2 febr - Opdracht van de Heer

Vervuld van de heilige Geest loofde Simeon God met de woorden: ‘Nu laat U, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals U hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die U bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.’

Simeon was klaar om te sterven. Hij heeft de Heer met eigen ogen gezien, hij heeft Hem ontmoet, hij heeft Hem op handen gedragen, hij heeft Hem aanbeden.
Nu kon hij sterven. Kun je je immers een grotere vervulling van je leven indenken dan de Heer op deze wijze te ontmoeten...

Heel terecht wordt dit gebed van Simeon opgenomen in het getijdengebed bij de dagsluiting. Als christen is het immers de bedoeling dat wij de Heer overdag ontmoeten doorheen gebed en werk, doorheen onze dienst aan de naaste, zodat wij ’s avonds voor het slapen gaan de woorden van Simeon kunnen bidden.

Laat dit een oproep zijn de Heer te ontmoeten doorheen de dag, in alles en allen, om vanavond, en morgenavond, en alle avonden daarna, de dag af te sluiten in de geest van de woorden van onze oude Simeon: 'Nu laat U Heer, uw dienaar in vrede gaan slapen. Want met eigen ogen heb ik uw Licht gezien en ontmoet, Gods redding voor de hele mensheid.’

kris

Reacties

  1. Daniël2 februari 2020 om 05:06

    Als Jezus mens wordt, wordt Hij deelachtig aan al wat de mensengeschiedenis vraagt. De joodse religie vroeg dat veertig dagen na de geboorte van een kind, een offer moest worden gebracht om de moeder weer rein te maken. Dat staat in het boek Leviticus 12, 2-8. Het offer bestond uit een eenjarige ram en een jonge duif. Als mensen daartoe de middelen niet hadden, volstond het offer van een koppel tortels of twee jonge duiven. Jozef en Maria hadden blijkbaar de middelen niet om het volle offer te brengen. Zij moesten zich behelpen met het offer van de arme. Ook hier blijkt weer hoe Jezus, de Koning van het heelal, zich vernederd heeft door werkelijk in alles het lot te delen van de arme mensen. Er was geen plaats in de herberg, geen middelen om het voorgeschreven offer te brengen, al heel vroeg op de vlucht voor koning Herodes. Later zal Jezus zeggen dat Hij geen steen heeft om Zijn hoofd op te laten rusten en het enige wat Hij heeft, Zijn kleren, zal bij Zijn kruisdood onder de soldaten verdeeld worden.
    De joodse Wet voorziet ook dat iedere eerstgeborene van het mannelijk geslacht aan de Heer toe moet worden geheiligd (Ex. 13, 2). Als iemand niet onder die Wet viel, was het wel Jezus, die van nature één was met de Vader. Niemand was meer aan God toe geheiligd dan Jezus. En toch laat Jezus zich niet buiten de Wet stellen. Jezus is gehoorzaam aan God en aan al Zijn geboden. Jozef en Maria zien het ook zo. Als wij dit mysterie, het vierde blijde geheim in ons rozenkransgebed overwegen, vragen wij als vrucht de gehoorzaamheid aan God. Niemand is zo gehoorzaam geweest aan God dan Jezus. Nooit zal Hij een voorschrift van de Thora, de joodse Wet overtreden. Als het evangelie bv. vertelt dat de leerlingen van Jezus aren plukten op sabbat of met ongewassen handen aten, daar staat nooit bij dat ook Jezus dat deed. Jezus zal Zijn leerlingen wel verdedigen, maar zelf overtreedt Hij de Wet niet. Hij zal wel mensen ook op sabbat genezen, maar dat is om aan te tonen dat Hij Heer is van de sabbat en net als Zijn hemelse Vader voortdurend aan het werk is om de mensen te redden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Daniël2 februari 2020 om 05:07

    (vervolg)
    Simeon zal in het Jezuskind de vervulling mogen zien van Gods beloften. Hij ziet in het Kind het Licht dat in de wereld komt voor alle mensen. Maar hij voorspelt ook al dat dit Kind een teken van tegenspraak zal zijn. Voor wie Hem aanvaarden, zal Hij licht en leven zijn, maar voor wie zich aan Hem ergeren, zal Hij een steen des aanstoots zijn waarover zij struikelen. En Simeon weet ook al door de verlichting van de H. Geest dat Maria, Jezus’ moeder, volop zal delen in die tegenspraak. Maria zal veel moeten lijden daar onder het kruis van haar Zoon. Ook haar hart zal net als dat van de dode Jezus met een zwaard doorboord worden. Maria’s leven zal niet gemakkelijk zijn. Onze dichteres Reninca zei ooit in een telefoongesprek aan mijn vriend priester die zich op een zondagavond eenzaam voelde na de avondmis, dat niemand zo eenzaam is geweest als Maria onder het kruis. En mijn vriend priester zegt dat hij aan dat woord van de dichteres altijd denken moet als ook maar een zweem van een eenzaamheidsgevoel bij hem opkomt en dat hij sindsdien nooit meer eenzaam is geweest. Maria is inderdaad de Moeder van Smarten, van de zeven smarten. Ken je ze nog? Even in vogelvlucht opnoemen: de profetie van Simeon, de vlucht naar Egypte, haar angst toen Jezus achtergebleven was in de tempel, de ontmoeting met Jezus op Zijn kruisweg, de pijn die ze doormaakt aan de voet van het kruis, het moment dat ze het dode lichaam van haar zoon ontvangt op haar schoot en tenslotte Jezus’ begrafenis.
    Door haar deelname aan Jezus’ kruisweg is Maria werkelijk de ‘Medeverlosseres’. Zij heeft onze verlossing mogelijk gemaakt vanaf haar ja-woord aan de engel tot en met het meebeleven van Jezus’ smartelijke kruisdood. Simeon bracht al op deze veertigste dag na Kerstmis aan Maria een niet-blijde boodschap, maar Maria geloofde, ze bleef geloven. Ook na Jezus’ sterven wist ze dat Hij zou verrijzen, dat de dood het laatste niet is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daniël2 februari 2020 om 05:16

    (vervolg)
    Beste broeders en zusters, deze dag van Jezus’ opdracht in de tempel werd door de H. Paus Johannes-Paulus II uitgeroepen tot de dag van het Godgewijde leven. Dat is zeer mooi. De Godgewijden leven helemaal voor God. Dat betekent niet dat gehuwde mensen of mensen in de wereld ook niet voor God kunnen leven. Maar de Godgewijden beleven nu al op aarde dat wij allen eens in de hemel onsterfelijk zullen zijn zoals de engelen en dat daar geen huwelijk meer nodig zal zijn. En ze beleven ook wat het hiernamaals zal zijn: nl. een eeuwig aanschouwen van God van aanschijn tot aanschijn. Hier op aarde kijken we nog in een spiegel, maar hierna zullen wij God zien zoals Hij is. Als het christelijk geloofsleven werkelijk bloeit, zijn er ook altijd mensen die nu al op aarde ten volle willen leven van dit leven dat komt voor ieder van ons.
    Laten wij vandaag bidden om een vurig en levend geloof. Dan zal de Kerk bloeien, in mooie christelijke gezinnen, maar ook in talrijke priester- en kloosterroepingen. Het probleem is immers niet zozeer dat er te weinig priesters en Godgewijden zijn, het grootste probleem is dat er zo weinig geloof is!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jacqueline V.E2 februari 2020 om 08:12

    AMEN!!! Dankbaar voor deze "homilie "!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. stefan2 februari 2020 om 09:17

    als Simeon

    uitkijkend naar de ochtend, meer nog
    wachtend, op het licht dat ging komen 
    riep hij om God uit zijn diepste diepten 
    vervuld van hoop op mogelijke dromen

    wakend in het innerlijk van de nacht 
    keek hij met open ogen uit naar
    de dief die in donker toegang zocht
    zijn oren namen alle klanken waar

    in afwachting van zijn innig geliefde
    ontstak hij zijn lamp toen hij eindelijk hoorde 
    “Daar is de bruidegom! Ga hem tegemoet!” 
    schijnsel aan de einder, de dagenraad gloorde 

    zo zocht Simeons blik in het donker
    geleid door troostloos verlangen 
    ooit het beloofde licht te ontwaren
    nimmer meer in duister gevangen 

    ook wij het einde nabij, kijkend 
    in de ogen van het ons geboren kind 
    weten weer even zeker: hier
    is waar God bestaansgrond vindt

    s r febr '17






    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten