donderdag na aswoensdag
Vandaag lezen we in Deuteronomium: ‘U staat voor de keuze tussen leven en dood, tussen zegen en vloek. Kies voor het leven, voor uw eigen toekomst en die van uw nakomelingen, door de Heer, uw God, lief te hebben, Hem te gehoorzamen en Hem toegedaan te blijven.’
Inderdaad, wij staan voor de keuze tussen leven en dood. Kiezen voor God is kiezen voor het leven, kiezen voor het kwaad is kiezen voor de dood. Dit is natuurlijk heel zwart-wit gesteld in Deuteronomium, maar soms heeft een mens dergelijke taal nodig om z’n leven en de keuzen die hij maakt op scherp te zetten.
De realiteit leert ons dat wij doorgaans daar ergens tussen hangen. Niet echt zwart, maar zeker ook niet echt wit; eerder grijs. Maar eigenlijk zou ons leven wit moeten zijn, niet enkel in de intentie, maar ook in de daad. Als christen zou het een vanzelfsprekendheid moeten zijn te kiezen voor het leven, voor God dus. Als we onze naam ‘christen’ waardig willen dragen moeten we leven naar haar inhoud: dat betekent een leven leiden gehecht aan de persoon van Jezus, in intieme relatie met Hem, je door Hem laten leidend.
Wie deze weg gaat, leeft niet voor zijn eigen begeerten, maar zal groeiend, meer en meer die weg gaan waarover het evangelie van vandaag spreekt: Jezelf verliezen omwille van de Heer. Het is je oppervlakkig ik achterlaten om steeds dieper te groeien en te leven in Christus. In Hem zul je je meest ware ik ontdekken; je diepste identiteit.
Kom, laat ons kiezen voor het leven, voor God, voor de liefde. Heel concreet; in het leven van elke dag.
kris
Inderdaad, wij staan voor de keuze tussen leven en dood. Kiezen voor God is kiezen voor het leven, kiezen voor het kwaad is kiezen voor de dood. Dit is natuurlijk heel zwart-wit gesteld in Deuteronomium, maar soms heeft een mens dergelijke taal nodig om z’n leven en de keuzen die hij maakt op scherp te zetten.
De realiteit leert ons dat wij doorgaans daar ergens tussen hangen. Niet echt zwart, maar zeker ook niet echt wit; eerder grijs. Maar eigenlijk zou ons leven wit moeten zijn, niet enkel in de intentie, maar ook in de daad. Als christen zou het een vanzelfsprekendheid moeten zijn te kiezen voor het leven, voor God dus. Als we onze naam ‘christen’ waardig willen dragen moeten we leven naar haar inhoud: dat betekent een leven leiden gehecht aan de persoon van Jezus, in intieme relatie met Hem, je door Hem laten leidend.
Wie deze weg gaat, leeft niet voor zijn eigen begeerten, maar zal groeiend, meer en meer die weg gaan waarover het evangelie van vandaag spreekt: Jezelf verliezen omwille van de Heer. Het is je oppervlakkig ik achterlaten om steeds dieper te groeien en te leven in Christus. In Hem zul je je meest ware ik ontdekken; je diepste identiteit.
Kom, laat ons kiezen voor het leven, voor God, voor de liefde. Heel concreet; in het leven van elke dag.
kris
De veertigdagentijd is er opdat wij ons zouden oefenen in het christen worden. Daartoe dienen ook de lezingen in de mis. Mozes zegt: ‘Ik houd u het geluk voor en het ongeluk. Als je trouw blijft aan uw God en Heer, zal het u goed gaan. Als je andere goden naloopt, loopt het voor je slecht af’. Dat zei Mozes tot het volk van Israël. Maar die woorden gelden ook voor ons. Wij zijn als christenen geroepen door God om het echte leven te vinden. God heeft ons tot leerlingen gemaakt van Zijn Zoon om met Hem kind van God te zijn. We mogen zien, we mogen horen, we mogen lopen. We mogen door Jezus de zin zien van ons leven, we mogen weten dat God onze Vader is en wij Zijn kinderen. Wij zijn niet zomaar het product van een onpersoonlijke evolutie die geen doel heeft. Heel dat immense heelal is in al zijn evolutie gestuwd en gestuurd door een persoonlijke God die de mens gewild heeft om een partner te hebben met wie Hij spreken kan, met wie Hij in liefde om kan gaan. Zijn Woord dat zoveel profeten en heiligen van Hem gehoord en vernomen hebben, mogen ook wij horen. Wij mogen wandelen in Gods licht, in Zijn liefde. Jezus is gekomen om ons vrij te maken van een leven zonder God, dus om ons te verlossen van een leven in de zonde. Zolang wij wandelen in dat licht, leven we echt. Als we gaan twijfelen en zoals zoveel tijdgenoten gaan denken dat alles vanzelf komt en dat ons bestaan uitloopt op een groot niets, dan leven we niet meer echt. Als we geen rekening houden met God die ons heel dat universum tot en met ons eigen leven gegeven heeft, die zelfs in Jezus Zichzelf aan ons schonk, als we geen rekening houden met onze medemensen en onszelf te veel toe-eigenen, als we door onze eigenliefde het milieu uitbuiten en ons gemeenschappelijk huis kapot maken, dan zijn we verkeerd bezig. Dan lopen we in ons ongeluk, in een leven zonder doel en zonder zin. Zeker, wij moeten eens sterven. Jezus heeft dat ook moeten doen, maar Hij heeft het zelf aangekondigd dat Hij op de derde dag zou verijzen. Dat is ook gebeurd. Naar dat doel zijn we in deze veertigdagentijd op weg: naar het Pasen van de Heer dat ook ons Pasen wordt. Om die weg te blijven gaan, moeten wij een beetje onszelf vergeten. Er zijn kruisen in ons leven. We moeten ze proberen te dragen samen met Jezus. Soms denken we dat we onszelf kunnen redden. Dan denken we misschien: ‘Ik zal niet meer zoveel bidden, ik kan mijn tijd nuttiger gebruiken’. Dat te denken wordt echter onze ondergang. Onze tijd denkt te gemakkelijk dat je jezelf moet redden door veel te verzamelen, door jezelf te verrijken hoe dan ook. Precies dat wordt onze ondergang. Leven zonder God en zonder de medemens is precies een leven in de zonde. En Jezus is juist gekomen om ons van deze zonde vrij te maken, omdat zo’n leven uiteindelijk voert tot de dood. Je wordt maar gelukkig door te delen. Je wordt maar jezelf als je je bemind weet door een Vader in de hemel die boven je staat, en door al je medemensen als broers en zussen te zien die je mag beminnen.
BeantwoordenVerwijderenJa ook wij en in alle tijden heeft de mens de keuze tussen wat goed is voor de mens of wat slecht is,het wordt een dagelijkse oefening,bijzonder in de heilige Vastentijd.
VerwijderenIk dacht terug aan ons vasten vroeger als kind. We hadden allemaal een vastentrommeltje waar elk snoepje ingestopt werd dat we kregen bij de kruidenier of op welke manier ook. We kregen niet veel snoep. Toch kon je het opbrengen om het te bewaren. Hoe klein ook zo leerde je wel om jezelf wat te ontzeggen. Later kon ik ook nee zeggen al het materiële dat ons soms opgedrongen wordt. Het lijkt zo klein maar het heeft ons wel gevormd.
BeantwoordenVerwijderenHewel Roosje ik deed dat ook ! Ook ik heb geleerd niet voor "rijkdom" te kiezen en "blij en dankbaar" te zijn met wat ik heb !De grootste "schat" is te weten dat ik en ieder mens een "PAREL "bezit diep in mijn en ons hart waar HIJ Zijn woning heeft !!!
VerwijderenMama oma en superoma ... véél vreugde ..maar ook verdriet en kruisen die mij doen beseffen dat Hij meedraagt en ons véél Liefde terug geeft !
Een tijd om bewuster te leven: soberder leven, grotere eerbied voor de natuur, beter sorteren van afval, minder klagen en oordelen,waterverbruik doseren, energiezuiniger leven enz...
BeantwoordenVerwijderen