woensdag in week 29 door het jaar

Vandaag lezen we bij Paulus: 'Stel uzelf in dienst van God.'

Eigenlijk zouden we iedere ochtend moeten zeggen tegen God: 'Heer, ik ben van U, uw werktuig wil ik zijn, uw instrument. Neem mij in U op en leef door mij, in met, met mij.'

Daarvoor moeten we misschien loslaten wat we in eerste instantie zélf willen doen. Want het gaat erom wat God wil, en niet wat wij willen.
Dat vraagt innerlijke armoede, om totaal beschikbaar zijn voor Hem die met ons dingen wilt doen, en die dingen op een bepaalde manier wilt doen.

We zijn bewoond door Jezus. Zijn aanwezigheid is er geen van passieve aard. Hij wil juist actief zijn, en wel mét ons. Hij wil ons zo in zich opnemen dat Hij door ons en met ons en in ons de mensen kan liefhebben op geen andere wijze dan dat Hij dat tweeduizend jaar geleden deed toen Hij hier fysisch op aarde rond liep. Zijn liefde en onze liefde smelten als het ware samen tot één liefdesact, maar dit voor ogen houdend: onze liefde vanuit zijn liefde.

Laten we ons geven aan de Heer. Hij wacht. De Kerk wacht. De mensheid wacht.

Laat ons kiezen voor de Liefde, met hoofdletter.

kris

Reacties

  1. Het is niet omdat Jezus ons van de zonde bevrijd heeft, dat wij geen zonde meer kunnen doen. Altijd blijven wij wel ergens onder de maat. Laten wij ons elke dag geven aan de Heer met al wat we zijn en hebben. Alles is voor Hem. Alles wat we doen en laten, we doen het voor Hem. Zo worden we dienaars van de gerechtigheid en gerechtigheid is, naar mijn aanvoelen, recht doen aan God, aan Jezus, aan de medemens, aan moeder aarde ook waarop we leven. We moeten haar niet uitbuiten of misbruiken. Laat de zorg voor ons gemeenschappelijk huis ons aller zorg zijn en ons allen aanzetten tot delen, tot meedelen. Dat zet ons op de weg naar God.
    De Heer komt als een dief in de nacht, op het ogenblik dat je het minst verwacht. Zo komt de dood, zo komt ook een mens op je pad die je hulp nodig heeft, en altijd als je het minst verwacht en als het echt niet past. Iemand vraagt je om wat financiële steun bij zijn moeilijkheden, het zal altijd zijn als je zelf wat krap bij kas bent. Maar de Heer heeft ons allen aangesteld om onze medemensen het rantsoen koren of eten te geven, het nodige op geregelde tijdstippen. Dat geldt voor de leiders van de Kerk en van de wereld, dat geldt voor elke vader of moeder, dat geldt voor elke werknemer. We kunnen het in onze zware tijden niet meer permitteren om individualistisch of op eigen houtje te handelen. Alles moet in overleg gebeuren en altijd met regelmatige evaluaties of herevaluaties. Niets blijft, alleen God. Niemand weet hoeveel dagen zijn leven nog telt. Je moet daar ook niet mee bezig zijn, als je elke dag, elk uur, elke minuut maar gericht staat op het komen van God, ook als Hij komt in een naaste veraf of dichtbij.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dankjewel uit 't diepst van mijn hart aan jullie beiden !
    Zo kunnen wij onze dag proberen te beleven in diepe dankbaarheid en met de Liefde van God stromend naar elke mens die vandaag ons pad doorkruist en voor onszelf !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank,Kris, Daniël en Jacqueline,in dienst van het Woord ! Het woord van God in ons ! Als we arm zijn en gestuwd door de Geest van Jezus , God weten in de Ander !

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten