dinsdag in week 2 van de veertigdagentijd
Vandaag zegt Jezus: 'De belangrijkste onder jullie zal jullie dienaar zijn.'
Wie we ook zijn, in welke levensstaat we ook leven, welke functie we ook uitoefenen in Kerk of samenleving,... het is wel degelijk mogelijk om de ander ALTIJD hoger te achten dan onszelf. Dat is evangelie. Enkel op deze wijze kunnen we dienstbaar zijn, in de meest diepe religieuze betekenis van het woord.
In de ander is God aanwezig, in de ander komt God ons tegemoet, in de ander mogen we Hem eer brengen. We zouden dezelfde eerbied voor elkaar moeten hebben dan de eerbied die we koesteren wanneer we een kerk binnengaan en de Eucharistie knielend of buigend een groet brengen. Christus is in de ander immers niet minder - ofschoon wel anders - aanwezig. Dus de Eucharistie eer brengen terwijl we onze naaste verachten is God beminnen en tegelijk flirten met de duivel. Dat kan en mag niet samengaan.
De ander dienen betekent zo met hem omgaan dat we het goede dat God in hem heeft gelegd tot volle leven laten komen, het betekent hem vergeven waar nodig is, het betekent de warme vriendschap van God voor de mensheid in zijn volheid aanbieden doorheen daad en woord.
Elkaar tot dienaar zijn is ook voor elkaar bidden. Beroepshalve ben ik veel in contact met mensen ‘op leeftijd’. Als het pas geeft praat ik met hen wel eens over een meer contemplatieve roeping op hun gezegende leeftijd. De mensen waarvoor ik werk wonen doorgaans in een woon- en zorgcentrum, en zijn een groot stuk van de dag op hun kamer, wat soms wel eens een zekere eenzaamheid met zich meebrengt. Ik praat dan met hen over de waarde van het gebed voor Kerk en wereld, waar zij, op hun tempo en naar hun believen, zo’n rijk steentje kunnen toe bijdragen. Ieder heeft z’n roeping en zending, maar verschillende fasen in ons leven kunnen ons ook in een ‘nieuwe’ roeping brengen. Wel, het is mooi om zien dat mensen ‘op leeftijd’ zich terug zeer zinvol weten door een nieuw soort gebedsleven te ontdekken; iets waartoe de Heer hen roept, sterker dan ooit. Een gebedsleven van dienstbaarheid; een dienst in de schoot van de Kerk; voor Kerk en wereld. We mogen het belang van deze vorm van naastenliefde niet onderschatten.
In het christelijk leven gaat het om liefhebben; God, en vanuit Hem ook ieder mens. Laten we er ons met z’n allen in vreugde aan geven.
kris
Heel juist, Kris. Contemplatief in het leven staan. Dat is een mooi programma voor mensen, zoals ik, die wat ouder worden. Het schenkt vreugde en rust en voldoening bij de Heer te zijn en te bidden voor zovele mensen die wij kennen of zelfs niet kennen. Bidden voor anderen is ook al dienstbaarheid, naastenliefde. En hoe meer wij God onze Heer laten zijn en Jezus onze Meester en Leraar, hoe meer wij onszelf op de achtergrond zullen plaatsen. Wij zijn maar instrumenten van Hem, maar niettemin kostbaar in Zijn ogen. Laat Hem maar spelen op het instrument dat wij zijn in Zijn handen. Zo zegt u het ook vaak. Dank daarvoor.
BeantwoordenVerwijderenniet alleen voor mensen die door ouderdom, maar ook voor mensen zoals ik, die door invaliditeit weinig meer kunnen 'doen' voor andere mensen is het heel vervullend om een gebedsleven te hebben, gericht op anderen. ik vraag regelmatig aan mensen 'zal ik voor jou of je zieke verwante bidden?' en dat vinden ze dan toch altijd fijn, al bidden ze zelf nooit en bezoeken ze een kerk enkel soms ter bezichtiging.
BeantwoordenVerwijderenIk was blij te lezen : "Elkaar tot dienaar zijn is ook voor elkaar bidden"
BeantwoordenVerwijderenAls je jong bent kan je van alles voor elkaar doen. Als de stilte van her ouder worden valt
kan je liefhebben door voor elkaar te bidden
Allemaal juist.
BeantwoordenVerwijderenKan ik intreden in een kloostergemeenschap, abdij als 60-jarige ?
Wat je kan doen is in gesprek gaan met de verantwoordelijke van een abdijgemeenschap, en zien wat daaruit voortkomt.
VerwijderenVan harte, kris