H. Drie-eenheid

'Gods liefde in ons hart is uitgegoten', zo horen we vandaag bij Paulus in zijn brief aan de christenen van Rome.

En dat is nu precies wat onze Drie-ene God voortdurend doet in elk mensenhart: Zijn liefde uitstorten, 'uitgieten' over en in ieder van ons. En wel, zoals Paulus verder zegt 'door de heilige Geest, die ons gegeven is'.

De Vader, de Zoon en de Geest, ze beminnen elkaar voort-durend, als een lofzang zonder ophouden. Geen onderonsje, maar geopend naar ieder ieder mensenkind, ieder van ons uitnodigend deel te nemen aan hun liefde. En dit laatste is mogelijk doordat ze hun liefde van seconde op seconde in ons hart uitstorten.

Christelijk leven is dus in wezen deelnemen aan het leven van Gods Drie-ene liefde. Uiteraard niet door God te worden, wel door hun liefde te zijn. In het hele concrete leven van elke dag. Rustend in hen, hen dragend in jezelf, hen barend doorheen je zijn, je gebed, je daden van goedheid.

We zijn hiertoe geroepen als persoon, levend in de Kerk, wiens hart Christus zelf is. Haar roeping is het Hem te belichamen. En dit kan maar wanneer ze zich opent voor Christus, zich verinnigt in Hem, met Hem gemeenschap beleeft. Op eigen houtje zal zij hier nooit in slagen. Het is maar in de zachte gloed van de Geest dat deze overgave kans van slagen kent. Wie leeft in de Kerk zonder het vuur van de Geest zal uit zijn op applaus, postjes, rijkdom, prestige. Wie leeft in het vuur van de Geest zal vreugde vinden in het beleven van de liefde, in het vriendschap sluiten met de armen, in het omhelzen van het broze, doorheen gebed voor de wereld en daden van kleine goedheid; kortom: in z'n omgang met God en medemens. Dit laatste zal heel vaak als synoniem ervaren worden.

Laat ons intreden in Gods Drie-ene liefde, opdat Hij kan gebeuren in Kerk en wereld.

Een zalige hoogdag voor ieder van u.

kris