woensdag in week 28 door het jaar
Vandaag weer harde taal van Jezus aan het adres van hen die weten hoe het moet en dit ook aan anderen laten weten, maar zelf voorbij gaan aan de gerechtigheid en de liefde tot God. Het ene moet gedaan worden zonder het andere te laten, zegt Jezus.
Er mag dus onderwezen worden, er mag en moet zelfs aangespoord worden, maar men moet het ook en vooral zelf doen. We moeten consequent zijn in wat we zeggen. Liefde preken veronderstelt liefde zijn.
En niemand heeft het hier over dat je daarvoor onberispelijk moet zijn, dat je nooit in de fout mag gaan, dat je dus een soort heilige moet zijn. Fouten maken is des mensen. Daar gaat dit stukje evangelie ook niet over. Het gaat erover dat we consequent moeten zijn in wat we geloven en zeggen. Zo goed als het kan. We moeten oprecht zijn, en diepmenselijk voor anderen.
We zouden zo moeten leven en spreken, dat anderen die ons ontmoeten Gods liefde gewaar worden, en daardoor als ware geraakt worden door God zelf.
Dit vraagt van ons een zeer nederige houding ten aanzien van God. Het is bereid zijn Hem God te laten zijn in je leven, Hem te laten spreken, Hem te doen handelen. Jij bent zijn instrument dat Hij bespeelt, zijn penseel waarmee Hij schildert.
Het vraagt ook nederigheid tegenover de medemens. Als een dienaar zul je immers ieder ontvangen, als mens, als broer of zus. Bij wijze van spreken zul je voor hem neerknielen en hem de voeten wassen. In je nederigheid zal je God tonen en schenken.
Je begrijpt dat dit een fundamenteel andere houding is dan deze van die Farizeeën en die wetgeleerden waartoe Jezus vandaag in het evangelie spreekt. Deze mensen zijn uit op ereplaatsen, willen begroet worden, leggen de mensen ondraaglijke lasten op en het ergste: ze gaan zelf voorbij aan de liefde Gods.
Moge Jezus ons groot voorbeeld zijn. Hij vertelde ons het verhaal van de verloren zoon, sprak over het herder-zijn die het zieke schaap gaat opzoeken, Hij wilde te gast zijn bij de zondige Zacheüs, Hij waste de voeten van zijn leerlingen, Hij preekte vergeving en barmhartigheid en bad om ontferming over zijn beulen en moordenaars vanop het kruis.
Jezus was de nederigheid zelf, zowel ten opzichte van zijn Vader als ten opzichte van de mens. Hij was dienaar in alle opzichten, tot de uiterste consequentie.
Moge Jezus het hart zijn van ons bestaan.
kris
Er mag dus onderwezen worden, er mag en moet zelfs aangespoord worden, maar men moet het ook en vooral zelf doen. We moeten consequent zijn in wat we zeggen. Liefde preken veronderstelt liefde zijn.
En niemand heeft het hier over dat je daarvoor onberispelijk moet zijn, dat je nooit in de fout mag gaan, dat je dus een soort heilige moet zijn. Fouten maken is des mensen. Daar gaat dit stukje evangelie ook niet over. Het gaat erover dat we consequent moeten zijn in wat we geloven en zeggen. Zo goed als het kan. We moeten oprecht zijn, en diepmenselijk voor anderen.
We zouden zo moeten leven en spreken, dat anderen die ons ontmoeten Gods liefde gewaar worden, en daardoor als ware geraakt worden door God zelf.
Dit vraagt van ons een zeer nederige houding ten aanzien van God. Het is bereid zijn Hem God te laten zijn in je leven, Hem te laten spreken, Hem te doen handelen. Jij bent zijn instrument dat Hij bespeelt, zijn penseel waarmee Hij schildert.
Het vraagt ook nederigheid tegenover de medemens. Als een dienaar zul je immers ieder ontvangen, als mens, als broer of zus. Bij wijze van spreken zul je voor hem neerknielen en hem de voeten wassen. In je nederigheid zal je God tonen en schenken.
Je begrijpt dat dit een fundamenteel andere houding is dan deze van die Farizeeën en die wetgeleerden waartoe Jezus vandaag in het evangelie spreekt. Deze mensen zijn uit op ereplaatsen, willen begroet worden, leggen de mensen ondraaglijke lasten op en het ergste: ze gaan zelf voorbij aan de liefde Gods.
Moge Jezus ons groot voorbeeld zijn. Hij vertelde ons het verhaal van de verloren zoon, sprak over het herder-zijn die het zieke schaap gaat opzoeken, Hij wilde te gast zijn bij de zondige Zacheüs, Hij waste de voeten van zijn leerlingen, Hij preekte vergeving en barmhartigheid en bad om ontferming over zijn beulen en moordenaars vanop het kruis.
Jezus was de nederigheid zelf, zowel ten opzichte van zijn Vader als ten opzichte van de mens. Hij was dienaar in alle opzichten, tot de uiterste consequentie.
Moge Jezus het hart zijn van ons bestaan.
kris
Ja, moge Jezus het hart zijn van ons bestaan.
BeantwoordenVerwijderenDe H. Margaretha-Maria kan ons inspireren om steeds dieper af te dalen in de liefde van Jezus' hart. Laten wij leven van Zijn liefde, ons toevertrouwen aan Zijn barmhartigheid.
Ook de H. Hedwig is een inspiratiebron: als prinses leefde ze zeer nederig en eenvoudig en liet armen en zieken een grote plaats innemen in haar paleis en in haar hart. Na de dood van haar man, trad ze in het klooster. Het was de bekroning van een leven in gegevenheid en liefde voor God en de mensen.
Dankjewel, Kris voor je dagelijkse woorden die inspireren!
BeantwoordenVerwijderenin het evangelie van vandaag staat een zin die ik in eerste instantie niet begreep: 'Wee jullie, want jullie zijn als ongemarkeerde graven waar de mensen overheen lopen zonder het te weten.’ even gezocht en toen vond ik dit: Duidelijk wordt gesteld dat medemenselijkheid, of rechtvaardigheid, en liefde tot God (Lc. 11,42) de kern van de Wet zijn, en dat voor wie deze geboden met voeten treedt elk ander onderhouden van de wetsvoorschriften huichelarij is; dan is men een ‘onzichtbaar graf’ (men wordt onrein, als men over een graf loopt), d.w.z. de farizeeën verontreinigen anderen. (E. Schillebeeckx)
BeantwoordenVerwijderenAls ik (innerlijk) oordeel en hoge eisen stel en mezelf voordoe als een fatsoenlijk en beheerst persoon... dan kan ik uiterlijk overkomen als voornaam en prijzenswaardig
Verwijderenmaar dan mis ik de liefde. Mijn hart verhardt en innerlijk sluit ik me af voor de gewone mensen, van zodra ze een foutje maken. En zo word ik een farizeëer. De buitenkant is nog mooi wit, maar innerlijk ben ik zonder warmte en menselijkheid. Mensen die dan met mij in contact komen... voelen zij zich beter of slechter ?
Heiligen zijn (waren) en blijven (bleven) zondaars. "Geen mens is zonder schuld voor U", bidden de psalmen in waarheid. Spijtig genoeg heeft de heiligenbeschrijving hen al te dikwijls afgeschilderd als 'volmaakten'. "Wie beweert zonder zonde te zijn, bedriegt zichzelf", zegt Paulus. Vele heiligenlevens werden over-geïdealiseerd. Mooie voorbeelden van 'grote' heiligen//zondaars zijn Petrus (de eerste paus) en Paulus.
BeantwoordenVerwijderenKris zegt : " We zouden zó moeten leven .en spreken .......dat anderen door God geraakt worden door Zijn liefde!....
BeantwoordenVerwijderenen zó geraakt worden door GOD...(zie hoger op )Daar past een tekst van Vincent de Paul bij!"
" Ga zó tussen de mensen leven,dat ze zich uitgenodigd weten om van hun Schepper te houden !Laten we ons daarvan bewust zijn en bidden: God, laat jouw liefde het leven van mijn leven zijn,de diepe KERN van al wie ik ben en doe !"(Vincent de Paul )
.......-.het hart van ons bestaan.- ...Proberen we dit ???....met Kris en Allen ?