dinsdag in week 17 door het jaar

Laten we eens nadenken over het onkruid dat, zolang we hier op aarde rondlopen, aanwezig zal zijn. Naast de prachtige bloemen zal de wereld altijd te kampen hebben met onkruid. Enkele verzen terug in dat 13e hoofdstuk uit Matteüs stelt men voor om het onkruid weg te halen, waarop Jezus zegt: 'Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst.' Pas met de ‘voltooiing van de wereld’, zoals het evangelie van vandaag zegt, zullen zij die hardnekkig onkruid wilden blijven 'jammeren en knarsetanden' en zullen de rechtvaardigen 'stralen als de zon'.

Wat met het onkruid anno 2022? Moet het uitgeroeid worden? Weg met degenen die kwaad doen? 'Nee' zegt Jezus heel duidelijk. Moeten we dat onkruid met al haar kwalijke gevolgen dan allemaal zomaar verdragen? 'Ja' zegt Jezus, 'laat beiden samen opgroeien tot de oogst'. Dulden dus, eindeloos dulden, met het geduld van God. We moeten het onduldbare dulden en daarbij ons hart tot vrede stemmen opdat de barmhartigheid van de Heer mag en kan zegevieren.

Wil dat zeggen dat wij niet mogen strijden tegen het kwaad? Jawel, we mogen en moeten strijden, zowel tegen het kwaad in onszelf als tegen het kwaad rondom ons. Maar het moet een heilig strijden zijn, gericht op de bevrijding van hen die kwaad doen. Dat is dus geen strijd met wapens, maar een strijd getekend door véél gebed, door liefde en vergeving, door geloof in het kruis dat redding brengt voor ieder; ook voor ons.

Een mooie dinsdag,

kris