vrijdag in week 26 door het jaar
We noemen Gods boodschap een Blijde Boodschap. En dat doen we terecht. Gods boodschap is immers een boodschap van immense barmhartigheid. Wat een mens ook heeft uitgespookt in zijn leven, God is altijd opnieuw bereid de zondaar op te nemen in zijn barmhartigheid, hem te vergeven, hem opnieuw op weg te zenden. Niemand hoeft zich dus verloren te wanen. Zo is God. Dat is liefde.
Je zou dan kunnen redeneren: Eigenlijk hoef ik niet te bidden, ik hoef ook Jezus niet te volgen in wat Hij vraagt, wan Hij vergeeft toch altijd opnieuw. Ik mag eigenlijk rustig mijn eigen ding doen, ik moet naar niemand zien. Leve mijn ego!! En waarom niet… God, de barmhartigheid in persoon, vergeeft me toch. Dat zegt toch die Blijde Boodschap. Niet?
Het mag duidelijk zijn dat hier Gods barmhartigheid totaal verkeerd begrepen wordt, laat staan ontvangen wordt. Wie omhelst is geweest door Gods barmhartigheid, wie vergeving heeft ontvangen, wordt opnieuw gezonden, en wel door God zelf, met de bedoeling te leven met de juiste intentie, om, levend in Gods genade, de weg te gaan waarop Hij die persoon uitnodigt. Wie dit laatste bewust verwerpt doet eigenlijk aan Godslastering, en dat is beleefd uitgedrukt.
In het evangelie van vandaag uit Jezus serieuze dreigementen naar dergelijke mensen. Stel dat Hij deze woorden niet zou gezegd hebben, stel dat deze dreigementen niet zouden zijn opgenomen in het evangelie, dat zouden deze mensen pas bij hun aards sterven, geconfronteerd worden met de consequenties van hun onbekeerbaarheid. En ze zouden Jezus kunnen verwijten waarom Hij dit alles niet gezegd heeft nog tijdens hun leven, waarom Hij niet tijdens hun aards bestaan hen heeft opgeroepen hun leven te beteren.
Dus, laten we dankbaar zijn, ook om deze minder fijne perikopen uit het evangelie. Tracht ook deze verzen te lezen als Blijde Boodschap. Want dat zijn ze ook. Zeker weten.
Soms is het gewoon nodig dat we wakker geschud worden, dat we attent worden gemaakt. Zo dikwijls dommelen we in slaap, leven in dat ene ogenblik van het nu, God (bijna) vergetend.
Moge Gods barmhartigheid ons tot mensen maken die, groeiend in Christus, de weg gaan die Hij met ons wilt gaan.
kris
Je zou dan kunnen redeneren: Eigenlijk hoef ik niet te bidden, ik hoef ook Jezus niet te volgen in wat Hij vraagt, wan Hij vergeeft toch altijd opnieuw. Ik mag eigenlijk rustig mijn eigen ding doen, ik moet naar niemand zien. Leve mijn ego!! En waarom niet… God, de barmhartigheid in persoon, vergeeft me toch. Dat zegt toch die Blijde Boodschap. Niet?
Het mag duidelijk zijn dat hier Gods barmhartigheid totaal verkeerd begrepen wordt, laat staan ontvangen wordt. Wie omhelst is geweest door Gods barmhartigheid, wie vergeving heeft ontvangen, wordt opnieuw gezonden, en wel door God zelf, met de bedoeling te leven met de juiste intentie, om, levend in Gods genade, de weg te gaan waarop Hij die persoon uitnodigt. Wie dit laatste bewust verwerpt doet eigenlijk aan Godslastering, en dat is beleefd uitgedrukt.
In het evangelie van vandaag uit Jezus serieuze dreigementen naar dergelijke mensen. Stel dat Hij deze woorden niet zou gezegd hebben, stel dat deze dreigementen niet zouden zijn opgenomen in het evangelie, dat zouden deze mensen pas bij hun aards sterven, geconfronteerd worden met de consequenties van hun onbekeerbaarheid. En ze zouden Jezus kunnen verwijten waarom Hij dit alles niet gezegd heeft nog tijdens hun leven, waarom Hij niet tijdens hun aards bestaan hen heeft opgeroepen hun leven te beteren.
Dus, laten we dankbaar zijn, ook om deze minder fijne perikopen uit het evangelie. Tracht ook deze verzen te lezen als Blijde Boodschap. Want dat zijn ze ook. Zeker weten.
Soms is het gewoon nodig dat we wakker geschud worden, dat we attent worden gemaakt. Zo dikwijls dommelen we in slaap, leven in dat ene ogenblik van het nu, God (bijna) vergetend.
Moge Gods barmhartigheid ons tot mensen maken die, groeiend in Christus, de weg gaan die Hij met ons wilt gaan.
kris
Baruch was de secretaris van de profeet Jeremia. Sommigen zeggen dat het boek Baruch maar in de tweede eeuw vóór Christus werd geschreven. Dan gaat het om een andere Baruch of iemand anders, zelfs verschillende anderen, wier werk op de meer gekende naam van de oude Baruch werd gezet. Dat gebeurde vroeger wel meer om een geschrift meer gezag te geven. Maar voor onze lezing vandaag is het van geen belang. Het is een bekentenis van schuld, een belijdenis van onze zonden. En dat geldt voor alle tijden, ook voor de onze. Och, je moet er niet altijd grote misdaden onder lezen. Zonde is eigenlijk leven zonde-r God, los van God, afge-zonde-rd van God, zonder rekening met Hem te houden. Dat is van alle tijden. De mens doet zijn eigen wil, houdt geen rekening met de eer die hij aan God verschuldigd is en daardoor houdt hij vaak ook geen rekening met de anderen om hem heen. Eigenlijk leven wij in het Westen allemaal een beetje op de kap van de armen in het Zuiden. En we kunnen er zelf niets aan doen. Onze grondstoffen voor onze computers, Gsm’s, batterijen en dergelijke meer, halen we uit de grond van Afrika en de mensen daar – enkele corrupte leiders uitgezonderd – hebben er niets aan. Ik denk dat Jezus soms ook naar ons kijkt, zoals Hij keek naar de steden rond het meer van Galilea. Hij had er zoveel tekenen verricht, God gepredikt en Hem door Zijn wonderwerken bijna bewezen. Toch vond Hij er geen geloof. Is onze tijd ook niet een beetje zo?
BeantwoordenVerwijderenFranciscus en Clara, twee heiligen voor deze tijd. Mensen die leven in verbondenheid met de natuur . Het zou goed zijn hen te herontdekken in deze tijd met zijn aandacht voor klimaat en ecologie. Laat ons opnieuw gestalte geven aan hun manier van leven in onze samenleving
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat dit een probleem is waar we met zijn allen onder lijden. We zouden zo graag meer willen doen voor de mensen in de arme landen en het besef dat wij de mede veroorzakers zijn van de ellende daar is niet te verteren. En als je mensen steunt door een donatie dan hoor ik vaak dat ik gek ben omdat het toch niet goed terecht komt. Dan maar gek maar ik kan niet met droge ogen kijken naar alle ellende daar. Het zijn onze medeschepsels, onze broeders en zusters. Ik zou van alles aan willen voeren wat we zouden moeten en ook kunnen doen. Waarom niet één mooie grote wereld waar we voor elkaar zorgen en waar iedereen in vrede kan leven met elkaar. Ik voel me machteloos maar niet wanhopig. Als we allemaal ons eigen kleine steentje bijdragen dan wordt het een hele grote berg waaruit iedereen kan putten. Ik blijf erom vragen en bidden dat deze wereld er eens mag komen. Maar dan moeten we allemaal bereid zijn om daaraan mee te werken.
BeantwoordenVerwijderenZo voel ik het ook, Roosje. Ook ik kan het niet laten verschillende donaties te doen aan projecten in het Zuiden. Die projecten doen wel degelijk iets, hoor! Ik kijk ook vol spanning uit naar de synode die zondag in Rome begint over het Amazonegebied. De paus wil dat deze synode in Rome doorgaat, omdat het probleem van het Regenwoud en de inheemse volken aldaar, ons allen aangaat. Sint Franciscus ging in zijn tijd van nieuwe rijken - de lakenhandelaars met hun kleine ateliers met seizoenarbeiders om het vlas te bewerken, maar eenmaal het seizoen voorbij, stonden die arbeiders weer op straat - heel bewust aan de zijde van de armen staan. De Kerk stond toen wel aan de andere kant! Franciscus heeft de Kerk toen hersteld en vernieuwd. Ik zie onze paus heel, voorzichtig misschien, hetzelfde doen. Laten we duimen voor de mensen uit Amazone, beter nog: laten wij hen ondersteunen met ons gebed voor de synode. Mocht voor die mensen echt iets veranderen. En het eventuele wijden van viri probati is daarvan maar een peulschil. Laat de Geest maar waaien.
VerwijderenOok de 'harde' woorden uit het evangelie zijn woorden van liefde. Ook ouders moeten soms eens 'harde' woorden spreken tegen hun kinderen, juist omdat ze hen liefhebben.
BeantwoordenVerwijderenom de heilige Franciscus te gedenken, wiens naamdag we vandaag vieren samen met alle dieren die de aarde (nog) bevolken, een zeer toepasselijk deel uit zijn 'zonnelied'.
BeantwoordenVerwijderenWees geprezen, mijn Heer met al uw schepselen,
vooral door mijnheer broeder zon,
die de dag is en door wie Gij ons verlicht.
En hij is mooi en straalt met grote pracht;
van U, Allerhoogste, draagt hij het teken.
Wees geprezen, mijn Heer, door zuster maan en de sterren.
Aan de hemel hebt Gij ze gevormd, helder en kostbaar en mooi.
Wees geprezen, mijn Heer, door broeder wind
en door de lucht, bewolkt of helder, en ieder jaargetijde,
door wie Gij het leven van uw schepselen onderhoudt.
Wees geprezen, mijn Heer, door zuster water,
die heel nuttig is en nederig, kostbaar en kuis.
Wees geprezen, mijn Heer, door broeder vuur,
door wie Gij voor ons de nacht verlicht;
en hij is mooi en vrolijk, stoer en sterk.
Wees geprezen, mijn Heer, door onze zuster, moeder aarde,
die ons voedt en leidt,
en allerlei vruchten voortbrengt, bonte bloemen en planten.
Heer,
BeantwoordenVerwijderenMaak mij een instrument van uw vrede:
Laat mij liefde brengen waar haat is,
Eenheid waar mensen verdeeld zijn,
Vergiffenis aan mensen die zwak zijn,
Laat mij hoop geven aan wie niet meer hoopt,
Geloof aan wie twijfelt;
Laat mij licht brengen waar het duister is
En vreugde waar mensen bedroefd zijn.
Heer, help mij
Niet zozeer om zelf gelukkig te zijn
Als anderen gelukkig te maken;
Niet zozeer om zelf begrepen te worden
Als anderen te begrijpen;
Niet zozeer om zelf getroost te worden
Als anderen te troosten;
Niet zozeer om bemind te worden als te beminnen;
Want als ik geef, zal mij gegeven worden
Als ik vergeef, zal mij vergeven worden,
Als ik sterf, zal ik voor eeuwig leven
Franciscus van Assisi
"Als ik sterf, zal ik voor eeuwig leven ."(Fransciscus van Assisi!")
BeantwoordenVerwijderenDank aan allen voor de- verrijkende- woorden van vandaag :dit is m'n simpele reactie voor het feest - des daags -!