zaterdag in de 4e paasweek
‘Ik verzeker jullie: wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik, en zelfs meer dan dat’. Zo zegt ons Jezus vandaag.
Sterke woorden… Wij, mensen, zijn dus in staat méér te doen dan wat Jezus gedaan heeft. Wat zou Hij daarmee bedoelen?
Vanuit zijn fysieke aanwezigheid heeft Jezus enkele duizenden, misschien zelfs tienduizenden mensen bereikt. Na Pinkteren was en is het aan ons: als individu, deel uitmakend van die grote gemeenschap van christenen. En als je dan de geschiedenis inkijkt, heeft Jezus’ boodschap een geweldige verspreiding gekend in de wereld; een boom met vele takken, een huis met heel wat kamers, een wereldwijde gemeenschap waarin vele verschillende spiritualiteiten spreken van die ene Blijde Boodschap: God is liefde. Ja, de mens is tot veel in staat.
Het is inderdaad mooi om zien hoe Jezus’ boodschap zijn weg heeft gevonden doorheen de geschiedenis op deze aardbol. Miljarden mensen zijn inmiddels op een of andere wijze in contact gekomen met de Blijde Boodschap van het evangelie. Groots!
Toch is dit in wezen niet het werk, of de prestatie, van de mens. Het is en blijft het werk van de Vader dat Hij door de Zoon bewerkstelligt; de Zoon die zich geeft aan de Kerk, aan de mensheid, met de bedoeling dat wij ons toevertrouwen aan Hem opdat Hij het werk van de Vader kan verder zetten. Daarom zegt Jezus heel uitdrukkelijk, zelfs als voorwaarde: ‘Wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik’. Dit laatste zou het hart moeten zijn van ons mens-zijn: ons toevertrouwen aan de Heer.
Hij heeft zijn verblijf onder en in ons. Aan Hem mogen, of moeten, we ons toevertrouwen, ons leven leggen in zijn leven, opdat Hij door ons heen kan leven, bidden, werken.
Lieve mensen, laten we op deze manier, het werk van de Heer verder zetten, heel concreet, met de mensen ons gegeven. Laten we het evangelie handen en voeten geven; biddend, en vanuit ons gebed ook handelend; de geest van het gebed niet verliezend.
Vandaag, 1 mei, gedenken we de heilige Jozef, en wel als arbeider. We denken dan vaak aan zijn stiel van timmerman. Maar de echte en diepere arbeid van Jozef was zijn gehoorzaamheid aan God. Hij stapte in Gods draaiboek, ging met Hem mee, opdat Zijn plan werkelijkheid kon worden.
Lieve mensen, laat ons in deze geest vandaag deze dag doorgaan. En ook morgen, en overmorgen, en altijd. Ik zou zeggen: blijf dicht bij Jezus. Nestel je in zijn aanwezigheid. Zing zijn lied van liefde. In eenvoud en blijheid. Arbeiders in Gods wijngaard.
kris
Ik had nog nooit bij die zin echt stil gestaan waar Jezus zegt dat wij, mensen, méér kunnen doen dan wat Jezus deed toen Hij hier op aarde was.
BeantwoordenVerwijderenWat een immens vertrouwen dat God in zijn kinderen heeft...
Inderdaad Kris, dat is groots.
Toen ik deze morgen de Handelingen en het Evangelie las moest ik spontaan denken aan de pandemie die ons leven vandaag helemaal overhoop haalt. Gelukkig dat eeuwen geleden de apostelen ons, "de heidenen", ook bereikten met hun Blijde Boodschap. Als een besmetting zichtbaar en voelbaar tot in de verste uithoeken van de wereld. Een besmetting waarvan het symptoom als een onnoemelijke vreugde in het hart aanvoelt. Zij die zich ongezond voelen bij dit krachtig "Woord van eeuwig leven" laten zich vaccineren met een cocktail van vervlakking, egoïsme, hebzucht...
BeantwoordenVerwijderenWij die het smet van de Blijde Boodschap in ons hart koesteren, schudden het stof van ons voeten omdat we niets met die bewoners van het eiland Ego te maken willen hebben. Wij volgen verder de Weg en de Waarheid die Leven geeft. Dankbaar dat ik kan geloven!
Ik denk dat het waar is dat we, naar het woord uit het evangelie, het stof van onze voeten mogen schudden, wanneer men zich niet opent voor de Blijde Boodschap.
BeantwoordenVerwijderenAnderzijds denk ik dat het even waar is dat we, ook hier naar het woord uit het evangelie, elke medemens moeten zien en benaderen als 'kind van God', door Hem gewild, waardig bemind te worden.
Het stof van de voeten schudden mag, mijn inziens, geen synoniem zijn van een soort 'neerkijken op', integendeel.
Juist doen moeten we diep hopen, en eventueel stappen zetten, dat ieder mens de weg naar God mag vinden. Ik denk aan de verloren zoon, de vrouw aan de put, de verhalen over de verloren gelopen schapen.
Maar inderdaad, we mogen dankbaar zijn 'te geloven'.
Van harte, kris
Ja ,gelukkig dat de apostelen ook naar de heidenen ging.
BeantwoordenVerwijderenEn dankbaar dat we kunnen geloven,het is een zaak van het hart met het verstand niet te verklaren.
Ja, daarom soms het stof van onze voeten schudden,in de zin van,bij mensen die volharden in hun overtuiging dat ze niet geloven in God,niet meer aandringen,maar in de stilte van ons hart hen in gebed bij Jezus brengen,hen toevertrouwen aan Gods barmhartige Liefde.