donderdag in week 4 door het jaar

Jezus droeg hen op niets mee te nemen voor onderweg, geen brood, geen reistas en geen geld, alleen een stok.

De leerlingen mochten bij hun uitzending zo goed als niets meenemen. Mijn gedachten gaan uit naar Franciscus van Assisi. Nadat hij medebroeders had gekregen zond hij hen ook de wereld in, met het uitdrukkelijke gebod dat ze arm moesten zijn en blijven. Buiten hun habijt en brevier mochten ze geen bezittingen hebben. Het klinkt als een echo uit het evangelie wanneer Jezus zijn leerlingen uitzond.

Moeten wij nu ook zo gaan leven? Nee, dat denk ik niet. Hoewel het goed en heilzaam zou zijn moesten er mensen als een Franciscus opstaan om gehuwd met Vrouwe Armoede te leven en rond te trekken. Het zou een waar teken zijn in deze tijd, zeker weten.

Een dergelijke radicale keuze kan je enkel waarmaken als je daartoe geroepen wordt. Maar ik vermoed dat de meesten van ons niet tot die radicaliteit zijn geroepen. Wilt dat dan zeggen dat deze oproep om arm door het leven te gaan niet aan ons gericht zou zijn? Toch wel. Heel zeker wel.

Hoe mogen we dat dan verstaan? Wel, ik denk dat het onder andere gaat over alles achterlaten wat een belemmering vormt de Heer te volgen. Heel veel van wat we hebben en zijn vormt een rem om de Heer in alle zuiverheid te volgen. Het gaat over zowel materiële goederen alsook zaken binnenin ons die ons wegtrekken van de Heer.

Wat verafgoden we niet allemaal in ons bestaan? Hoeveel tijd steken we soms in zaken die er eigenlijk weinig of niet toe doen? Terwijl de wereld smacht naar ‘delen met elkaar’, naar mensen die tijd maken voor de medemens, naar mensen die dagelijks gebed inplannen voor vrede en recht. Het zijn zaken die met God te maken hebben, met het belichamen van zijn goedheid, met het volbrengen van zijn oproep.
Maar, laat ons eerlijk zijn: vele zaken in ons leven weerhouden ons daarvan. Ik denk wanneer ieder van ons eerlijk in de spiegel kijkt dat hij een heel lijstje kan maken van zaken die hem wegtrekken van God en zijn gebod.

Moesten we de kunst verstaan, of de liefde in ons dragen, om deze zaken achter te laten met een zelfde radicaliteit dan dat het evangelie vraagt… wel, ik vermoed dat er diep in ons een geweldige vrijheid zal ontstaan Gods wil zuiverder dan ooit te zien en te omarmen. Er zal een vreugde ontstaan die veel dieper reikt dan de oppervlakkige emotie die we soms ervaren bij een mooie sfeervolle gebedsviering. Het zal om een innerlijke blijheid gaan die haar onmiddellijke wortels heeft in het Pasen van de Heer. Want je zal liefde zijn, je zal van haar leven, je zal haar dragen en baren, los van alles wat de liefde in de weg staat.

Lieve mensen, we hoeven over onszelf, en zeker niet over elkaar, te oordelen. Maar laat ons in stil gebed heel eerlijk in de spiegel kijken, ons gevend aan Gods barmhartigheid. En laat je drijven en leiden. Voor God is alles mogelijk. Echt.

kris