maandag in week 19 door het jaar
De profeet Ezechiël spreekt over Gods, over wat hij ziet en ervaart benaderensgewijs. 'Iets dat leek van een troon van een saffier', 'een gedaante van een mens', 'iets dat glansde als wit goud', 'iets als vuur'. Woorden die verwijzen naar God. Het lijkt er allemaal op. Maar God steekt boven dit alles uit. Het is goed en heilzaam om mee te gaan in de aanbidding van de profeet, ons bewust zijnde dat God hier torenhoog bovenuit steekt. Hij is en blijft de Onnoembare.
In het evangelie van vandaag zien we eenzelfde beweging, maar nu naar beneden toe. God, die ons ver te boven gaat, daalt af: ‘De Mensenzoon zal uitgeleverd worden aan de mensen'. Is er iets verschrikkelijkers denkbaar? Met als eindnoot: 'Ze zullen Hem doden'.
Van de heerlijkheid naar beneden... dat is de beweging van Gods liefde: van boven alles naar onder alles. Die afdalende beweging is de afdaling van Gods liefde.
Mensgeworden komt de Mensenzoon in ons persoonlijk lijden, in het lijden van de Kerk, in het lijden van de mensheid, in het leed van de schepping. Afdalend komt Hij in dit alles binnen, en draagt het. In al ons lijden is Hij dus te vinden.
Het is goed en heilzaam ons door deze beweging te laten raken. We zullen leven in de diepe ervaring dat de Heer een meegaande en schragende God is. Hij is geen wereldse tovenaar, Hij lost het lijden niet meteen op, maar Hij komt er met heel zijn goddelijkheid in aanwezig; dragend en voedend.
En wij...
Als christenen zijn wij geroepen de Heer in deze afdaling te volgen naar de lijdende medemens toe. Opzoekend, meegaand, dragend, ons bezield wetend door de liefde die ons stuwt de ander met christelijke warmte te dragen.
'Op dezelfde wijze zal Hij uit de dood worden opgewekt', zo staat er. Inderdaad, verrijzen zal Hij, verrijzen zullen wij, en wel door Gods kracht. Hoe diep we ook vallen, er komt een tijd dat Hij ons zal verheffen. Van belang is te gaan staan in Gods kracht, en niet in de onze. God redt, niet wij onszelf.
Zoek in je omgang met de naaste de beweging naar omlaag. Wees de minste. En laten we beide bewegingen, de beweging naar omlaag en de beweging naar omhoog, vooral aan Hem overlaten.
Bij deze overweging heb ik me laten inspireren aan de Petrus Canisiusstichting.
Een gezegende maandag,
kris
Even buiten de lezingen en de commentaar van deze dag. Wat mij opvalt is: als iemand reageert buiten de commentaar van Kris en Daniël, dat die reactie meestal altijd weerlegt wordt als zijnde 'jullie hebben de waarheid in pacht'. (sorry, het is geen verwijt, enkel een vaststelling. Reageer daar eens niet meer op. Laat ieder zijn gedacht zeggen. En kijk of het ook voor jullie een verrijking kan zijn. 'DE' waarheid bestaat niet. Ook niet in en door de Kerk. Er is er maar 1 die kan zeggen: "Ik ben de waarheid". Dat is trouwens de grootste fout die de Kerk zich in de loop van de geschiedenis toegeëigend heeft, te pretenderen dat zij de waarheid (en dan nog de volle waarheid) in pacht heeft. Elke christelijke Kerk heeft een gedeelte van de waarheid. En enkel SAMEN met alle christelijke denominaties en christelijke gezindten kunnen we DE waarheid benaderen (en nooit 'bezitten').
BeantwoordenVerwijderenHopelijk reageren daar jullie (weeral) niet op.
Ik mag op je tekst niet reageren ;-), dus doe ik het los van je tekst ;-)
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk vind ik het boeiend om met elkaar in gesprek te gaan. Het gaat niet om verdedigen, maar om luisteren naar elkaar, en toelaten dat je elkaar bevrucht. Het is niet makkelijk om een taal te hanteren, of je zinnen zo te vormen, dat je niet in verdedigingsmodus gaat, of je op te stellen als iemand die de waarheid in pacht zou hebben.
Vele jaren terug kwamen wij met enkele mensen regelmatig samen in een echte bruine kroeg om bij een goed glas wijn en een sigaret (dat mag niet meer vandaag) na te denken over de 'grote' wereldproblemen. We waren bekommerd, dachten na, de ene vanuit die hoek, de andere vanuit een heel andere hoek. Maar we luisterden naar elkaar, en dat maakte het gesprek, en het samenzijn, juist boeiend. Gewoonlijk ging het er nogal filosofisch aan toe, maar soms kwam ook God en het evangelie te sprake. Ik heb goede herinneringen aan die avonden.
Ik had altijd gehoopt dat deze blog mensen met elkaar in gesprek zou brengen. Mag zelfs soms discussierend zijn; waarom niet.
En ach... elk vogeltje zingt zoals hij gebekt is...
Als we mekaar maar graag zien... denk ik altijd. En dat meen ik.
Hartelijk, kris