zaterdag in de 6e paasweek

Laten we eens kijken naar vers 2 en 8 uit psalm 47 die we vandaag als tussenzang hoorden: ‘Klap in de handen, o volken, juich God toe met jubelzang’. En: ‘God is koning van heel de aarde, zing een feestelijk lied’.

Geliefde mensen, wie de kunst verstaat dankbaar jegens God door het leven te gaan, zal niet anders kunnen dan diep vanbinnen een feestelijk lied zingen, innerlijk klappend in de  handen, God lovend om het leven, om de liefde, om het goede.

Het is natuurlijk waar dat elke mens, elk gezin, elke gemeenschap, elke parochie, zijn zorgen kent. Ik ook hoor. En soms kunnen die zorgen zwaar zijn om dragen. Maar het gevaar bestaat erin dat de zorgen de overhand krijgen en dat ze elke vorm van innerlijke vreugde ontnemen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. En dit zeg ik met alle respect naar hen toe die hun zorgen amper de baas kunnen.

Ik denk dat het goed is dat we tijdens ons gebed onze zorgen soms even volledig laten voor wat ze zijn. Niet alsof ze er niet zijn, maar gewoon even alles loslaten. Gewoon kijken naar God, zijn grootsheid, het wonder van zijn en ons bestaan, het wonder van het leven, het wonder van te mogen beminnen en bemind te worden. Je enkel daar naar richten, los van alles. Even alleen; jij en God. Laat de rest nu even rusten. Zink weg in God. Laat je omhelzen door Hem. Ga tegen Hem aanliggen. Drink van Hem. En geniet van zijn aanwezigheid. Ontvang zijn vrede, zijn innerlijke vreugde; omdat Hij jou bemint en jij Hem.
Wanneer je dan uit het gebed komt om bepaalde dingen te gaan doen, zal je hart en je hele zijn getekend zijn door die ontmoeting met God. De zorgen van het leven zullen niet verdwenen zijn, maar ze zullen je innerlijke vrede niet ontnemen. Je zal je zorgen anders dragen, je zult ze in Gods vrede dragen, biddend, ze aan Hem toevertrouwend, ze ‘in’ Hem dragend.
Op deze wijze zullen de zorgen des levens nooit de overhand krijgen. Ze zullen ons niet in beslag nemen. We zullen ze mét God dragen. Of dieper gezegd: Hij zal ze in Christus met ons dragen. En wij mogen vertrouwen dat Hij, midden onze zorgen, ons leidt en behoedt.

Moge het lied van en tot God diep in ons hart nooit verstommen.

kris