woensdag in week 22 door het jaar
Simons schoonmoeder had hoge koorts, en ze vroegen Jezus om haar te helpen. Hij boog zich over haar heen en sprak de koorts bestraffend toe. Die verliet haar, en meteen stond ze op en begon voor hen te zorgen.
Meteen stond ze op...
Wie geraakt wordt door de Heer, wie door Hem genezen wordt staat op, bij de schoonmoeder van Petrus letterlijk, maar ook in het hart. Zij mocht bij wijze van spreken al even proeven van de genade van Jezus' opstanding die korte tijd later zou plaatsvinden.
Zo is het ook met ons. Wanneer wij ons laten raken door Jezus, ons laten genezen door Hem, maakt Jezus ons deelgenoot van zijn opstanding, deelgenoot van zijn verrijzenisvreugde en -vrede waarvan we drager worden en als het goed is ook uitdrager.
Wanneer we biddend terugblikken op ons leven zullen we zeker momenten bespeuren waarin we ons aangeraakt wisten door de Heer, op welke wijze ook. Het is goed dat we deze momenten her-inneren, ze een plaats geven in ons innerlijk, opdat ze een blijvende bron mogen zijn van genade, een bron van levengevend water waar Jezus zelf de oorzaak van is.
We kunnen deze genade ook wegduwen, ze wegdringen naar ons onderbewuste, waar haar vlammetje langzaam maar zeker uitdooft en alle kracht verliest. Dat zou jammer zijn.
Wanneer Jezus ons aanraakt is dat altijd met de bedoeling dat we innerlijk zouden opstaan, verenigd met Hem kijkend naar de Vader van wie alle genade komt. In Hem zal Jezus ons ja-woord tot de Vader bezielen met de liefde van de heilige Geest opdat het in waarheid mag gezegd worden en vruchten mag afwerpen die haar oorsprong vinden in God zelf.
Laten we de Heer in ons leven her-inneren. Dat dit ons blij en dankbaar mag stemmen. Dat de her-innering ons mag doen opstaan, het Pasen uitdragend naar allen die God op ons levenspad brengt.
Simons schoonmoeder, zo lezen we, begon nadat ze opstond voor hen te zorgen. Zo mooi. Laten we niet opstaan en zomaar wat rondkijken. Laten we zorgend gaan leven, met zorg voor elkaar: thuis, in onze gemeenschap, morgen op school, op het werk, in de buurt, naar de armen toe, naar hen die geen licht meer zien,...
Laat ons opstaan en Paasmensen worden: vanuit Gods vrede zorg dragen voor onze samenleving.
Een vredevolle dinsdag,
kris
Wanneer we biddend terugblikken op ons leven zullen we zeker momenten bespeuren waarin we ons aangeraakt wisten door de Heer, op welke wijze ook.
BeantwoordenVerwijderenZou dat voor ieder mens gelden die aanraking door Jezus ?
Christus maakt geen verschil in "DIE "aanraking !!!
VerwijderenAan ons om wakker te komen en Zijn zachtheid te voelen Zijn Leiding te volgen !
Het is ook ons kruis dragen ,beseffend dat HIJ die zonder zonden was Zijn Kruis gedragen heeft om ons naar Zijn en onze Vader te brengen !
Na de dood Leven in Zijn Liefde !
Mooie woorden ???Neen ...wél er in geloven er naar handelen !
Elke dag weer met veel vallen ,maar weer opstaan !
Vergeven en je eigen vergeven !
Weet dat ik nu ook soms veel verdriet heb voor mijn eigen dwaze houding !
Ik moet leren naar Zijn Geest te luisteren in mijn diepste zijn waar Hij woont ,
wetend dat Hij alle aandacht heeft voor mij,voor"ieder"van ons ONVOORWAARDELIJK bemint !
Heel mooi, Jacqueline. Zo is dit. Vandaag kijken we naar Moeder Maria. Zij is moeder en middelares van genade. De genade is Jezus. Maria is Zijn moeder. Zij bemiddelt Hem die Gods genade is. Ik vind dit elk jaar een mooie gedachtenis. Ze stamt uit de tijd van de zalige pr. Poppe. Op zijn eerste grafmonument stond het zeer mooi afgebeeld: Maria onder het kruis, met de ene hand Zijn bloed opvangend in haar hand en met de andere hand dat kostbaar bloed doorgevend aan Johannes, de priester. Elke priester ontvangt nog elke dag uit Maria's handen de levende genade, Christus zelf, Gods Zoon, die hij door mag geven aan alle mensen op zijn levenspad. Laten wij niet kijken hoe volmaakt die priester is. Hoe onvolkomen ook, hij brengt ons Jezus. Noch Paulus noch Apollos betekenen iets, alleen Christus betekent iets. Wij zijn dienaren van de levende God, hoe zwak en zondig wij soms ook zijn.
Verwijderen