maandag in week 5 van de veertigdagentijd

Vandaag zegt Jezus tot ons: 'Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen werpen.'

We zijn zo snel in het oordelen over anderen. De middeleeuwse schandpaal is soms zeer actueel. Vanwaar toch die drang naar oordelen? Op een of andere manier moet dat oppervlakkig gezien een goed gevoel geven, een soort kick. Raar maar waar. De waarheid is dat oordelen ons wegtrekt van de liefde, van elkaar, van God.

Wie oordeelt sluit inderdaad zijn hart af voor de liefde. Vergeving krijgt zo goed als geen kans meer, laat staan verzoening. En, niet onbelangrijk, we verduisteren onze omgang met God.

Betekent dit dat we geen kwaad meer mogen zien en benoemen? Ja hoor, zeer zeker wel. Het is zelfs belangrijk te zien waar er kwaad heerst, zelfs door wie dit kwaad wordt gedaan. Maar dat wilt nog niet zeggen dat we degene die kwaad doen moeten veroordelen. Dit laatste is niet de weg van Christus. Dat leert ons het evangelie vandaag.

We zouden de naaste, ook degene die kwaad doet, altijd moeten benaderen met een hart dat getekend en bewoond is door Gods barmhartigheid. Zien met de ogen van Jezus. Liefhebben met Hem, in Hem, door Hem. Da’s de weg die wij als christenen te gaan hebben.

Het is geen makkelijke weg. Het vraagt een achterlaten van een mentaliteit die relaties naar beneden haalt. Het vraagt een verandering van gedrag. In wezen vraagt het bekering; een zich keren naar God, om vanuit Hem, vanuit zijn liefde, opnieuw en anders naar de naaste te zien.

We zijn mensen. Soms zal het lukken. En soms helemaal niet. Het heeft met allerlei factoren te maken: de rugzak die we dragen, ons humeur, het werkelijk boos zijn op de ander,… Het is des mensen. Maar dat betekent niet dat we als mens niet kunnen groeien. Groei, met vallen en telkens opnieuw weer opstaan, hoort tot ons christen-zijn.

Ik zou zeggen: als je faalt, als je voelt dat het niet lukt, leg je biddend neer in Gods barmhartigheid. Bid voor jezelf, en bid voor de ander. Bid om genade te kunnen vergeven, bid om de gave van verzoening.

En laten we ook mekaar dragen; enerzijds door elkaar biddend bij de Heer te brengen, anderzijds door elkaar daad-werkelijk te benaderen met Gods tederheid en barmharigheid.

Laten we ons met ons hele zijn hechten aan Christus, opdat vergeving en verzoening geen loos principe zou zijn in ons bestaan, maar een realiteit waarin Gods liefde ten diepste gevierd wordt.

kris