woensdag in week 6 door het jaar
Jezus pakte de blinde bij de hand en bracht hem buiten het dorp. Hij deed wat speeksel op zijn ogen, legde er zijn handen op en vroeg: ‘Ziet u iets?’
Hij begon weer te zien en zei: ‘Ik zie mensen, het zijn net bomen, maar ze lopen rond.’
Daarna legde Hij weer zijn handen op de ogen van de blinde. Deze sperde zijn ogen open en genas; hij zag alles nu heel helder.
De blinde uit het evangelie van vandaag zag, maar hij zag half. Hij zag de mensen als bomen. Hij had meer aanraking van de Heer nodig om volledig ziende te worden.
Zo is het ook met ons gebed. Laat ons niet te snel denken dat we volmaakte ontvangers of luisteraars zijn in ons gebed. Dikwijls luisteren of ontvangen we maar half. Ook wij hebben meer ontmoeting met, en aanraking van, de Heer nodig.
Daarvoor moeten we leren stil worden, werkelijk diep stil, om het Woord, de Heer zelf, in zijn volheid te kunnen ontvangen en ontmoeten, zodat het ons kan omvormen en transformeren in Gods liefde. En dat vraagt tijd.
Laten we geduld hebben met onszelf, veel geduld. En laten we vooral de moed niet opgeven, en zeker onszelf niet veroordelen, als het niet meteen lukt, ook al gaan daar weken, maanden, jaren over.
Laten we ons te ruste leggen in Gods barmhartigheid, ons gevend aan zijn Geest die ons steeds dieper zal aanraken en binnenleiden in het gebed van Christus.
kris
Hij begon weer te zien en zei: ‘Ik zie mensen, het zijn net bomen, maar ze lopen rond.’
Daarna legde Hij weer zijn handen op de ogen van de blinde. Deze sperde zijn ogen open en genas; hij zag alles nu heel helder.
De blinde uit het evangelie van vandaag zag, maar hij zag half. Hij zag de mensen als bomen. Hij had meer aanraking van de Heer nodig om volledig ziende te worden.
Zo is het ook met ons gebed. Laat ons niet te snel denken dat we volmaakte ontvangers of luisteraars zijn in ons gebed. Dikwijls luisteren of ontvangen we maar half. Ook wij hebben meer ontmoeting met, en aanraking van, de Heer nodig.
Daarvoor moeten we leren stil worden, werkelijk diep stil, om het Woord, de Heer zelf, in zijn volheid te kunnen ontvangen en ontmoeten, zodat het ons kan omvormen en transformeren in Gods liefde. En dat vraagt tijd.
Laten we geduld hebben met onszelf, veel geduld. En laten we vooral de moed niet opgeven, en zeker onszelf niet veroordelen, als het niet meteen lukt, ook al gaan daar weken, maanden, jaren over.
Laten we ons te ruste leggen in Gods barmhartigheid, ons gevend aan zijn Geest die ons steeds dieper zal aanraken en binnenleiden in het gebed van Christus.
kris
Dit zijn echt lezingen voor geloofsleerlingen. Uit onszelf zien wij het doel van ons leven niet. Daarvoor hebben we ouders nodig en opvoeders en leraars die ons de weg wijzen. Ook Jezus is zo’n leraar. Een leraar die ons het echte doel, de ware zin doet zien. Wat is die zin, wat is dat doel? Dat we kind zijn van God, geboren om te leven in Zijn liefde voor altijd. Zelf moeten wij dan ook altijd liefde zijn voor de anderen. En liefde is geen eigenliefde, is niet profiteren van de ander. Liefde is geven, niet altijd willen ontvangen. Wij gelijken allen op die blinde die men bij Jezus brengt. We zien het doel niet, we zien de zin niet van ons leven. Jezus toont het ons, Hij maakt ons ziende. Dat gebeurt niet in één ogenblik. Dat is een proces, een groeien. De blinde ziet eerst bomen. De mensen lijken op bomen, zegt hij. Dat betekent: het zijn mensen zonder gezicht, mensen zoals je ze ziet in de straten of in het station. Het zijn vreemden voor je. Ze hebben geen naam. In een tweede fase ziet de blinde perfect. Nu zijn die vreemde mensen echt medemensen geworden. Mensen met wie je samenleeft en samenwerkt. Mensen die je liefhebt. De man die genezen is, mag het dorp niet in. Dat is een tijdelijke maatregel. Hij zou zijn beginnend geloof weer kwijt kunnen spelen. Want in het dorp leven ook veel blinde mensen. Ze menen evenwel dat ze zien. Ze lachen de gelovigen dan ook uit. Stel je hart open voor God, luister naar Jezus. Zo word je een mooi mens. Iemand die veel luistert, maar langzaam spreekt. Iemand die niets uitflapt dat een ander kwetst. En het woord van God dat je hoort, moet je ook nog doen. Je moet het een leven lang onthouden. Het komt erop aan de noden te zien van de anderen – wezen en weduwen, zegt St. Jacobus – en misschien kan je ze helpen. Doen!
BeantwoordenVerwijderenJezus geneest de blinde in twee stappen. hoe dit te begrijpen? je zou t kunnen zien als een paralel met de manier waarop Jezus leert 'de wet' te eerbiedigen: door hem te in vervulling te brengen. niet het klakkeloos navolgen van leef en gedragsregels, maar het van binnenuit, vanuit de liefde, als vanzelfsprekend uitvoeren van Gods wil is wat Hij voor ogen heeft. Dus eerst ziet de blinde de mensen 'als bomen' die onvrij zijn en de hun opgelegde regels uitvoeren, vervolgens ziet hij de mensen 'als mensen' die vrij zijn en vanuit die vrijheid leven naar en in Gods liefde.
BeantwoordenVerwijderenJezus geneest, ook vandaag. Voor sommigen moeilijk te geloven, daarom 'zien' zij niet direct, maar in stapjes. Het grootste gedeelte van Jezus' bediening bestond in het genezen van zieken en bevrijden van mensen met allerlei gebondenheden. Het waren de tekenen die het woord vergezelden (zoals de Handelingen van de Apostelen dat noemen). Jezus is vandaag nog steeds dezelfde: Hij geneest en bevrijdt. Spijtig dat de boodschap altijd 'symbolisch' wordt uitgelegd en de wereld om ons heen de boodschap van "Jezus-Redder, Verlosser, goddelijke Geneesheer" (zoals het Oude Testament Hem noemt) niet meer te horen krijgt.
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of u het ook tegen mijn uitleg hebt. Maar u mag best weten dat ik vast geloof dat Jezus mensen en blinden lichamelijk genas en daarmee ook een geloofsgenezing op gang bracht. Mijn woord is echter vandaag geschreven voor een eucharistie met jongeren, aan wie ik uit wil leggen dat zij zich open moeten leren stellen voor de echte zin van het leven die Jezus ons komt brengen. Ik kan niet alles in één kort preekje zeggen. Dank voor uw begrip.
VerwijderenDANK U ALLEN VOOR DIT GEGEVEN WOORD.
BeantwoordenVerwijderenAls de vragen om te genezen niet gehonoreerd worden dan ga ik ervan uit dat God een andere bedoeling heeft met mij. Die bedoeling kan ik niet snappen want daarvoor is mijn inzicht te beperkt
BeantwoordenVerwijderenDurven wij nog écht verwachten dat Jezus zijn genezende hand op ons leven legt? Ziekte is nóóit de wil van God.
VerwijderenIk geloof echt zoals ik het hierboven heb gezegd dat God weet wat goed voor mij is. God wil het liefste dat we hier gelukkig zijn. Ziekte en lijden bestaat hier op onze aarde en het is belangrijk dat wij dit accepteren en aanvaarden. Anders zou ik daar niet mee om kunnen gaan. Ik ben niet theologisch onderricht maar ik geloof met heel mijn wezen in Zijn liefdevolle aanwezigheid.
VerwijderenZiezo, de eucharistie met de jongeren is afgelopen. Ik dank anoniem van 9 u 36 voor de reactie. Ik heb er in mijn eucharistie rekening mee gehouden. Voor mij was dat lichamelijk genezen zo vanzelfsprekend dat ik het niet meer nodig vond erover te spreken. Toch is het goed dat ik ook dit nog eens goed kon onderstrepen voor de jongeren. Ook voor Kris, zoals ik hem ken, is dat ook zo. Ook hij legt wel symbolische diepere betekenissen, maar hij is zeker overtuigd van Jezus' lichamelijke genezingen. Van harte dank voor uw reactie.
BeantwoordenVerwijderenHeel zeker Daniël, ik geloof steevast dat Jezus lichamelijke wonderen heeft verricht. Maar altijd verwijzend naar de veel diepere genezing: die van het hart, waar het uiteindelijk om te doen was, en is. Denk ik dan ...
Verwijderen