maandag in week 27 door het jaar
Het verhaal dat Jezus vandaag vertelt is een moeilijk verteerbaar verhaal omdat we weten en ervaren dat we vaak met een boog om één van de meest wezenlijke en meest noodzakelijke waarheden van het geloof heen lopen; dat geloven namelijk geen kwestie is van theorie, maar van praktijk, niet alleen van weten en kennen, maar vooral van beleven en doen.
Het is niet de eerste en de enige keer dat Jezus daar de nadruk op legt. Als een rode draad loopt het door heel het evangelie. Het staat als duidelijke wegwijzer langsheen heel zijn levensweg vanaf Betlehem tot op de Calvarieberg. We kunnen er niet omheen, zelfs niet in een boog. 'Niet zij die roepen: Heer, Heer, zullen het Rijk der hemelen binnengaan, maar zij die de wil doen van mijn Vader...'.
Het is ook de enige norm en maatstaf waarnaar we onszelf als gelovige mensen zullen oordelen of veroordelen; de keuzeknop, in onze eigen handen, tussen 'Kom gezegenden van mijn Vader' of 'Ga weg van mij'. Want op de oordeelsdag zal God ons niet met de catechismus overhoren, niet de tien geboden of onze geloofsbelijdenis, ook niet of we de hongerigen, de dorstigen, de zieken of de gevangenen hebben gezien, maar wel of we tegenover die mensen even warm van hart gereageerd hebben als die Samaritaan het deed op zijn weg van Jeruzalem naar Jericho.
Bron overweging: onbekend
Het is niet de eerste en de enige keer dat Jezus daar de nadruk op legt. Als een rode draad loopt het door heel het evangelie. Het staat als duidelijke wegwijzer langsheen heel zijn levensweg vanaf Betlehem tot op de Calvarieberg. We kunnen er niet omheen, zelfs niet in een boog. 'Niet zij die roepen: Heer, Heer, zullen het Rijk der hemelen binnengaan, maar zij die de wil doen van mijn Vader...'.
Het is ook de enige norm en maatstaf waarnaar we onszelf als gelovige mensen zullen oordelen of veroordelen; de keuzeknop, in onze eigen handen, tussen 'Kom gezegenden van mijn Vader' of 'Ga weg van mij'. Want op de oordeelsdag zal God ons niet met de catechismus overhoren, niet de tien geboden of onze geloofsbelijdenis, ook niet of we de hongerigen, de dorstigen, de zieken of de gevangenen hebben gezien, maar wel of we tegenover die mensen even warm van hart gereageerd hebben als die Samaritaan het deed op zijn weg van Jeruzalem naar Jericho.
Bron overweging: onbekend
We mogen Onze - Lieve - Vrouw van de rozenkrans vieren. Wonder hoe God die wondere vrouw die Jezus’ moeder is, in heeft geschakeld om zo dikwijls voor Zijn Kerk en de wereld dingen te bewerken waar wij nog altijd stom van staan. Hoe kon het rozenkransgebed van de Westerse christenheid op die 7de oktober van het jaar 1571 de Turken tegenhouden? Was dit niet gebeurd, dan zou ons leven hier er al vier eeuwen heel anders uit hebben gezien. Toch moeten we ons misschien niet daarover verheugen, maar veeleer omdat wij een moeder hebben die voor ons zorgt. God is onze Vader en ofschoon Hij ook wel wat moeder zal zijn, heeft Hij voor Zijn Zoon een moeder gewild, die ook onze moeder geworden is en zelfs de moeder van God zelf. Natuurlijk kan dit blasfemisch klinken en aanstootgevend. Toch geloof ik dat de incarnatie van God zover is gegaan dat Hijzelf een moeder heeft willen hebben. Tot deze moeder mogen we bidden. Zoals de Kerk in haar getijden 150 psalmen bidt, zo bidt de Kerk ook 150 Weesgegroeten. 150, nu zelfs 200 sinds Johannes-Paulus II de lichtgevende mysteriën toevoegde aan het rozenkransgebed. Een Weesgegroet, je moet dat even overwegen. Hoe mooi is dat! De woorden herhalen van de engel Gabriel tot Maria: ‘Begenadigde’, de woorden van Elisabeth: ‘Gezegende’, en het loopt uit op het centrale punt: ‘Jezus’. Een Weesgegroet is ook een Jezusgebed: we zegenen Jezus, de vrucht van Maria’s lichaam. En dan nog wat toegevoegde woorden: ‘Bid voor ons, nu, en in het uur van onze dood’. Een tientje wordt aangevat met een Onze Vader, met het gebed dat Jezus ons leerde. Ook die woorden zijn onuitputtelijk om te overwegen. En dan eindigen we met een lofzang op Gods drievoudig wezen: Eer aan de Vader, de Zoon en de H. Geest. En dit alles is nog maar achtergrond. De kern van de zaak is de overweging van de mysteriën van ons christelijk geloof. Het rozenkransgebed bevat alles: heel het Christusmysterie dat we mogen overwegen in 20 punten: 5 uit de kindertijd van Jezus, 5 uit Zijn openbaar leven, 5 uit Zijn lijden en sterven, 5 uit Zijn glorierijk voortbestaan. Wie niet meer kan bidden, grijpe altijd weer naar de rozenkrans. Daar heb je altijd nieuwe stof tot meditatie en beschouwing. Je mag er dan nog de vruchten bijnemen. Elk mysterie dat we overwegen, heeft een vrucht. Ben je wat egoïstisch geworden, vraag bij het derde lijdensmysterie (de doornenkroning) om de versterving van je eigenliefde. Heb je te lijden, vraag bij het vierde lijdensmysterie (de kruisdraging) om geduld in de beproeving. Elk mysterie heeft een vrucht, altijd een mooie parel om aan God te vragen. En dan nog je intenties toevoegen. Je bidt een bep. tientje voor die zieke, een ander voor een gestorvene, of algemeen voor het land, de Kerk, de wereld. Bezinningsgebed, smeekgebed, de rozenkrans is allebei, zelfs een dank- en lofzang. Je bidt het ook nooit alleen. Over heel de wereld zijn er mensen die met je meebidden. En je staat ook in een mooie traditie, in een rij van heel beroemde mensen: pausen, priesters, koningen, geleerden, kunstenaars, religieuzen en veel heel eenvoudige moeders en vaders en kinderen. Omdat de rozenkrans ook zo eenvoudig is, heeft hij altijd succes gehad. Doe je vandaag ook opnieuw mee? Grijp je rozenkrans, die ketting van rozen die we de moeder van Jezus aanbieden en met dewelke wij aan haar vastbinden alles en allen voor wie of waarvoor we bekommerd zijn. Maria vraagt het trouwens zelf bij al haar verschijningen!
BeantwoordenVerwijderenweer zo'n pareltje van een preek
Verwijderendank u wel priester Daniël
Ja ,ik doe mee,dank voor de toelichting pr Daniél.
BeantwoordenVerwijderenOm te onthouden:
Elk mysterie dat we overwegen, heeft een vrucht. Ben je wat egoïstisch geworden, vraag bij het derde lijdensmysterie (de doornenkroning) om de versterving van je eigenliefde. Heb je te lijden, vraag bij het vierde lijdensmysterie (de kruisdraging) om geduld in de beproeving. Elk mysterie heeft een vrucht, altijd een mooie parel om aan God te vragen. En dan nog je intenties toevoegen. Je bidt een bep. tientje voor die zieke, een ander voor een gestorvene, of algemeen voor het land, de Kerk, de wereld. Bezinningsgebed, smeekgebed, de rozenkrans is allebei, zelfs een dank- en lofzang. Je bidt het ook nooit alleen. Over heel de wereld zijn er mensen die met je meebidden
Persoonlijk vind ik het verhaal van Jona heel zinvol en ook heel leerrijk. Welke mens gaat niet in een eerste moment op de vlucht voor een zware opdracht. Wie kent de duisternis en angst niet. Laat ons allen samen het Licht ontdekken aan de taak beginnen
BeantwoordenVerwijderenWat een rijkdom aan visies ! Jona....Maria rozenkrans ...Samaritaan ...Dank om dit alles ! Wie kent de duisternis en angst niet (M-R)?Maar achter elke wolk ...schijnt de zon ! de Geest is ons licht !
BeantwoordenVerwijderen