zaterdag in week 4 door het jaar

Bij Paulus lezen we vandaag: 'Houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen.'

Vele jaren terug was ik eens te gast bij de zusters van Moeder Theresa in Gent. Ik herinner me dat wanneer je van hen binnen door de voordeur naar buiten ging, dat daar boven de voordeur (langs de binnenkant dus) de tekst hing: 'Jezus heeft net aangeklopt'. Toen ik over die tekst met de zusters praatte, vertelden ze me dat dit een werkelijke beleving van hen was. In ieder mens die langskwam trachtten zij de Heer te ontvangen die bij hen langskwam als een bedelaar naar liefde. De persoon die aanklopte beminnen was voor hen de Heer beminnen. Mystiek in de praktijk.

Stel, iemand belt bij ons aan en het is Jezus zelve... Wow... we zouden verschieten. Misschien kusten we wel zijn handen, of we vielen op onze knieën, of hadden geen woorden en enkel tranen uit ontroering. We zouden ons niet waardig weten Hem in onze woonst te ontvangen. De Martha's onder ons zouden direct de beste koffie aanbieden, of wie weet een trappist van West-Vleteren. Terwijl de koffie loopt zouden ze de Heer eventueel Kerk en Leven, of Tertio, kunnen aanbieden als interessante lectuur. Of ze zou Kerknet.be voor Hem kunnen openen op de pc, of misschien wel het Dagelijks Bijbelcitaat. De Maria's onder ons zouden aan de voeten van Jezus gaan neerzitten, en gewoon naar Hem kijken, naar Hem luisteren, Hem aanraken, zich door Hem laten aanraken.
Ja, moest Jezus langskomen... wow, het zou wat zijn.

Maar laten we ons niet vergissen: In elke mens die langkomt is Jezus aanwezig. Meer: komt Hij zelf langs. En wat de reden van het bezoek van onze gast ook moge zijn: Jezus vraagt doorheen die mens om ontvangen te worden met de liefde waarmee God ons ontvangt. In de mens die langskomt vraagt de Heer bemind te worden, en wel met die liefde waarmee Hij ieder van ons bemint: niet veroordelend, naar het hart kijkend, mogelijke kwetsuren omhelzend, bereid de ander te dragen. Je gast (of Jezus) roept alzo het beste in ons naar boven, namelijk Gods liefde.

Moge we zo naar allen kijken die langskomen in onze huizen.
En laten we 'onze huizen' niet al te letterlijk nemen. Ook ons hart is in zeker zin ons huis, waar velen komen aankloppen in de loop van de dag. Dat gaat om onze partner, onze kinderen of kleinkinderen, medebroeders- of zusters, mensen op het werk, op straat, op de trein, bij de bakker. Ieder mens draagt immers diep in zichzelf het beeld van God die vraagt bemind te worden.

Moge onze huizen gastvrij zijn. Alsook onze harten. Mogen het haarden zijn van vriendschap, van tederheid, van warme ontmoeting. Moge onze huizen en onze harten plaatsen zijn van innige liefde van en voor de Heer.

kris