donderdag in week 7 van de paastijd

Jezus bidt: 'Vader, Ik heb hun uw Naam bekendgemaakt en dat zal Ik blijven doen, zodat de liefde waarmee U Mij liefhad in hen zal zijn en Ik in hen.'

De zending van Jezus bestond erin de Naam van de Vader bekend te maken. Dat heeft Hij gedaan, dat zal Hij blijven doen zolang de mensheid bestaat. Hij zal dit doen zodat de liefde waarmee de Vader Hem liefheeft ook in ons zou zijn. Door zijn eenheid met de Vader, is Jezus liefde zoals de Vader dat is. Door Christus' tegenwoordigheid in ons maakt Hij het ons mogelijk te delen in die liefde. Groots.

Een ver-van-ons-bed-gebeuren? Nee, dat hoeft het niet te zijn. Deze mystieke beleving van het evangelie is voor elke mens weggelegd, voor ieder van ons; ook voor u.

Als we aan het woord ‘mystiek’ denken, dan denken we al snel aan heiligen, aan begenadigde personen. Het is natuurlijk waar dat deze mensen dikwijls echte mystici waren. Zij waren ver gevorderd op de weg die ze te gaan hadden, ze waren zeer diep gegroeid in het versmelten met Christus’ liefde, met Hemzelf. Dat maakte hen tot mystici. Niet enkel hun voorbeeld, maar dikwijls ook de geschriften die ze nalieten zijn ware schatten voor de Kerk, voor ieder van ons; bronnen die aanzetten tot steeds meer en diepere liefde voor de Heer en Gods wil in ons leven. God zij dank zijn vele van hun geschriften doorheen de geschiedenis bewaard gebleven en steeds weer opnieuw beschikbaar gesteld om ze te raadplegen, te bestuderen, er uit te putten.

Maar weet dat die mystici mensen waren zoals u en ik. Ook zij stonden iedere morgen op en gingen iedere avond slapen, gingen naar de wc, maakten eten, onderhielden hun woonst (als ze die hadden), deden hun arbeid, enz. Ook zij kenden hun gevechten, hun twijfels, hun moeheid,… Maar ze gingen ervoor, ieder in zijn of haar spiritualiteit, hen door God geschonken. Ze gingen ervoor, dikwijls met veel moeite, met vallen en telkens opnieuw weer opstaan. Ja, net zoals u en ik.

Al goed (ja God zij dank!) is het hart van God gekenmerkt door een mateloze goddelijke barmhartigheid. Onlangs las ik nog woorden van Manu Van Hecke (de abt van de trappistengemeenschap in Westvleteren) die hij uitsprak op een spiritualiteitsdag te Gent enkele jaren terug. Ik wil zijn woorden graag met je delen: "Jezus toont ons de weg naar barmhartigheid. Hij toont wie de Vader is. De Vader is altijd op zoek naar ons. Barmhartigheid heeft alles te maken met de pijn in Gods hart om onze onvolkomenheid. God weet weg met ons kwaad. Hij kan het aan als we 'neen' zeggen. Daarom zeggen we het drie keer voor de communie: 'Lam Gods dat wegdraagt de zonden van de wereld'. God is geen bulldozer. Hij komt als een kwetsbaar lam. Zo gaat God met ons om. Daar ligt de bron van ons leven. Zo is onze God."

Inderdaad, zo is God, zo gaat Hij met ons om. Zijn we nog niet zo ver gevorderd als de grote mystici? Voor God geen probleem. In Christus klopt Hij aan en wacht tot we ons werpen in zijn barmhartigheid. Kom, laat ons de sprong wagen. Innerlijke vrede staat je te wachten.

Met een genegen groet,

kris