zondag 18 door het jaar - C

Vandaag lijken de teksten pessimistisch: Waartoe dienen al de inspanningen van de mens die rijker wil worden? Zijn leven wordt hem toch afgenomen... Kan God dan niet verdragen dat wij een beetje genieten van wat we hebben? Dit zou een foute conclusie zijn. Een meer aandachtige lezing kan ons brengen tot een heilzame bezinning over wat onze echte rijkdom eigenlijk is. En dat is de bedoeling van Jezus' parabel van de dwaze rijke.

De rijke lijdt aan hebzucht. Hij wil steeds meer hebben, en moet dus altijd grotere schuren bouwen. Hij is een oppotter, een verzamelaar, een hamsteraar. Herkennen wij die houding rondom ons ook niet? Of misschien wel in ons? Altijd maar werken, meer willen verdienen, meer willen hebben.

Jezus is niet tegen bezit of rijkdom op zich, wel tegen de hebzucht, tegen het opstapelen van schatten die niet vruchtbaar zijn. Daar gaat het om.

Het christendom ziet de dingen op aarde niet als onze eigendom, maar als de eigendom van God, die ze ons laat gebruiken. Het evangelie nodigt ons uit onze rijkdom nooit te beschouwen als ons eigen bezit waarover wij willekeurig, hooghartig en zelfgenoegzaam zouden mogen beschikken, maar het steeds te blijven erkennen als een geschenk van God, dat wij in beheer krijgen en dat een verantwoordelijkheid inhoudt. Zulk een visie sluit elke pronkzucht uit en nodigt integendeel uit tot grote bescheidenheid. De fundamentele houding van ons, christenen, is de dankbaarheid voor wat ons werd geschonken, en de intentie te delen met die mensen die behoeftig zijn.

Indien wij onze handen als grijpende klauwen sluiten, dan glijdt alles wat wij bezitten als zand tussen onze vingers weg. Door onze vuisten te openen als gevende handen, wordt ons hart gevuld met diepe vrede en zelfs vreugde. Rijkdom is er niet om als egoïsten alles voor onszelf te bewaren, maar het is iets om met anderen te delen. De ontvangen rijkdom is pas echt vruchtbaar, als wij haar doorgeven.

Vandaag worden wij dus niet uitgenodigd tot pessimisme over onze wat we hebben, maar wel tot een kritische houding tegenover mogelijke hebzucht. Het evangelie vraagt dat wij van ons bezit geen middel zouden maken tot egoïstisch genieten, maar een reden tot dankbaarheid en delen met anderen. Blijde boodschap.

Bij deze overweging liet ik me inspireren door Frans Mistiaen, sj

Een gezegende zondag voor u allen,

kris

Reacties

  1. Prediker lijkt pessimistisch. Hij is eerder realistisch. Wij hechten ons zo vaak aan voosheid en zoeken bedrog, zoals psalm 4 het zegt in vers 3. Voosheid is iets dat waardevol lijkt, maar het niet is. Zoals een mooie appel die je doorsnijdt en dan helemaal rot lijkt te zijn vanbinnen. Prediker en ook Jezus en ook Paulus in de tweede lezing willen ons doen leven voor wat blijft, voor wat blijvende waarde heeft. Wees een leerling die blijft bij de Blijvende, bij de Eeuwige. 'Leegte en lucht', zegt Prediker, 'alles is leegte en lucht'. In de vertaling die gebruikt wordt in de liturgie staat er: 'IJdelheid der ijdelheden en alles is ijdel'. In het Hebreeuws klinkt dat als 'havel havelim'. In het Nederlands omgezet klinkt dat: 'Abel der Abels en alles is Abel'. Abel werd door zijn broer Kaïn doodgeslagen en toen riep God vanuit den hoge: 'Kaïn, waar is je broer Abel?' En Kaïn antwoordde: 'Ik weet het niet; moet ik soms op mijn broertje passen?' Ja, dat had hij moeten doen. En waarom? Omdat zijn broer net zoals hijzelf en wij allemaal maar een Abel is, een luchtje, een windje, een zuchtje, een ademtocht die zo voorbijgaat. Daarom moeten wij goed voor mekaar zorgen. Zoeken naar wat blijft, en de enige die blijft is God, en ondertussen delen, zoals Kris ook zegt vandaag, want wij zijn maar een 'Abel'. De man uit het evangelie met zijn rijke oogst had gewoon zijn koren moeten verkopen en ervan meedelen aan de armen, de weduwen en wezen. Dan had hij het volgend jaar weer kunnen zaaien en God zou hem dan opnieuw een oogst hebben gegeven. Nu wilde hij leven in een zalig niets doen en dat is een ijdel en leeg bestaan. Zolang wij leven, moeten wij een doel hebben, ook al kunnen we minder doordat we ouder worden. Maar leef voor de anderen, voor je kinderen en kleinkinderen, leef voor God. Blijf de leerling die blijft bij de Blijvende en zorg goed voor elkaar, want ons leven is zo voorbij. Het is maar een ijdelheid, een zuchtje, een 'Abel'.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. een wereld waarin iedereen slechts bestaat voor zichzelf is de hel. een wereld waarin iedereen bestaat voor de ander is de hemel.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten