vrijdag in week 19 door het jaar

“Daarom zal een man zich losmaken van zijn vader en moeder en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn”? Ze zijn dus niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’
Zo lezen we vandaag in het evangelie.

Wanneer twee mensen verliefd worden kan het ervan komen dat ze kiezen om te trouwen. 'Zij ' kiezen, maar wat er gebeurt bij het altaar is puur gave, en wel van God uit. God maakt deze twee mensen tot één. In liefde geeft het koppel zich aan elkaar maar is wezen is het iets dat aan hen gebeurt. Het is Christus die doorheen het sacrament van het huwelijk verbindt.

Bedoeling is dat de twee geliefden dagelijks putten uit dit sacrament. Het is zoals een doopsel, elk sacrament is een bron van levend water dat niet ophoudt genade te schenken. Vandaar het belang bij deze bron te blijven, in goede en kwade dagen.

Dit laatste is niet vanzelfsprekend, een hele opdracht! Liefde is gave, maar tevens opgave, waar dagelijks aan gewerkt moet worden, waar veel in ver- en gedragen moet worden. Het is een weg van altijd weer opnieuw timmeren, met vallen en steeds weer samen opstaan.

In het huwelijk kan een koppel getuigen van Gods trouw aan de mensheid. Zij zijn als het ware beeld van deze trouw.

Laat ons bidden voor de gehuwden. Mogen zij dagelijks drinken aan de bron van het huwelijkssacrament hen ooit gegeven.
Laat ons ook bidden voor die koppels waar het huwelijk gestrand is. Mogen zij God niet verliezen. Moge hun band met Christus steeds inniger worden, ondanks de wonde die zij hebben opgelopen.
En moge de Kerk, wij allen, zowel de gehuwden als de gestranden, met veel liefde omarmen.

Een gezegende vrijdag voor ieder van u,

kris