Maria Tenhemelopneming

Bij de begroeting tussen deze twee grote vrouwen sprak Elisabet tot Maria: 'Gelukkig is zij die geloofd heeft dat de woorden van de Heer in vervulling zullen gaan.'

Oh ja, Maria heeft geloofd; ten diepste geloofd. Zij geloofde niet enkel in het feit dat God bestond, maar ook in de zin dat zij zich ten volle toevertrouwde aan de Allerhoogste; aan zijn tegenwoordigheid, aan wat Hij doorheen de engel aan haar vroeg, aan haar zending als moeder van Jezus, en later als moeder van ieder mensenkind. Ja, zij geloofde.

Haar geloof hield tevens een gegeven-zijn in; zij gaf zich aan God, én haar Zoon, en van daaruit aan ieder mensenkind. Zij heeft Jezus opgevoed, ze heeft Hem ingewijd, ze heeft genoten van haar moederschap. Maar ze heeft Hem ook gevolgd in zijn laatste uren; biddend, maar ook letterlijk. Met enkele getrouwen ging zij mee de weg van het kruis. Als Moeder van ieder mensenkind is Maria nu ook iedere lijdende bijzonder nabij.

Gisteren, zondag, ging ik naar de eucharistieviering in La Roche, en achteraan in de kerk daar staat een kleine piëta. Prachtig beeld (zie onderaan). Wat me opvalt is de ernst, de liefde en de tederheid waarmee ze haar dode Jezus in de armen houdt. Een beeld van hoe zij iedere lijdende mens ten diepste nabij is en hem of haar op haar schoot neemt.

Vanop het kruis trouwens heeft Maria de gave van het moederschap ontvangen voor de hele mensheid. Sindsdien mogen wij haar als Moeder in ons leven meedragen: als Moeder van de Kerk, als moeder van ieder van ons, als moeder van allen.

De weg van de liefde ten diepste zelf gegaan, wil ze ons nu als Moeder bij de hand nemen om ons te brengen in haar Zoon, in Gods genade, in het vuur van de Geest.
Zij staat niet - wat mensen wel eens beweren - tussen Jezus en ons. Nee, ze staat naast ons, en gaat ons voor in het binnentreden in Christus. In die zin is Maria de moeder van de mystiek. Zij brengt ons in die zalige eenwording met haar Zoon. Zij leidt ons binnen in het leven van Christus: onze roeping.

Als wij als Kerk anno 2022 nood hebben aan een zekere vernieuwing, zullen we Maria moeten leren welkom heten in ons leven; in ons persoonlijk leven, én in het leven van de Kerk. Als biddende gemeenschap (want vooral dát zal zij ons leren), zullen we langzaam maar zeker weer de weg ontdekken van de volle overgave aan God, de weg van de innerlijke armoede, de weg van het zich niet toe-eigenen, de weg van de ontvankelijkheid, de weg van de beschikbaarheid, de weg van het ja-woord. Opdat wij, ieder individueel én als gemeenschap, Gods beeld zouden worden voor elkaar en voor allen: Liefde, liefde, liefde – in innige vereniging met Christus.

Voor ieder een zalig hoogfeest van Maria Tenhemelopneming!

Genegen, kris