebeuren. Het is niet een kwestie van aardse grootheid. Je moet klein worden en ontvankelijk als een kind. Ja, je moet je ego verliezen en God je eigenlijke ego laten worden. Vastberaden gaat Jezus de weg op naar Zijn verhoging. Maar een dorp in Samaria aanvaardt Hem niet. Ze willen hun ego niet opzijzetten, ze willen God niet hun ego laten worden. Ze aanvaarden niet wat Jezus brengt: dat God de Heer moet worden van hun leven. De leerlingen Jacobus en Johannes, die ‘donderzonen’, nog gevormd door de strenge Johannes de Doper, willen vuur uit de hemel afroepen over dat weigerachtig dorp. Neen, zegt Jezus, dat nooit! Jezus’ tocht is geen veroveringstocht, het is een aanbieden van een groot heil. Dan maar elders proberen. Dat moeten ook wij doen. Komen we bij iemand die zijn ego niet in wil ruilen voor het ego van God, met alle respect, maar wij gaan verder, elders. Het is immers niet aller deel, het geloof.
(vervolg)
BeantwoordenVerwijderenDe H. Theresia zong: “Vivre d’amour, quelle étrange folie; me dit le monde: ‘Ah, cessez de chanter, ne perdez pas vos parfums, votre vie, utilement sachez les employer’. T’aimer, Jésus, quelle perte féconde, tous mes parfums sont à toi sans retour. Je veux chanter en sortant de ce monde: je meurs d’amour". Leven in de liefde, wat een eigenaardige dwaasheid, de wereld zegt me: ‘Stop met zingen, verlies niet je parfums, je leven. Gebruik ze nuttig’. Maar U beminnen, Jezus, wat is dat een vruchtbaar verlies, al mijn parfums zijn voor U zonder keer. Ik wil zingen bij het verlaten van deze wereld: ik sterf uit liefde.
En ze gaat verder: ‘Mourir d’amour, voilà mon espérance, quand je verrai se briser tous mes liens. Mon Dieu sera ma grande récompense, je ne veux point posséder d’autres biens. De son amour je veux être embrasée, je veux le voir, m’unir à lui toujours; voilà mon ciel, voilà ma destinée: vivre d’amour’. Sterven uit liefde, dat is mijn hoop, wanneer ik zal zien breken al mijn banden. Mijn God zal mijn grote beloning zijn, ik wil geen ander goed. Van Zijn liefde wil ik me laten vervullen, ik wil Hem zien, me met Hem verenigen voor altijd. Dit is mijn hemel, dit is mijn bestemming: leven uit liefde!
Beste broeders en zusters, mochten wij dat ook ooit zo kunnen zingen. Mochten wij ons ego afleggen voor het ego van God. Dan sterven we niet meer, want God is ons leven, God is ons ik. En God sterft nooit! Welnu, het ego van God is liefde. We hebben weer in ons getijdengebed die mooie tekst gelezen van Theresia dat de liefde alles samenvat. Zonder de liefde zouden de apostelen ophouden te verkondigen, de martelaren zouden ophouden hun leven te geven. Als wij, zoals Theresia, in de liefde leven, is ons ego werkelijk het ego van God geworden.
Amen !!!
BeantwoordenVerwijderenTheresia van Lisieux is mijn lievelings heilige ! Ik bid elke dag hààr gebed .
Thèrèse tu a promis de passer ton ciel sur la terre !
Prie avec nous afin que dans notre coeur fleurisse des roses d'une foi éveillée ,d'une confiance persévérante d'un amour ardent pour Dieu et tout homme dans les petites choses de chaque jour. Exauce notre prière O Dieu notre Père en l'Esprit de Jésus Amour et Miséricorde à tout jamais !
De ballingschap is een verhaal voor hier en nu. De ballingschap een gebeuren van vernedering en mislukking heeft ook een positieve kant. De Joden komen er door in contact met vele volkeren, Zij leren van hen maar anderen leren ook van de Joden. Zo heeft de ballingschap ook een positieve kant.
BeantwoordenVerwijderenHet zou goed zijn als wij in het negatieve telkens opnieuw het positieve leren ontdekken