5e zondag in de paastijd

'Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder Mij kun je niets doen.' Zo zegt Jezus vandaag. 

Probeer maar eens christen te zijn als je je niet aan Jezus hecht. Als je niet probeert te leven naar zijn woorden en daden. Als je niet met Hem verbonden blijft in goede en kwade dagen. Als je geen beroep doet op Hem wanneer je in crisis, in pijn, in lijden bent. Hoe kunnen we vruchten dragen van liefde, vrede, vergeving, geduld, zachtmoedigheid als we niet naar Jezus luisteren. En hoe kan de Kerk zulke vruchten voortbrengen als ze haar eigen weg wil gaan in plaats van de weg van Jezus. Als ze oordeelt en veroordeelt in plaats van Gods liefde uit te stralen. Als ze niet wil openstaan voor alle mensen, dus ook mensen die anders denken, anders voelen, anders hopen, gewoon anders zijn. Allemaal mensen met wie Jezus te maken kreeg, en wie Hij vroeg: 'Wat wilt ge dat Ik voor u doe?' Hij vroeg niet eens of ze wel in Hem geloofden, of ze elke zondag naar de synagoge gingen, naar de priesters luisterden en de wet van Mozes naleefden.

In de eerste lezing hoorden we hoe Paulus goede vruchten kon dragen vanaf het moment dat hij naar Jezus luisterde. Paulus die eigenlijk Saulus heette, die een fanatieke farizeeërs was die Jezus' volgelingen zozeer haatte dat onder zijn goedkeurend oog diaken Stefanus vermoord werd. Diakan Stefanus die meteen de eerste christelijke martelaar werd. Zo was Saulus, tot hij onderweg naar Damascus door de verrezen Jezus zozeer overdonderd werd dat hij meteen een diepgelovige verkondiger werd van Jezus' leven, dood en verrijzenis. Saulus die Paulus werd, de belangrijkste missionaris van het jonge christendom, en een van de basisranken aan de wijnstok die Jezus was.

Laten wij dat ook zijn: ranken aan de wijnstok die Jezus is. Ranken die niet kunnen leven zonder die wijnstok. Ranken die niet verdorren omdat ze gehecht zijn aan de wijnstok, zodat ze in liefde en vrede leven. In de tweede lezing zegt Johannes in heel directe woorden hoe we dat moeten doen: 'We moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden.' Hij weet dat wij daar niet altijd in zullen slagen, en dat onze woorden soms mooier en beloftevoller zullen klinken dan onze daden zijn, maar 'geef niet op', zegt hij, want 'God is groter dan ons hart en Hij weet alles.' God weet dus ook dat we dikwijls wel willen, maar niet kunnen. Laten we dus nooit opgeven ernaar te streven ranken te zijn die aan Jezus zijn vastgehecht, zodat we kunnen leven zoals Hij ons heeft voorgeleefd.

Bron: Naar woorden uit een preek ontleend aan Preken.be