Sacramentsdag
Als ik aan naar de eucharistie kijk, dan denk ik altijd: 'God, wat zijt Ge toch groot in uw creativiteit'. In dat kleine stukje brood komt Hij immers in zijn Zoon zichtbaar en tastbaar tot ons. Prachtig toch! Net zoals toen op die Goede Vrijdag en die heerlijke Paasochtend geeft Jezus zich in de eucharistie opnieuw aan de Kerk, de wereld, aan ieder van ons. We mogen naar Hem kijken, Hem aanbidden, Hem tot ons nemen. Wat een vereniging!
Er zijn geen woorden voor.
Moge ons leven een eucharistisch leven zijn, in eenheid met de Heer gegeven voor de wereld. Moge de eucharistie ons tot mensen maken getekend door Gods liefde; zijn vrede uitdragend, zijn goedheid leggend in al wat we doen.
Laat ons van de eucharistie houden. Jezus houdt toch ook van ons. Moge deze wederzijdse liefde ons tot dankbare, blijde en gegeven christenen maken.
Een mooi hoogfeest voor ieder van u,
kris
Zalig Hoogfeest Kris en elke lezer !... Feest als herdenking van Zijn Liefde voor ieder van ons ! Mochten wij de Hostie méér bewust ontvangen beseffend dat 't Zijn Lichaam is!
BeantwoordenVerwijderenVroeger gingen we op Sacramentsdag met een grote processie door het dorp uit dankbaarheid voor de instelling van het H. Sacrament. Jammer dat deze mooie dagen zo vervlakken en voor heel veel mensen een “normale werkdag zijn geworden.
BeantwoordenVerwijderenMet weinig besef meer voor de Grootheid van deze dag.Roosje.
'Vroeger', jazeker. Maar we leven niet 'vroeger', we leven NU en moeten NU een invulling geven aan dit alles. We moeten vooral naar 'morgen' kijken, 'vroeger' is immers (elke dag) definitief voorbij. Kerkmensen / gelovigen zijn mensen van 'morgen', van toekomst, van hoop!
BeantwoordenVerwijderenlaten we onze mooie (jeugd)herinneringen koesteren en bidden dat wie nu jong is ook mooie en waardevolle herinneringen zal hebben om zich later aan te warmen.
BeantwoordenVerwijderen(jeugd)herinneringen zijn goed om jezelf te strelen. Maar je 'doet' er morgen niets mee!
BeantwoordenVerwijderenIk werk in een woonzorgcentrum, en onze mensen praten dikwijls over 'vroeger'. Over zaken die ze nu missen die er vroeger wel waren. En het doet hen goed af en toe zo eens een keer te kunnen spreken. Die ruimte moet er, vind ik, zijn.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk moet je naar vandaag kijken, en naar morgen. Maar misschien moeten we nederig worden en luisteren naar de inhoud van wat de ouderen ons vandaag zeggen wanneer ze spreken over vroegere tijden, en moeten we inzien dat we vandaag de dag 'arm' zijn op heel wat vlakken.
Waarmee ik niet wil zeggen dat we de klok moeten terug draaien, maar wel dat we moeten leren luisteren naar de oudere generatie die vandaag de dag dikwijls roependen zijn in de woestijn... en inhoudelijk soms toch wel wat te zeggen hebben...
Daar ga ik mee akkoord. Maar hoe zijn wij als Kerk (ik spreek ook voor mezelf) aanwezig bij onze jonge generatie? Hoe zijn wij als Kerk aanwezig in de discotheken, op de festivals (die stilaan gaan beginnen), op kermissen en noem maar op; overal waar jongeren samenkomen? Hoe zijn wij aanwezig in de subculturen van de jongeren? Kortom, hoe zijn wij als Kerk/gelovigen/christenen aanwezig in de wereld van "sex, drugs and rock'n roll". Gewoon niet denk ik zo... Kan toch niet de bedoeling zijn!
Verwijderen