zondag 20 door het jaar - C

Er gaat een dringendheid uit van het evangelie van deze zondag om aan alle mensen aan te zeggen dat het koninkrijk van God onder ons aanwezig is. Zoals vaak is Jezus ook nu bewogen door medelijden met de menigte omdat ze een gebroken leven leiden, als schapen zonder herder (cfr Mt. 36). Hij roept de mensen op zich te keren naar God, zich te be-keren. En Hij trekt alle steden en dorpen rond, de mensen aansprekend, onderricht gevend in de synagogen, de goede boodschap verkondigend, terwijl Hij vele ziekten en kwalen geneest (Mt 35).

Helaas wordt deze dringendheid vandaag de dag vaak verduisterd, verstikt en beperkt; verduisterd door het klimaat van geweld, verstikt door oorlogen en onrechtvaardigheid en soms beperkt door de gelovigen zelf als zij de uitnodiging van de Heer negeren en hun eigen prioriteiten stellen. Het is zo gemakkelijk om te berusten. Zo vaak wordt er gezegd, ook door onszelf: 'Er is toch niets aan te doen' of ' zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar'.

Maar de Heer zegt ons: 'Ik ben gekomen om op aarde een vuur te ontsteken, en wat zou Ik graag willen dat het al brandde!' Laten we ons op sleeptouw nemen door zijn hartstocht. Laat we ons hart, ons enthousiasme, ontsteken met zijn vuur. Dan zullen we de laagheid van onze eigen hartstochten en de gierigheid van ons hart opmerken. Want helaas is zo vaak het enige vuur dat in ons brandt dat van de eigenliefde. De liefde van Jezus is van een totaal andere aard. Het is een zoete en overweldigende liefde, die ons doet neerknielen voor iedere naaste.

'Denken jullie dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde? Integendeel, Ik zeg jullie dat Ik verdeeldheid kom brengen', zegt Jezus. Wij zouden Jezus deze woorden niet spontaan in de mond leggen. Maar het evangelie verschilt van onze manier van denken. Jezus' uitspraak wil ons duidelijk maken dat Hij niet gekomen is om ons egocentrisme te verdedigen, maar wel de liefde voor de naaste. Jezus is niet gekomen om de gierige onverstoordheid te verdedigen van de rijke man die niet eens ziet dat de arme Lazarus voor zijn deur verhongert. Hij is niet gekomen om het egocentrisme te verdedigen van de priester en de Leviet die de halfdode man op de weg zien en toch voorbij lopen. Dergelijke egocentrische houding heeft niets met liefde te maken en leidt al zeker niet tot een vredevolle samenleving.

Vrede kan niet bestaan zonder sterke, hartstochtelijke liefde. En dat wil Jezus ons aan het verstand, en hart, brengen.

Naar woorden van Vincenzo Paglia.