maandag in week 28 door het jaar
Een mens is pas helemaal mens, als hij in staat is om zich te geven aan Iemand die groter is. Ons kleine menszijn, opgesloten in de kleine wereld van ons eigen 'ik', wordt door het geloof opengebroken en voorzien van de mogelijkheid om ons te geven aan God, onze Heer, die van zijn kant met uitgestrekte armen voor ons staat om ons te ontvangen, ons in zich op te nemen, want hier is méér, zegt Jezus, méér dan Salomo, méér dan Jona.
Daarbij doet Hij een beroep op de kennis van de geschriften, verhalen uit het Oude Verbond van een zekere koningin uit het Zuiden, uit het zuidland, ergens uit het Oosten wil dat zeggen, van het uiteinde der aarde, van heel ver weg. Ze had in haar verre land gehoord over Salomo, de man die zo wijs was en zo rijk. Ze wilde zelf wel eens zien wat ze over deze man had gehoord. Ze gaat op reis met een hele stoet kamelen, met geschenken, rijkdommen, klederen, parels, reukwerken, dienaren en knechten. Ze komt bij Salomo in zijn paleis in Jeruzalem aan en warempel: het was waar wat er van hem gezegd werd. Het was niet alleen waar wat ze gehoord had, maar het was nog veel meer. Zijn wijsheid was wijzer, zijn rijkdom rijker, zijn macht groter, zijn dienaren talrijker, zo staat het er, het kon gewoonweg niet op.
En dan heeft Jezus het over nog méér dan dat! Hij zegt niet hóeveel meer, Hij zegt méér. Je hebt de koningin van het Zuidland, stellende trap; Salomo, de vergrotende trap; en Jezus is méér. Juist dat onbepaalde, dat méér, heeft een suggestieve kracht van oneindig, altijd méér, zoals God, de Majesteit. In dat woord majesteit zit het woord 'majus', dat 'méér' betekent, groter. God is altijd groter, altijd méér.
Die wijsheid van God, die altijd grotere wijsheid van God, is onder ons gekomen in Jezus. Dit betekent, dat dit een wijsheid is niet alleen van vroegere dagen, een oude wijsheid uit oma's tijd, belegen wijsheid van profeten en wijsgeren die nog eens kan worden opgerakeld, waar mensen bedrevenheid in hebben, boeken over schrijven, of spreuken van verzamelen, nee, die wijsheid van Jezus is een wijsheid voor mensen nú. Dat is niet alleen iets van vroeger, dat is ook van nú. Hij spreekt nu tot u, Hij spreekt nu tot u in uw hart.
Dat doet Jezus' wijsheid, die de wijsheid van de koningin van het Zuiden en die van Salomo ver overtreft. Het is een innerlijke wijsheid, de wijsheid van het hart, of laten we zeggen: de wijsheid van de liefde. Het is de grondader van ons hart, de liefde van God, de heilige Geest. In Hem worden de woorden gesproken, van Hem is ook de ontvankelijkheid voor zijn woord in uw hart.
Naar woorden van J. Bots, sj
Daarbij doet Hij een beroep op de kennis van de geschriften, verhalen uit het Oude Verbond van een zekere koningin uit het Zuiden, uit het zuidland, ergens uit het Oosten wil dat zeggen, van het uiteinde der aarde, van heel ver weg. Ze had in haar verre land gehoord over Salomo, de man die zo wijs was en zo rijk. Ze wilde zelf wel eens zien wat ze over deze man had gehoord. Ze gaat op reis met een hele stoet kamelen, met geschenken, rijkdommen, klederen, parels, reukwerken, dienaren en knechten. Ze komt bij Salomo in zijn paleis in Jeruzalem aan en warempel: het was waar wat er van hem gezegd werd. Het was niet alleen waar wat ze gehoord had, maar het was nog veel meer. Zijn wijsheid was wijzer, zijn rijkdom rijker, zijn macht groter, zijn dienaren talrijker, zo staat het er, het kon gewoonweg niet op.
En dan heeft Jezus het over nog méér dan dat! Hij zegt niet hóeveel meer, Hij zegt méér. Je hebt de koningin van het Zuidland, stellende trap; Salomo, de vergrotende trap; en Jezus is méér. Juist dat onbepaalde, dat méér, heeft een suggestieve kracht van oneindig, altijd méér, zoals God, de Majesteit. In dat woord majesteit zit het woord 'majus', dat 'méér' betekent, groter. God is altijd groter, altijd méér.
Die wijsheid van God, die altijd grotere wijsheid van God, is onder ons gekomen in Jezus. Dit betekent, dat dit een wijsheid is niet alleen van vroegere dagen, een oude wijsheid uit oma's tijd, belegen wijsheid van profeten en wijsgeren die nog eens kan worden opgerakeld, waar mensen bedrevenheid in hebben, boeken over schrijven, of spreuken van verzamelen, nee, die wijsheid van Jezus is een wijsheid voor mensen nú. Dat is niet alleen iets van vroeger, dat is ook van nú. Hij spreekt nu tot u, Hij spreekt nu tot u in uw hart.
Dat doet Jezus' wijsheid, die de wijsheid van de koningin van het Zuiden en die van Salomo ver overtreft. Het is een innerlijke wijsheid, de wijsheid van het hart, of laten we zeggen: de wijsheid van de liefde. Het is de grondader van ons hart, de liefde van God, de heilige Geest. In Hem worden de woorden gesproken, van Hem is ook de ontvankelijkheid voor zijn woord in uw hart.
Naar woorden van J. Bots, sj
Wij vieren het patroonsfeest van ons bisdom, de H. bisschop Donatianus. Hij was bisschop van Reims van 360 tot 389. Wat kan de betekenis zijn van zo’n dag? Wat betekent een bisdom eigenlijk? Het is een territoriale afbakening van een stukje van de universele Kerk voor een aantal gelovigen in eenzelfde gebied. En waartoe dient dat? Om bij deze gelovigen de herinnering te laten voortduren aan die Man uit Nazareth, om wie het in de gehele Kerk te doen is. We leven, zoals ik vorige week al zei, in een radicaal geseculariseerde samenleving. In zulke samenleving zijn vragen naar God en het hiernamaals niet meer relevant, integendeel, ze staan een inzet voor het hier en nu in de weg. Dat zegt men. De vraag is echter of dat wel zo is. Ook christenen bouwen mee aan een leefbare samenleving voor iedereen. Dat er daarbij fouten zijn gemaakt, machtsmisbruik door de clerus, afgestompte dogmatismen, dat staat buiten kijf. Men heeft zich daarvan willen bevrijden, maar nu is er een nieuw dogma: dat je geen hogere of diepere vragen meer mag stellen, dat er alleen een immanent frame is en geen hogere werkelijkheid. We zitten sinds het jaar 2000 zelfs in een postrevolutionair stadium van de secularisatie. Ook de vrijzinnigheid heeft eigenlijk afgedaan, net als het geloof. We stellen dergelijke vragen niet meer. Ze verdelen alleen maar, ze scheppen ruzie. De laatste tijd komt een nieuw begrip naar voren: het cultuurchristendom. Daarmee wil men onze eigen identiteit afbakenen tegenover de binnenstromende zwerm van migranten. Dit cultuurchristendom heeft echter niets te maken met dat waar het oorspronkelijke christendom voor stond. Wat wilde Jezus eigenlijk? Dat wij zouden weten dat wij een hemelse Vader hebben. En dat wij elkaar daarom, als kinderen van eenzelfde Vader, graag zouden zien. Het cultuurchristendom wil juist dat wij die zwerm vluchtelingen niet graag zien, dat we hen tegenhouden. Toch blijven er diepere vragen. De vraag namelijk over geboren worden en sterven, die vraag kan niemand ontwijken. De meest rabiate atheïsten stellen deze vraag vaak nog het scherpst. Gelovigen hebben een open horizon. Ze weten ergens dat dit leven dat voorbijgaat, meer is dan wat opwaaiend sterrenstof, waar uiteindelijk niets van overblijft. De ongelovigen hopen ook vaak ongewild op zo’n horizon, maar voor hen is het een illusie. Welnu, daarvoor bestaat er een Kerk, daarvoor is er een bisdom en een parochie: om deze vraag open te houden, om de horizon open te houden. Het is een verschil te weten dat wij geborgen zijn in de hand van een eeuwige God of dat juist te ontkennen. We moeten met iedereen samenwerken aan deze wereld hier en nu, jazeker, maar er is door Jezus een Kerk gewild om precies de hoop levend te houden dat deze inzet voor het hier en nu uiteindelijk niet zinloos zal zijn geweest. Een kerkgebouw blijft een plaats waar elkeen even kan vertoeven en verpozen, zowel een gelovige die er eucharistie komt vieren, als de ongelovige wielertoerist die even zijn broeksknijpers losmaakt om wat neer te zitten en na te denken. Waarover? Altijd over dezelfde vraag: leven en sterven. Er zijn immers al zoveel doden. En ook wij schuiven elke dag een beetje op, richting dat einde. Is het dan gedaan? Of gaat het voort? De Kerk heeft een antwoord gevonden in Jezus’ sterven en verrijzen. Daarom moeten de gelovigen blijven spreken over deze antwoorden. Het hoeft geen dogmatisme te zijn. De vraag openhouden en er een hoopvol perspectief aan geven, is al een hele dienst aan onze samenleving, ook al is deze seculier.
BeantwoordenVerwijderenSteeds meer kerken worden gesloten of krijgen een andere bestemming: als hotel, brouwerij, brasserie, feestzaal enz... Parochies worden samengevoegd enz... Steeds minder mensen krijgen de gelegenheid om 'ter kerke' te gaan. Bovendien verdwijnen op die manier de kernen van christelijk leven (hoe klein ook) uit bepaalde wijken. 'Pure zelfmoord' van de Kerk in Vlaanderen noemde een Vlaamse missiebisschop dat.
VerwijderenJona vluchtte voor z’n roeping. En toen hij besefte dat hij anderen daardoor in gevaar bracht en z’n verzet en bedrog opgaf… werd hij een kabouter-profeet : een liliputter in het reusachtige Ninive.
BeantwoordenVerwijderenHij dierf het toch aan… omdat hij geloofde… dat God hem gelijk zou geven… dat God achter hem zou komen met een verschrikkelijk teken !
Maar God deed dat niet. En het teken dat Jona had verkondigd met z’n grote mond… kwam er niet !
Toch spreekt Jezus van het povere teken van Jona. Een teken dat Jona zélf was en gaf : door te gehoorzamen aan een roeping die hij zelf niet wou, die zijn krachten ver te boven ging… Is dat niet wat Greta Thunberg doet nu ? Zonder universitair diploma. Zonder carrière. Zonder kapitaal. Zonder marketing. Maar met een hardnekkige overgave aan wat zij ziet en op haar kinderlijke manier begrepen heeft...
Dit is een verdorven generatie! Ze verlangt een teken, maar zal geen ander teken krijgen dan dat van Jona.
Greta Thunberg: "nobody is too small to make a difference".
VerwijderenMooie vergelijking : Jona en Greta
VerwijderenDank u
Jona is het TEKEN zelf .....hij is boodschap zelf
BeantwoordenVerwijderenben ik het TEKEN zelf........ben ik boodschap zelf ?
Ja als ik geloof aan : God in mij !(Meister Eckhart .o.p )