zaterdag in week 3 door het jaar
Ook al klinkt het heel cliché... wij allen hebben in ons leven met stormen te maken. Geloofstwijfel, ongeloof, tegenslag, leed, rouw,... stormen die ons vroeg of laat allen overkomen. Ze zijn in staat onze hele binnenkant overhoop te gooien. Hoe moet het verder, in Gods naam...
En waarschijnlijk klinkt ook dit cliché, maar Jezus is niet minder aanwezig in deze stormen van het leven, dan op momenten dat onze levenszee schijnbaar rustig is. Net zoals de leerlingen zullen we ook van mening zijn dat Jezus slaapt. In zekere zin doet Hij dat misschien ook, maar feit is: Hij is er wel. En zoals Hij het gezag heeft om de storm te luwen, zo laat Hij schijnbaar ook toe dat het af en toe stormt. Alsof het bij het leven hoort.
En inderdaad, het hoort bij het leven. We hebben het zelfs nodig. Moesten we de stormen niet nodig hebben... het zou ook niet stormen.
Stormen voeden op. Ze maken ons volwassen in het geloof. Ze bevrijden ons van een zekere kinderachtige en oppervlakkige geloofsbeleving waar de liefde schijnbaar een van de grootste vanzelfsprekendheden is geworden die er bestaat. Dat is de liefde dus niet. Laat het je niet wijsmaken!
Liefde vraagt vertrouwen op, en overgave aan, de Heer. Dit is tegen de menselijke natuur in die geneigd is z'n eigen buik te volgen. Christelijke liefde trekt je van je buik weg, en doet je schenken aan Christus die in je woont. Deze Christus zal je trekken in de brand van zijn eigen liefde, in het vuur van zijn totaal gegeven-zijn voor de wereld, in volle overgave aan de wil van de Vader.
Is dat vanzelfsprekend ? Nee !
Is dat onze roeping ? Ja !
Een mens heeft soms stormen in z'n leven nodig om los te komen van z'n eigen buik. Hij moet soms de duisternis in om te weten hoe licht de Heer wel is. Jezus moet zich soms wegsteken om ons uit ons 'kot' te lokken, om onze dorst naar Hem groter te maken. Jezus zwijgt dikwijls totdat we zelf zwijgen... om Hem op een volwassen wijze (terug) te vinden, sterker dan ooit.
Laten we niet te snel boos zijn op de stormen die ons leven tarten. Maar laten we de waas van onze ogen verwijderen en de Heer zien, die misschien ook dan tot ons zegt: 'Kom, kleingelovige, Ik zal je sterk maken, in staat lief te hebben'.
kris
En waarschijnlijk klinkt ook dit cliché, maar Jezus is niet minder aanwezig in deze stormen van het leven, dan op momenten dat onze levenszee schijnbaar rustig is. Net zoals de leerlingen zullen we ook van mening zijn dat Jezus slaapt. In zekere zin doet Hij dat misschien ook, maar feit is: Hij is er wel. En zoals Hij het gezag heeft om de storm te luwen, zo laat Hij schijnbaar ook toe dat het af en toe stormt. Alsof het bij het leven hoort.
En inderdaad, het hoort bij het leven. We hebben het zelfs nodig. Moesten we de stormen niet nodig hebben... het zou ook niet stormen.
Stormen voeden op. Ze maken ons volwassen in het geloof. Ze bevrijden ons van een zekere kinderachtige en oppervlakkige geloofsbeleving waar de liefde schijnbaar een van de grootste vanzelfsprekendheden is geworden die er bestaat. Dat is de liefde dus niet. Laat het je niet wijsmaken!
Liefde vraagt vertrouwen op, en overgave aan, de Heer. Dit is tegen de menselijke natuur in die geneigd is z'n eigen buik te volgen. Christelijke liefde trekt je van je buik weg, en doet je schenken aan Christus die in je woont. Deze Christus zal je trekken in de brand van zijn eigen liefde, in het vuur van zijn totaal gegeven-zijn voor de wereld, in volle overgave aan de wil van de Vader.
Is dat vanzelfsprekend ? Nee !
Is dat onze roeping ? Ja !
Een mens heeft soms stormen in z'n leven nodig om los te komen van z'n eigen buik. Hij moet soms de duisternis in om te weten hoe licht de Heer wel is. Jezus moet zich soms wegsteken om ons uit ons 'kot' te lokken, om onze dorst naar Hem groter te maken. Jezus zwijgt dikwijls totdat we zelf zwijgen... om Hem op een volwassen wijze (terug) te vinden, sterker dan ooit.
Laten we niet te snel boos zijn op de stormen die ons leven tarten. Maar laten we de waas van onze ogen verwijderen en de Heer zien, die misschien ook dan tot ons zegt: 'Kom, kleingelovige, Ik zal je sterk maken, in staat lief te hebben'.
kris
Wijze, deugddoende woorden, Kris. Hierna kan u mijn woord voor vandaag lezen; het zegt in wezen hetzelfde.
BeantwoordenVerwijderenOp een avond zei Jezus tot Zijn leerlingen: ‘Laten wij oversteken’. Heel ons leven is een oversteken. Altijd opnieuw moeten we de andere kant op. De kant op naar God en naar de medemens. We moeten onze zekerheden prijsgeven, want eigenlijk is op aarde niets zeker. Laten we niet blijven staan bij wat we bereikt hebben. Altijd moeten we verder. Onze maat moet de maat van God zelf worden, d.w.z. mateloos. Zo moet onze inzet zijn, zo moet onze liefde zijn: zonder maat. We zijn er nooit. Het kan altijd beter, hoever we het ook al gebracht hebben. Oversteken is niet gemakkelijk. Want het heeft te maken met loslaten. Eens, op het einde, moet een mens alles loslaten en zich werpen in de armen van de hemelse Vader die ons opwacht aan de andere oever van de eeuwigheid. Tijdens het oversteken, ook binst ons leven, kan het er hevig aan toe gaan. Het kan flink stormen. Onze hartstochten kunnen hoog oplaaien om mensen en dingen aan ons te binden, om hebberig en hebzuchtig alles naar ons toe te trekken. Dat is de zonde. Dat was ook de zonde van David. Hij had als koning de beschikking over zoveel vrouwen; jammer dat dat zo was in die haremtijd, de vrouw telde niet mee. Dat is gelukkig veranderd en Jezus heeft daar een flinke stoot aan gegeven. Maar David nam ook nog dat ene lammetje van een arme soldaat weg, zijn teergeliefde vrouw. Maar David heeft berouw. Ook wij hebben allen zonden, gelukkig niet altijd zulke grote als David, maar toch. Laat los, zegt Jezus, geef ze maar uit handen. Geef ze aan Mij. Dat kan best gepaard gaan met storm en tegenwind. Maar Jezus kan dat aan. ‘Zwijg stil’, zegt Hij, en ons bestaan wordt vlekkeloos, ons oversteken naar de eeuwigheid dat een leven lang duurt, wordt uiteindelijk een oversteken in diep geloof en in een diep vertrouwen, in grote rust.
Kris en Daniël dit zijn inderdaad wijze en deugddoende woorden. Dankjewel!!!
BeantwoordenVerwijderen"Laten we niet te snel boos zijn op de stormen die ons leven tarten. Maar laten we de waas van onze ogen verwijderen en de Heer zien, die misschien ook dan tot ons zegt: 'Kom,
BeantwoordenVerwijderenkleingelovige, Ik zal je sterk maken, in staat lief te hebben"'.
Dank je wel Kris
" ‘Zwijg stil’, zegt Hij, en ons bestaan wordt vlekkeloos, ons oversteken naar de eeuwigheid dat een leven lang duurt, wordt uiteindelijk een oversteken in diep geloof en in een diep vertrouwen, in grote rust"
Dank je wel Daniël
Ik wil bevestigen dat het aanvaarden van de stormen in ons een grote genade i
In 'Jezus spreekt'lees ik op deze datum:'Vat moed.Wees niet bang.Voel je niet belast.Wees niet bezorgd.
BeantwoordenVerwijderenIk kan alleen maar harten zegenen die blij en dankbaar zijn.Je Moet blij zijn en vol vreugde' !!!