zondag 5 in de veertigdagentijd- B

“Waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn.” 

Dit zinnetje van Jezus uit het evangelie lijkt mij alles samen te vatten en uit te drukken wat er te zeggen is. “Waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn.” Puur, eenvoudig en direct, zonder omwegen wijst Jezus ons de weg naar de kern van ons christen-zijn.

Er is over het christelijk geloof oneindig veel geschreven en gesproken. De meeste woorden zullen wel teveel geweest zijn. Er zijn ook talrijke christelijke kerken opgericht, ieder met zijn eigen waarheid. Helaas vaak muren die de werkelijkheid van Jezus’nabijheid dreigen af te sluiten.

En toch is er zo’n gewoon levensecht antwoord gegeven op de simpele vraag van de griekssprekende joden uit het evangelie. Ze vroegen aan de apostel Filippus of ze de Heer konden ontmoeten. Ze vroegen niet: “Laat ons de tempel zien” of “welke leer wordt er nu verkondigd?” Nee, ze wilden Jezus zelf ontmoeten, Hèm leren kennen, bij Hem zijn. In de vraag van de Grieken wordt het diepste verlangen van ieder mens uitgedrukt, hoe onbewust dat ook mag zijn. Het is de vraag naar iemand die je leven helemaal wil delen, die onvoorwaardelijk van je houdt en je ook nooit los zal laten, een verbondenheid die je leven vervult.

Maar dat eenvoudige antwoord van Jezus, hebben wij dat wel goed verstaan? Soms stellen wij vragen waarop wij ons eigen antwoord verwachten. We zouden ook wel Jezus willen zoeken, maar op de plaats waar wij Hem graag zouden vinden. Dat kan zijn in onze vertrouwde, zelfzekere gedachtewereld, waar weinig ruimte is voor mensen en situaties die daar niet thuis lijken te horen. En dat wordt ons pas duidelijk, wanneer zij onze eigen leefwereld binnendringen. Misschien is het wel iemand die heel anders leeft en denkt dan wij, en dat is erg bedreigend. Hoe reageert u op een vrijzinnige of een al te orthodoxe medechristen? Of op totaal anders- geaarde en vreemde mensen die als lastige medelanders onze eigen cultuur in vraag stellen? Misschien zou je zo op een bepaalde politieke partij gaan stemmen, die daar iets tegen doet. Ja, daar waar wij het moeilijk mee hebben zijn we niet geneigd onze Heer nabij te weten.

“Waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn.”
Dat antwoord van Jezus wordt in het evangelie goed uitgewerkt. Het gaat over je leven loslaten, voor zover je vastzit aan eigen inzichten, vooroordelen en belangen. Het is de weg van de graankorrel. Voor ons gevoel een doodlopende weg. Je moet je als die korrel in de aarde laten vallen, een stervensproces doormaken. Maar wie dat aanvaardt, ondervindt dat hij juist overvloedig gaat leven, dat hij dan pas veel vrucht gaat dragen.

Het gaat er om Hem te vinden waar Hij gevonden wil worden.

Daarom is het goed bewust te worden dat daar waar wij leven en lijden Jezus juist aanwezig is. In de brief aan de Hebreeën horen we van een Christus, die in de dagen van zijn sterfelijk leven niet alleen dicht bij God leefde, maar ook heel dicht bij ons mensen. Hij had angst voor de dood en smeekte God om redding. Hij ging ons voor in de school van het lijden, om zijn weg van overgave aan de Vader te leren. Zo horen we in dit evangelie hoe Hij zijn Gethsemane-ervaring doormaakte en een innerlijke strijd te voeren had om tot zijn beslissing voor God te kunnen komen.

Wanneer wij zo naar Jezus kijken, staat Hij heel menselijk naast ons. Wij mogen ook huiveren en protesteren bij het lijden in al zijn vormen. Het geloof maakt van ons geen supermensen. Geloven is mèèr dan roerloos als een lotusbloem op het water rusten. We mogen gewoon mens zijn in onze verhouding met God. Maar ook weten dat Hij ons niet alleen laat in onze nood en ons door alles heen helpt groeien naar een gebaar van overgave dat ons leven vruchtbaar maakt.

We begonnen met de vraag van de Grieken: ”Wij zouden Jezus graag spreken.” Laten wij dus ophouden òver Hem te spreken.

Het is beter Hem op te zoeken en bij Hem te blijven. “Waar Ik ben daar zal ook mijn dienaar zijn.” Hijzelf zal ons verlangen beantwoorden en dat antwoord leren beleven.

De overweging van vandaag is van de hand van br. Wiro, trappist uit de abdij Maria Toevlucht te Zundert