donderdag in de 5e paasweek
Jezus zegt ons vandaag: 'Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals Ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn.'
Lieve mensen, ik wil vandaag met u wat dieper ingaan op die ‘vreugde’ waarover Jezus spreekt.
Net zoals de vrede waarover de Heer eerder deze week sprak, gaat het hier ook over een vreugde die Hij geeft. Wij, mensen, zijn niet de makers van deze vreugde. Nee, het gaat over een vreugde die haar wortels heeft in het bestaan van de Heer; meer bepaald in zijn Pasen. Hij schenkt ze ons. Of anders gezegd: Hij maakt ons deelgenoot van zijn eigen vreugde.
Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over een soort van oppervlakkige pretgevoelens of een beleving van feestelijke leut, ook niet over het gevolg van het maken van sfeertjes bij gekozen muziek of kaarsjes. Het gaat over een innerlijke blijheid, een soort jubel van de ziel, gelovig te ervaren dat je deelgenoot mag zijn aan het liefdesleven van God. De Zoon bemint de Vader zoals de Vader de Zoon bemint. Zonder God te worden mogen wij, als mensen, daar ten volle deelgenoot van zijn. Hoe groots! Als dat geen innerlijke blijheid geeft!
Niet onbelangrijk: het evangelie van vandaag leert dat deze ‘vreugde’ wel degelijk te maken heeft met het volbrengen van Gods geboden. En dan gaat het natuurlijk over de liefde: de liefde heel concreet in het dagelijks leven. Wie in Gods liefde staat, wie deze belichaamt in al wat hij doet, wie keuzes maakt vanuit de liefde Gods, zal drager zijn van de vreugde van de Heer.
Ja, drager. Zowel op momenten dat het liefhebben niet moeilijk valt, alsook wanneer de liefde kruis-liefde wordt. Want soms is het dat. Ingaan tegen bepaalde stromingen in, spreken daar waar het ‘moet’ (bv .onrechtvaardigheid aankaarten), meegaan in iemands lijden (bv. bij een stervende, of de naasten van deze stervende), een persoonlijk lijden,…
Gods liefde is geen romantiek. Heel dikwijls is het een echo van het kruis. Of beter gezegd: liefde kan een ware kruis-ervaring zijn. De diepe vreugde (misschien is het hier beter te spreken van innerlijke vrede) gaat dan over de opstanding: het Pasen van de Heer dat reeds in het lijden kan beleefd worden.
Goede Vrijdag en Pasen… ze gaan soms hand in hand, op dezelfde moment.
Lieve mensen,
heel graag wens ik ieder van u Gods vreugde toe. Moge Hij je trekken in zijn liefde die Hij beleeft met zijn Vader, door van u een liefdesmens te maken; iemand die in vrijheid kiest het gebod van de liefde te belichamen in zijn leven, in diepe verbondenheid met Christus.
kris
Op een morgen stond de verrezen Heer op de oever van het meer van Tiberias. Driemaal heeft Jezus dan aan Petrus gevraagd of hij Hem beminde. Dat was geen toevallige vraag. Het is God zelf die in de persoon van Petrus Zijn Kerk ondervraagt en doorheen de Kerk eigenlijk heel de mensheid. God vraagt ons: 'Hou je van Mij?' De liefde vraagt om liefde. Hebben wij al eens echt nagedacht over deze drie woorden: 'God bemint mij'? Hebben wij gehoord hoe Jezus ons zegt: 'Zoals de Vader Mij heeft bemind, zo heb Ik u bemind'? God heeft ons het eerst bemind, zegt Sint-Jan (1 Joh. 4, 19). Maar Jezus zegt ons: 'Ook Ik heb u bemind'. Jezus openbaart hier iets dat wij wel eens over het hoofd zouden kunnen zien omdat wij het al zo dikwijls hebben gehoord. Wij moeten de Heer toelaten het ons altijd opnieuw te zeggen, want niemand kan zeggen dat hij of zij echt God bemint, als hij of zij niet eerst uit Jezus' mond gehoord heeft met welke liefde God ons bemint. Het is een liefde als die van een moeder, een liefde die vertrouwen wekt, die opwekt, die verzoent, die je sterk maakt voor het leven en vooral een liefde die je vrij maakt, vrij precies om te beminnen. Het is deze onvergelijkelijke liefde die in ons een grote vreugde wekt. 'Dit zeg Ik u', zegt Jezus in het laatste vers van het evangelie van vandaag, 'opdat Mijn vreugde in u moge zijn en uw vreugde volkomen moge worden'. De vreugde die Jezus in ons brengt, is de vreugde van iemand die zich bemind weet. Jezus kon aan Petrus vragen: 'Hou je van Mij?' Hij kon dat vragen precies omdat Hij hem op het laatste avondmaal had gezegd: 'Ik heb u bemind met de liefde waarmee de Vader Mij bemint'. En dat geldt niet alleen voor Petrus, maar voor ieder van ons. (Naar mijn Frans missaaltje 'Ephata').
BeantwoordenVerwijderen"want niemand kan zeggen dat hij of zij echt God bemint, als hij of zij niet eerst uit Jezus' mond gehoord heeft met welke liefde God..... "
VerwijderenPriester Daniel , wat gebeurt er met de anderen die het niet uit Jezus mond
gehoord hebben, maar van een andere profeet ? (andere religie )
Hoe zou Jezus tegenover hen staan ?
Vermoedelijk rekenen op zijn barmhartigheid ...
VerwijderenOnze vroegere bisschop, nu bisschop Schruers zaliger, vroeg dikwijls aan de mensen: "hoe is het met je vreugde?"Toen ik nog jong was heb ik me daar dikwijls aan geërgerd omdat ik toen dacht: het leven is toch niet altijd vreugde! Ik begreep toen nog niet de diepte van die vraag en hoe we altijd - ook in moeilijke dagen - die vreugde kunnen kennen. Nu begrijp ik het wél maar dat wil niet zeggen dat ik altijd in die vreugde leef! Ik val dikwijls en leef niet altijd in echte liefde voor God en de mensen. ik ben - zoals we in het weesgegroet biddden - een arme zondaar, maar die rekent op Gods erbarmen.
BeantwoordenVerwijderen