dinsdag in week 4 door het jaar
In het evangelie van vandaag twee genezingsverhalen. Ik wil er graag twee verzen uit halen. Ze komen uit de tweede genezing.
Jezus pakte de hand van het kind vast en zei tegen haar: "Talita koem!" In onze taal betekent dat: "Meisje, ik zeg je, sta op!" Meteen stond het meisje op en begon heen en weer te lopen.
Talita koem... Meisje, ik zeg je, sta op'. Prachtige woorden.
Ik zou hier de cliché kunnen aanhalen met te zeggen dat we allemaal op een of andere wijze ziek zijn, of zelfs een stukje dood, en dat de Heer niet liever wil dan ons komen genezen. Een cliché die waarschijnlijk al in zovele homilies is verwoord. Maar oh zo waar.
Doch wil ik met u over iets heel anders nadenken, dat ook met 'sta op' te maken heeft, namelijk ons 'opstaan'.
's Morgens opstaan doen we allen dagelijks. Voor velen van ons helpt de wekker om op tijd op te staan. Of de klein mannen helpen je een handje (grrrr...:-), voor kloosterlingen is dat misschien een bel, weer anderen hebben een zeker uitslaap nodig.
Hamvraag is: hoe staan we op...
Wel, ik wil je tot iets uitnodigen. Tracht vanaf morgen de woorden van de Heer tot het meisje indachtig te zijn, maar nu tot u gesproken: 'Ik zeg je, sta op'.
Het is de Heer die deze woorden zegt. Hij roept je. Hij vraagt je 'op te staan', te treden in zijn opstanding, om vanuit de paasgenade de dag in te gaan. De zucht van het vroege opstaan mag er zijn, maar laten we er ons van bewust zijn dat de Heer naast ons lichaam ook onze ziel komt wekken, met de vraag: 'Mag Ik vandaag jouw Gast zijn?'.
En inderdaad, mag Hij onze Gast zijn; onze hemelse Gast... Degene die ons - trekkend in zijn ja-woord tot de Vader - tot beeld wil maken van Gods liefde.
Opstaan heeft met opstanding te maken, letterlijk recht komen, je handen en je hart geopend voor de Schepper, dankbaar om wat Hij geeft: de mensen, de natuur, de mogelijkheid lief te hebben, liefde te krijgen, enz...
‘Talita koem... Ik zeg je, sta op.’ Dat deze woorden ons iedere ochtend innerlijk in diepe beroering mogen brengen; een beweging van binnenuit die ons meteen in een innige geest van gebed plaatst.
kris
Jezus pakte de hand van het kind vast en zei tegen haar: "Talita koem!" In onze taal betekent dat: "Meisje, ik zeg je, sta op!" Meteen stond het meisje op en begon heen en weer te lopen.
Talita koem... Meisje, ik zeg je, sta op'. Prachtige woorden.
Ik zou hier de cliché kunnen aanhalen met te zeggen dat we allemaal op een of andere wijze ziek zijn, of zelfs een stukje dood, en dat de Heer niet liever wil dan ons komen genezen. Een cliché die waarschijnlijk al in zovele homilies is verwoord. Maar oh zo waar.
Doch wil ik met u over iets heel anders nadenken, dat ook met 'sta op' te maken heeft, namelijk ons 'opstaan'.
's Morgens opstaan doen we allen dagelijks. Voor velen van ons helpt de wekker om op tijd op te staan. Of de klein mannen helpen je een handje (grrrr...:-), voor kloosterlingen is dat misschien een bel, weer anderen hebben een zeker uitslaap nodig.
Hamvraag is: hoe staan we op...
Wel, ik wil je tot iets uitnodigen. Tracht vanaf morgen de woorden van de Heer tot het meisje indachtig te zijn, maar nu tot u gesproken: 'Ik zeg je, sta op'.
Het is de Heer die deze woorden zegt. Hij roept je. Hij vraagt je 'op te staan', te treden in zijn opstanding, om vanuit de paasgenade de dag in te gaan. De zucht van het vroege opstaan mag er zijn, maar laten we er ons van bewust zijn dat de Heer naast ons lichaam ook onze ziel komt wekken, met de vraag: 'Mag Ik vandaag jouw Gast zijn?'.
En inderdaad, mag Hij onze Gast zijn; onze hemelse Gast... Degene die ons - trekkend in zijn ja-woord tot de Vader - tot beeld wil maken van Gods liefde.
Opstaan heeft met opstanding te maken, letterlijk recht komen, je handen en je hart geopend voor de Schepper, dankbaar om wat Hij geeft: de mensen, de natuur, de mogelijkheid lief te hebben, liefde te krijgen, enz...
‘Talita koem... Ik zeg je, sta op.’ Dat deze woorden ons iedere ochtend innerlijk in diepe beroering mogen brengen; een beweging van binnenuit die ons meteen in een innige geest van gebed plaatst.
kris
Heel mooi, Kris. Laten wij het vandaag daarbij houden. Moge dit zinnetje ons elke morgen in de oren klinken: 'Jongen, meisje, Ik zeg je, sta op'. Dan zal ons opstaan gebeuren zonder zuchten.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk!
BeantwoordenVerwijderenHet kindergebed. Hoe vrolijk ben ik weer ontwaakt, de slaap heeft mij zo fris gemaakt. O Lieve Heer wat zijt gij goed dat gij mij heerlijk slapen doed. O, waak over mij ook deze dag dat mijn geen leed geschieden mag. Heb ik ooit geleerd. Tijden niet gebeden, maar de laatste tijd is dat het eerste wat ik denk, bid, zo in de stilte van de morgen. En dan even met jou site denken en bidden, mediteren is een vast patroon geworden. Dank.
BeantwoordenVerwijderenMooi gebedje ,ga ik zeker doorgeven aan de kleinkinderen.Bedankt voor het delen.
BeantwoordenVerwijderen