maandag in de 7e paasweek
Geliefde mensen,
enkele vragen die zich aandienen vanuit het evangelie van vandaag:
Ben ik werkelijk geworteld in het leven van Christus, om staande te kunnen blijven in het dagelijks leven, in de wereld waarin ik leef; de wereld die soms hard is, en bij momenten grondig fout bezig is?
Leef ik dan zo ‘in de Heer’ dat ik de innerlijke kracht draag in het goede te blijven, in wat juist en waar is?
En beleef ik daar vrede in, en zelfs vreugde? Kan mijn hart innerlijk zingen, ook wanneer het kwade rondom mij schijnbaar zegeviert?
Ja, kan ik geloven dat Jezus de wereld overwonnen heeft, zoals het evangelie vandaag zegt?
En kan ik mij aan dit Woord, aan de Heer zelf, toevertrouwen? En wel op zo’n wijze, dat Hij met en door mij heen bidt, leeft en handelt?
Vragen om mee te nemen…
kris
Jezus heeft (zaterdag) Zijn leerlingen duidelijk gemaakt dat Hij hetzelfde wil wat de Vader wil en dat ook zij hetzelfde moeten willen wat Hij als leraar wil. En nu wordt het voor de leerlingen ineens heel klaar: 'Die Jezus komt echt van de Vader en nu gaat Hij weer naar Zijn Vader'. Maar Jezus kent Zijn jochies: 'Jullie geloven nu, maar straks als Ik aan het kruis hang, zullen jullie allen weglopen. Jullie zullen verstrooid worden naar alle kanten. Jullie zullen Mij alleen laten, maar ook dan ben Ik niet alleen, want de Vader is bij Mij. Ik zeg dit opdat vrede uw deel zal zijn. Jullie leven wel in de verdrukking van de wereld, maar Ik heb de wereld overwonnen'. Dat is wat sindsdien altijd ook met ons gebeurt. Soms kunnen we een ogenblik heel enthousiast zijn over Jezus en in ons gebed ons één voelen met Hem. Willen wat Hij wil en wat de Vader wil. Zeggen: 'Vader, Uw wil geschiede. Wat Gij wilt, dat wil ik ook'. Maar het duurt niet lang of we worden weer verstrooid. Wij zijn in ons gebed met heel andere dingen bezig. Met ons werk, met de kinderen, met onze boekhouding. Soms raken we zelfs het spoor bijster. We willen zoals Judas misschien de wereld. We voelen tegenzin om nog te bidden. We willen werelds denken, doen wat iedereen doet: 'De tijden zijn veranderd, je moet met de tijd meegaan'. We laten Jezus alleen. Maar Jezus is nooit alleen. Jezus is altijd bij Zijn Vader. Dat zouden ook wij moeten zijn, maar het lukt niet. Dat is niet erg, als we maar weer terugkeren naar Jezus. Als we maar weer Zijn vrede zoeken. Die vrede brengt Hij op het kruis. Hij volbrengt de wil van de Vader. Hij voltooit de schepping, Hij voltooit ons. Als we weer naar de H. Hostie kijken of naar het kruis, dan zullen we weer bij Hem zijn. Hij laat ons niet los. Hij gaat ons voor naar de Vader, Hij zendt ons Zijn H. Geest. Dan zitten we weer op hetzelfde spoor. We worden nieuwe mensen, een andere Christus, een echte leerling van Hem.
BeantwoordenVerwijderenVragen om in stilte mee te nemen, om bij "te verwijlen", aandachtig zonder ophouden en iedere keer opnieuw.
BeantwoordenVerwijderen'Ben ik werkelijk geworteld in het leven van Christus...?'
BeantwoordenVerwijderenDeze vraag heb ik op een briefje geschreven en ligt hier op de keukentafel, om met regelmaat mee bezig te zijn.
We hoorden vandaag in de eerste lezing: "Toen ze dat gehoord hadden, lieten ze zich dopen in de naam van de Heer Jezus, en toen Paulus hun de handen had opgelegd daalde de heilige Geest op hen neer, zodat ze in klanktaal gingen spreken en profeteerden".
BeantwoordenVerwijderenDit lezen we in de Handelingen van de Apostelen. Blijkbaar was er telkens iets te horen en te zien na de doop en de handoplegging.
Nu worden kinderen en volwassenen gedoopt en gevormd en... is er niets te zien en te horen bij de dopelingen/vormelingen. In tegendeel, velen van hen zien we nooit meer in de kerk terug.
Stelt onze kerkgemeenschap zich daar geen vragen bij? En blijft ze enkel hangen bij vrome gedachten. Spijtig!
Kardinaal Danneels schreef destijds TERECHT: "Wij zijn gesacramentaliseerd, maar niet ge-evangeliseerd. Wij hebben de sacramenten, maar ze 'werken' niet".
Daarom is onze Kerk zo levensloos geworden!
Profeten worden zelden au serieux genomen.
"Profeten worden zelden au serieux genomen."
VerwijderenIs het niet moeilijk de echte Profeten te onderscheiden
tussen degenen die beweren van God uit te gaan ?
Inderdaad, waar zijn die dui-zen-den (!!!) jongeren, gedoopten en gevormden, in onze kerkgemeenschap te vinden???!!!
BeantwoordenVerwijderenPuilen onze parochiesamenkomsten uit van jongeren en jonge gezinnen?
Blijven wij ons tevreden stellen met het stilaan (steeds vlugger is beter gezegd) uitsterven van de christelijke gemeenschap in Vlaanderen?
Kunnen wij als Kerk in Vlaanderen ons falen toegeven? En er iets aan doen!!!
Ik zocht gisteren het beloftelied van scouts/gidsen op bij Google. Geen enkele christelijke inslag meer. Men belooft enkel nog trouw aan zichzelf, aan de groep. Niets christelijk meer. Waarom heeft men (de Kerk hier bij ons) het zover laten komen???
VerwijderenIk denk dat wij vooral Christus moeten verheerlijken in plaats van Hem te verdedigen. Hij is groot en sterk genoeg om dat zelf te kunnen. Wij moeten gewoon Gods liefde zijn, zoals Chris dat dikwijls uitdrukt.
BeantwoordenVerwijderenEn niet oordelen. Zo belangrijk !