vrijdag in week 10 door het jaar

De overweging van vandaag is van de hand van Vincenzo Paglia, ontleend aan het boek 'Het Woord van God elke dag, 2022'

Na een tocht over de uitgestrekte steppe bereikt Elia de Horeb en klimt naar de top. Hier gaat hij een grot binnen waar hij de nacht doorbrengt. Daar heeft hij een beslissende ervaring. Elia bevindt zich in de duisternis van de grot. Hier hoort hij de stem van God die hem bij naam roept: ‘Elia, wat doe je hier?’ Het is een directe vraag, zoals die aan Adam na zijn zonde en die aan Kaïn na de moord op zijn broer. Elia voelt zich door de Heer ondervraagd en antwoordt door te klagen wat hem overkomen is. Op dreigende toon vraagt God hem naar buiten te komen. En zie, de Heer trekt voorbij: Er ging een grote, krachtige windvlaag voor de Heer uit, die de bergen spleet en de rotsen aan stukken sloeg, maar in die windvlaag bevond de Heer zich niet. Na de windvlaag kwam er een aardbeving, maar in die aardbeving bevond de Heer zich niet. Na de aardbeving was er vuur, maar in dat vuur bevond de Heer zich niet. 

Ook wij denken misschien, niet omdat wij dicht bij Elia staan, maar omdat wij nog gebonden zijn aan een oud denk- en/of taalgebruik, dat God aanwezig is in stormen en natuurrampen of in andere spectaculaire gebeurtenissen. Natuurlijk is de Heer niet te vinden in aardbevingen, net zomin als in oorlogen of conflicten die het leven van miljoenen mensen bedreigen. Zoals Hij ook zeker niet te vinden is in de verschrikkelijke pandemie van het coronavirus dat de planeet overspoelde. In plaats daarvan steekt 'een zachte bries' op die Elia streelt. Toen Elia dat hoorde, sloeg hij zijn mantel voor zijn gezicht. Hij kwam naar buiten en ging in de opening van de grot staan. 

De zachte bries  is de zwakke kracht van de liefde. Met deze zwakke kracht wordt het verscheurde weefsel van broederlijkheid tussen de mensen weer opgebouwd. Het is door zachtmoedigheid, door hoffelijkheid dat verbrijzelde en broze handen worden versterkt. De liefde van de Heer, is als die zachte bries die het weefsel herstelt, die troost, die nabij is. De profeet hoort opnieuw de vraag van het begin: ‘Elia, wat doe je hier?’ En hij antwoordt opnieuw met dezelfde woorden. Maar nu is het God zelf die hem beveelt om weer te vertrekken. Elia moet zijn opdracht nog vervullen om het volk van God niet zonder het licht van zijn woord achter te laten.