Van Woord naar leven

Het Magnificat, dat wij vandaag horen (de woorden die Maria sprak tot Elisabeth) wordt, zoals jullie weten, dagelijks in het Getijdengebed gebeden bij de verspers; het avondgebed van de Kerk. Het mooie aan het Magnificat is dat deze lofzang je meeneemt naar het hart van Maria, haar ja-woord, en, als het goed is, ook je eigen ja-woord. Velen kennen deze lofzang vanbuiten, en persoonlijk ken ik nogal wat mensen die doorheen de dag deze zang met regelmaat bidden of zingen. Het Magnificat zijn woorden die thuishoren bij de ‘armen van geest’, de anawim, de beschikbaren, zij die diep gebogen leven voor de Allerhoogste, zich toevertrouwend aan Hem, biddend dat Hij mag gebeuren, levend in zijn dienst, de tol daarvoor ‘graag’ dragend. Het Magnificat is zo rijk aan inhoud dat het je hele leven kan stuwen. En je mag op je twee oren slapen: het zal je stuwen in de goede richting. Het zal je maken tot een eenvoudig mens, tot een biddend iemand; aanbiddend in de diepe betekenis van het woord. Het ...

Een meditatie over de heilige Drie-eenheid bij de icoon van Roebliev, van de hand van Frans Mistiaen sj met de hulp van Daniël Ange, L'étreinte de feu. Een icoon kunnen wij best contempleren, dwz. biddend bekijken tot wij getroffen worden, luisteren naar wat het beeld zegt tot ons hart en zelf woorden zoeken van meeleven. Laten wij kijken en aanbidden! Lees verder onder de afbeelding Rond een tafel zitten drie Gestalten, die sterk op elkaar gelijken door hun gelaat, hun rustige houding, hun gouden vleugels, maar toch elk een eigenheid hebben. Ze verschillen van elkaar vooral in de kleuren van de kledij, in de neiging van het hoofd en in het gebaar van de handen. De vierde kant van de tafel staat open, naar ons toe, als een uitnodiging opdat wij zouden mee gaan aanzitten aan hun tafel, meespreken met Hun intiem gesprek en zelfs meedrinken van Hun beker. "Wie zijt Gij, Drie hemelse Wezens, met de reis-stok nog in uw hand, de mantel op uw schouder, de sandalen aan uw voeten, ...

Vandaag horen we Jezus Sirach zeggen in de eerste lezing: Ik richtte me op haar (de wijsheid) en door mij te reinigen heb ik haar gevonden. De reiniging is dus de sleutel om de wijsheid te vinden. Graag wil ik verwijzen naar een gebeuren uit het evangelie, waar we het het eerder deze week ook al over hadden, namelijk net voor de instelling van de eucharistie. Jezus knielt daar als Zoon van God voor de leerlingen om hen de voeten te wassen. Petrus vond dit maar niets en protesteerde. Hij vond het niet kunnen dat de Heer zijn voeten zou wassen, het zou eerder andersom moeten. En dan die prachtige woorden van Jezus: 'Als Ik je voeten niet mag wassen, kun je niet bij mij horen.' Zo staat het in de Nieuwe Bijbelvertaling. In de Willibrordvertaling staat er: 'Als je je niet door mij laat wassen, kun je mijn deelgenoot niet zijn.' Met andere woorden: Als we ons niet laten reinigen door God, door Jezus, zullen we nooit ten volle de wijsheid kennen om 'in God' te kunn...

Het evangelie van vandaag zou je kunnen samenvatten in deze enkele woorden: Jezus vervloekt een geloof dat geen vruchten kent. De verdorde vijgenboom is daarvan het symbool, en de woede die Jezus tot uiting brengt op het plein voor de tempel verwijst naar de oorzaak van dit vruchteloos geloof. Eerst die vijgenboom. Bedoeling van die boom is dat hij vijgen voortbrengt. Als hij dat niet doet, beantwoordt hij niet aan zijn roeping. Zo ook met ons, gelovigen. Bedoeling is dat ons leven vruchten voorbrengt: zuiverheid, liefde, rechtvaardigheid. Beweren christen te zijn zonder deze vruchten voort te brengen is zijn als een vijgenboom zonder vijgen. De oorzaak van dit onheil vinden we op het voorplein van de tempel. En dan gaat het over ons hart, ons diepste wezen, als ontmoetingsplaats met God. In ons heeft Hij ons verblijf, ons wilt Hij deelgenoot maken van zijn liefde. Maar als we dit gebeuren verwaarlozen, als we God niet God laten zijn, als we ons alles toe-eigenen, dan maken we onsze...

Het evangelie vandaag eindigt met: 'Meteen kon hij weer zien en hij volgde Jezus op zijn weg.' Bartimeüs riep de Heer, en bleef roepen. Waarop, zo lezen we, de Heer zich over hem ontfermde, en hem daadwerkelijk genas. En dan die mooie woorden: Hij volgde Jezus op zijn weg. Geliefde mensen, gods-ontmoeting komt van twee kanten. God ontmoet ons, en als het goed is ontmoeten wij ook Hem. Dat Hij ons ontmoet, en wel dagelijks, en in wezen voortdurend, is een feit. Dat staat zelfs los van het feit of wij in bewust-zijn Hem ontmoeten of niet. In Christus bewoont God ons, heeft Hij ons lief, raakt Hij ons aan, roept Hij ons op,… Zijn verblijf in ons is niet van passieve aard, integendeel. Zijn tegenwoordigheid is actief; een levende liefde zeg maar. Wij, van onze kant uit, zijn geroepen Hem te ontmoeten in zijn aanwezigheid. God-zij-dank moeten we Hem niet zoeken ver van ons weg… gewoon naar binnen kijken: daar is Hij. Of rondom ons: ook daar is Hij. Dit te vatten vraagt geloof; een...

Vandaag zegt Jezus tot ons: 'Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal ieders dienaar moeten zijn, want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.' Het grote voorbeeld van dienstbaarheid is de Heer zelf. Spontaan gaan mijn gedachten naar het evangelie van Witte Donderdag. Daar lezen we dat Jezus neerknielt voor de leerlingen om hen de voeten te wassen. Gods Zoon, waar wij de neiging hebben om voor te knielen, knielt zélf neer om de voeten van zijn leerlingen te wassen. Wat een groot gebaar van God! Jezus stelt zich bij de voetwassing niet enkel op als gelijke, maar als mindere. Dat is het ware dienen, inwendig knielen voor élke mens. Niet enkel voor die mens waar we gevoelsmatig sympathie voor koesteren, maar voor élke mens, ook voor hem die we liever niet zouden zien. Bij het binnengaan van een kerk knielen veel mensen opdat J...

Geliefde mensen, in de eerste lezing, uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach, lezen we die mooie eenvoudige woorden: ‘Prijs de Heer met je vrijgevigheid’. Wij zijn allen bewoond door God in Christus. In ieder van ons heeft Hij zijn verblijf. Elk van ons vult Hij met zijn liefde. Wat Hij vraagt is deze liefde niet voor jezelf te houden, maar deze te schenken aan het leven zoals zich dat heel concreet aandient. Je kan het vergelijken met een kruik water. Wij zijn de kruik die God gevuld heeft met zijn liefde. Gul als Hij is stroomt deze kruik over. Wat overstroomt mogen we niet verloren laten gaan. Het moet zich vertalen naar een liefde-vol leven, zowel naar de mensen toe die we ontmoeten, alsook in de dingen die doen. Ontmoet in ieder mens Christus die vraagt bemind te worden. En heb lief. Probeer de dingen die je vandaag doet (dat kunnen huishoudelijke taken zijn, studie, werk,…) te doen vanuit Gods vrede, in zijn liefde. In vrijgevigheid, zoals de eerste lezing het verwoordt. Dat ...

Waar we gisteren met Pinksteren de komst van de heilige Geest vierden, gedenken we vandaag Maria als zijn Bruid en Moeder van de Kerk. In het evangelie van vandaag lezen we hoe Jezus vanop het kruis zijn eigen moeder geeft aan Johannes en Johannes de opdracht geeft zijn Moeder welkom te heten. Of anders gezegd: Jezus laat de Kerk deelgenoot worden van Maria’s moederschap over Hem. Over Maria is relatief weinig neergeschreven in het Nieuwe Testament. We weten van haar ontmoeting met de engel Gabriël waar ze ‘ja’ heeft gezegd, dat ze Jezus fysiek gedragen heeft en gebaard nabij Bethlehem, dat ze met Jozef en haar kind enige tijd gevlucht zijn naar Egypte, dat ze af en toe aanwezig was op een feest waar ook Jezus was of op plekken waar Hij de mensen toespraak. En zij ging ter zijde met Hem mee op zijn kruisweg waar ze bij Hem bleef tot zijn dood, zijn kruisafname, en graflegging. En vandaag hoorden we in de eerste lezing wat we gisteren vierden: dat ze met de leerlingen bad om de komst ...

Geliefde mensen, een zalige hoogdag voor ieder van u. Ieder van ons staat af en toe in brand. Ik bedoel daarmee: soms zijn er van die momenten dat we van binnenuit enorm enthousiast kunnen zijn voor iets. Met volle goesting en met een vurige passie geven we ons aan datgene dat we tot stand willen brengen of willen beleven. Pinksteren is iets soortgelijks, met dit verschil dat het enthousiasme dat in je brandt, puur gave is. Ja, de heilige Geest wordt ons gegeven. Dat is wat Maria en de leerlingen is overkomen: zij ontvingen de heilige Geest. De Heer had het hen beloofd. Ze moesten wachten en bidden. Aan dit laatste gaven ze gehoor en het beloofde is aan hen gebeurd. Het wachten en bidden van Maria en de apostelen leert ons dat het gebed de grondhouding zou moeten zijn van ons leven, willen we leven in Gods Geest. Met grondhouding bedoel ik: leven in openheid, in ontvankelijkheid, in armoede, in verlangen, in leegte; leven met open handen, met open hart, je innerlijk richtend op God ...

Volgelingen van Jezus gaan twee aan twee, horen we keer op keer in het evangelie: op je eentje gaat het kennelijk niet. Vandaag wordt het tweetal Petrus en Johannes genoemd, duidelijk verschillende figuren die ieder hun eigen weg moeten afleggen, onafhankelijk van elkaar. Petrus krijgt namelijk duidelijk te verstaan, dat niet hij maar de Heer zal bepalen welke gang Johannes zal maken. Het verhaal benadrukt, dat ieder zijn eigen bijdrage heeft naar de geloofsgemeenschap toe. Elk van de twee laat een kant van de Kerk zien die niet gemist kan worden. Ze hebben elkaar nodig. Petrus die 'zich erin stort' is de gestalte van de inzet zonder aarzeling: opgedane inzichten brengen consequenties mee, initiatieven moeten genomen worden; er zijn koplopers nodig die het voortouw nemen. Johannes, 'die Jezus liefhad', vertegenwoordigt de beschouwing en innerlijkheid. Voor ons handelen is oriëntatie nodig en innerlijke kracht; we kunnen niet zonder mensen die het 'denkende hart...

Vandaag horen we Jezus zeggen tot Petrus: 'Toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen, je je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wilt.’ Het zijn woorden die gericht zijn tot Petrus, maar we mogen ze ook rustig beluisteren alsof ze aan ons adres zijn gericht. Want ook voor ons is het een feit dat wanneer wij jong waren/zijn, dat we vol vuur ons een eigen gordel omdoen en gaan waarheen we willen. Wanneer we ouder worden (zeg maar volwassen in het geloof) zullen we inzien dat een ander (de Ander) ons een gordel wilt omdoen om ons te brengen op een weg waar we zelf in eerste instantie misschien nooit voor gekozen zouden hebben. Maar dit vraagt een geloof dat geleerd heeft zich te geven aan de Heer, en wel op zo'n wijze dat de gelovige inziet dat het in het leven niet draait om hem, maar om wat God wilt, en dat Jezus op zo’n wijze genadig kan zijn dat we die weg ook daadwerkelijk k...

Jezus bidt: 'Vader, Ik heb hun uw Naam bekendgemaakt en dat zal Ik blijven doen, zodat de liefde waarmee U mij liefhad in hen zal zijn en Ik in hen.' De zending van Jezus bestond erin de Naam van de Vader bekend te maken. Dat heeft Hij gedaan, dat zal Hij blijven doen zolang de mensheid bestaat. Hij zal dit doen zodat de liefde waarmee de Vader Hem liefheeft ook in ons zou zijn. Door zijn eenheid met de Vader, is Jezus liefde zoals de Vader dat is. Door Christus' tegenwoordigheid in ons maakt Hij het ons mogelijk te delen in die liefde. Groots. Een ver-van-ons-bed-gebeuren? Nee, dat hoeft het niet te zijn. Deze mystieke beleving van het evangelie is voor elke mens weggelegd, voor ieder van ons; ook voor u. Als we aan het woord ‘mystiek’ denken, dan denken we al snel aan heiligen, aan begenadigde personen. Het is natuurlijk waar dat deze mensen dikwijls echte mystici waren. Zij waren ver gevorderd op de weg die ze te gaan hadden, ze waren zeer diep gegroeid in het versmel...

Vandaag horen we Jezus bidden: ‘Heilige Vader, heilig hen door de waarheid. Uw woord is de waarheid. Ik zend hen naar de wereld, zoals U mij naar de wereld hebt gezonden. Ik heb mij geheiligd omwille van hen, zo zullen ook zij door de waarheid geheiligd zijn.' Diepe woorden. Wij worden geheiligd door het woord dat waarheid is. Dat woord is Christus; woord van de Vader dat mens is geworden onder ons. Door Christus’ inwoning in onze ziel worden we geheiligd, door innig verenigd met Hem te groeien in Gods wil. Hoe? Door in deze wereld te leven, en wel als gezondenen, zoals Jezus dit ook gedaan heeft. Dus niet enkel leven om in leven blijven, maar leven om leven te geven, om liefde te geven, om de goedheid van God te tonen doorheen daad en woord. En dit mét de Heer, die de wereld met ons wil heiligen. Geliefde mensen, laat dit vooral geen opdracht zijn waar we tegenop kijken. Integendeel. Laten we ernaar uitkijken Gods liefde te mogen zijn. Ja, laat ons vreugde beleven door het mo...

Vandaag horen we in de eerste lezing Paulus zeggen: 'Nu ben ik op weg naar Jeruzalem, gedreven door de Geest, zonder te weten wat me daar te wachten staat, behalve dan dat de heilige Geest me in iedere stad verzekert dat gevangenschap en vervolging mijn deel zullen zijn. Ik hecht echter niet de minste waarde aan het behoud van mijn leven, als ik mijn levenstaak maar kan voltooien en de opdracht uitvoeren die ik van de Heer Jezus ontvangen heb: getuigen van het evangelie van Gods genade.' Wanneer men hoort dat een koppel een kindje verwacht zegt de omgeving dikwijls: 'Als het kind maar gezond is, da's het voornaamste'. Op zich is dat natuurlijk een mooie wens. Elke ouder hoopt ook dat zijn kind gezond is. Ouders van wie het kind voortdurend ziek is, of waarvan het kind een handicap draagt, dragen soms een diep lijden in zich dat we niet moeten onderschatten. En toch... we moeten ons durven de vraag stellen of de gezondheid van een mens het aller belangrijkste is in...

Geliefde mensen, enkele vragen die zich aandienen vanuit het evangelie van vandaag: Ben ik werkelijk geworteld in het leven van Christus, om staande te kunnen blijven in het dagelijks leven, in de wereld waarin ik leef; de wereld die soms hard is, en bij momenten grondig fout bezig is? Leef ik dan zo ‘in de Heer’ dat ik de innerlijke kracht draag in het goede te blijven, in wat juist en waar is? En beleef ik daar vrede in, en zelfs vreugde? Kan mijn hart innerlijk zingen, ook wanneer het kwade rondom mij schijnbaar zegeviert? Ja, kan ik geloven dat Jezus de wereld overwonnen heeft, zoals het evangelie vandaag zegt? En kan ik mij aan dit Woord, aan de Heer zelf, toevertrouwen? En wel op zo’n wijze, dat Hij met en door mij heen bidt, leeft en handelt? Vragen om mee te nemen… kris

De overweging van vandaag is naar woorden van Frans Mistiaen, sj. Tussen Hemelvaart en Pinksteren beleeft de jonge Kerk een sterke groeitijd. Jezus is naar de Vader en zijn beloofde Geest moet nog komen. Dan verzamelt het kleine groepje leerlingen zich rond Maria. En wat doen zij? Zij bidden veel samen en zij vertellen opnieuw al hun verhalen over Jezus. “Weet gij het nog toen Hij op de berg de broden deelde... En weet ge het nog toen Hij aan het meer vertelde...” Zij gedenken en bidden. En zij worden bemoedigd door de getuigenissen van diegenen die komen zeggen dat ook zij de verrezen Heer hebben ontmoet en dat ook zij nu echt in Hem geloven. De jonge Kerk wordt geboren en groeit, in gebed en viering met Maria in hun midden. In hun herinnering leefden zeker de afscheidswoorden die Jezus tot hen had gesproken aan tafel in de bovenzaal, op die eerste Witte Donderdag. Jezus had toen gebeden dat zijn leerlingen zouden bewaard blijven voor het kwaad. Hij bad dat zij niet zouden vluchten ...

Laten we eens kijken naar vers 2 en 8 uit psalm 47 die we vandaag als tussenzang hoorden: ‘Klap in de handen, o volken, juich God toe met jubelzang’ . En: ‘God is koning van heel de aarde, zing een feestelijk lied’ . Geliefde mensen, wie de kunst verstaat dankbaar jegens God door het leven te gaan, zal niet anders kunnen dan diep vanbinnen een feestelijk lied zingen, innerlijk klappend in de  handen, God lovend om het leven, om de liefde, om het goede. Het is natuurlijk waar dat elke mens, elk gezin, elke gemeenschap, elke parochie, zijn zorgen kent. Ik ook hoor. En soms kunnen die zorgen zwaar zijn om dragen. Maar het gevaar bestaat erin dat de zorgen de overhand krijgen en dat ze elke vorm van innerlijke vreugde ontnemen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. En dit zeg ik met alle respect naar hen toe die hun zorgen amper de baas kunnen. Ik denk dat het goed is dat we tijdens ons gebed onze zorgen soms even volledig laten voor wat ze zijn. Niet alsof ze er niet zijn, maar gewo...

Geliefde mensen, gisteren, op Hemelvaartsdag, hoorden we nog hoe Jezus z’n leerlingen de wereld in zond om de Blijde Boodschap te verkondigen. Niet blijvend naar de hemel staren… nee, terug de berg af, de wereld in. Daar, waar het dagelijks leven zich afspeelt, moet het Rijk Gods gestalte krijgen. En dan hoorden we die prachtig belofte van Jezus dat Hij bij die opdracht altijd bij ons zal zijn, alle dagen tot aan de voltooiing van deze wereld. Mooi toch. Vandaag, waar we de apostel Mattias gedenken en vieren, horen we Jezus oproepen om in zijn liefde te blijven, om van daar uit daadwerkelijk lief te hebben, en wel door je leven te geven. Er is geen grotere liefde, zegt Hij, dan je leven te geven voor je vrienden. Vrienden mogen we hier niet verstaan als een clubje mensen in je naaste omgeving die, door de toevalligheid van het leven, tot je intieme vriendenkring zijn gaan behoren. Natuurlijk zijn ook dat je vrienden (vriendschappen die je zelfs diep moet koesteren), maar evangelische...

Vandaag belooft Jezus ons: 'Houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.' De Heer geeft zichzelf, niet als een antwoord op een vraag van onzentwege. Hij geeft zich, omdat de Vader dit wil, en omdat het volledig thuis hoort in het ja-woord van de Heer aan de Vader. Onze roeping en taak is het deze genade werkzaam te laten zijn in ons leven. We blijven immers vrij en kunnen dit geschenk afwijzen. Dan zou ons hart gelijken op het graf waarvan de steen niet is weggerold. Dat is niet de bedoeling. Onze roeping is ons te laten vullen met de opstandingsgenade, met de Opgestane zelf. Opdat wij vanuit zijn kruisliefde mogen delen in zijn verrijzenis, tot heil van Kerk en wereld. Laat ons wakker en fris, blij en eenvoudig, als één hartelijke gemeenschap, zoals gelovigen het betaamt, de Heer beminnen en belichamen in al ons doen en laten, doorheen ons bidden voor elkaar, en al onze ontmoetingen, ons gevend aan Hem die ons geeft aan ons. Ja, ...

Vandaag zegt Jezus ons: 'De Geest van de waarheid zal jullie, wanneer Hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid.' In eerste instantie was het kruis van Jezus een uiterlijk feit. Uiteraard had het inhoud, maar voor de toeschouwer bleef het een uiterlijk gebeuren. De heilige Geest zal dit uiterlijk feit veranderen in een innerlijke waarheid voor ieder van ons. De Geest zal het kruis verruimen van een louter historisch gebeuren tot het grondbeginsel van ons geloof. De Geest zal ons, gelovigen, laten begrijpen dat het lijden van de Heer vruchtbaar was, is, en blijft, en dat ieder christelijk leven in het teken van het kruis staat en door het kruis naar de Heer wordt gebracht. Met andere woorden: de Geest zal ons op en in de liefdesweg van de Heer brengen. Niet louter als navolging maar als een ‘leven in de Heer’. Hij, de ‘Geest van de waarheid’ zal ons op deze wijze de volle waarheid wijzen én ons er naartoe brengen. Geïnspireerd aan woorden van Adrienne von Speyr. Morgen ...

In de eerste lezing van vandaag lezen we: Om middernacht waren Paulus en Silas aan het bidden en zongen ze lofliederen voor God. Paulus en Silas hebben voor zich een duidelijke keuze gemaakt. In de gevangenis geworpen, blijven ze vertrouwen op de belofte van de Heer. Zij nemen niet de methode over van hen die hen gefolterd hebben. Ze gaan op hun beurt niet over tot geweld. Zij kiezen voor het stille verzet, in de lijn van de gekruisigde Christus. In de stilte van hun donkere cel vertrouwen zij zich aan God toe, bidden tot Hem, danken Hem omdat ze door hun lijden iets mogen bijdragen tot het heil en het geluk van de wereld. Wanneer ze dan ook nog beginnen te zingen, verstaan de gevangenen er niets meer van. Dat is vaak zo. Waarom zingen en juichen christenen eigenlijk? Wat valt er te zingen in een wereld waar op vele plekken gehaat wordt en onrechtvaardigheid de bovenhand heeft? Wel, er valt te zingen omdat er een uitweg bestaat uit al het kwaad en omdat het kwaad niet hoeft te over...

Vandaag zegt Jezus ons: 'Wanneer de pleitbezorger komt die Ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de waarheid die van de Vader komt, zal die over mij getuigen. Ook jullie moeten mijn getuigen zijn.' Op vele huizen, bijzonder in de steden, zie je aan de gevels grote schotelantennes. Deze antennes nemen signalen op van zenders die televisiebeelden uitzenden. Degenen die op een welbepaald kanaal afstemmen, zien precies hetzelfde als ieder ander, waar ook ter wereld, die op dat kanaal afstemt. God vraagt van ons hetzelfde. Hij vraagt dat we ons op Hem afstemmen, waar ook ter wereld. Hij heeft daarvoor een bijzondere antenne gegeven: de heilige Geest. Het is de Geest die ons hart in de juiste richting plaatst. Het is de Geest die ons het verlangen legt naar gods-ontmoeting. Het is de Geest die ons in Christus brengt, en alzo in de schoot van de Vader. Het is de Geest die getuigt, en ons doet getuigen. Door de heilige Geest ontstaat er een nieuwe innerlijkheid, een n...

'Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar Ik jullie, en Ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht.' Zo horen we Jezus zeggen vandaag. Eerder deze week was ik met een religieuze zuster in gesprek over dit gezegde van Jezus. Ze vertelde me dat ze iedere morgen aan deze uitspraak van de Heer denkt, in de zin van: Jezus kiest mij persoonlijk vandaag uit om verenigd met mij Gods liefde te zijn. En ze ervaart dat als een geweldige eer: de Heer die haar in persoon uitkiest, elke dag opnieuw. En, geliefde mensen, dat doet Hij niet enkel bij deze zuster, maar bij ieder van ons. Ja, iedere mogen ben jij persoonlijk door de Heer uitgekozen om Gods liefde te belichamen. Hij spreekt je aan bij je naam, nodigt je uit u aan Hem te schenken, opdat je, verenigd met Hem, de dag zou doorgaan. Om vruchten voort te brengen, zoals het citaat zegt, blijvende vruchten, vruchten van liefde. Jezus speekt ons, u en ik, iedere morgen heel persoonlijk aan… Zijn we o...

Jezus zegt ons vandaag: ‘Als jullie bij de wereld zouden horen, zou ze jullie hebben liefgehad als iets van haarzelf, maar jullie horen niet bij haar, want Ik heb jullie uit de wereld weggeroepen.’ Wie zijn christen-zijn ter harte neemt, zal het kruis van de Heer altijd aan zijn zijde weten. Vroeg of laat komt men immers in conflict met de 'wereld' waar de drang naar macht en geld, status, het spel der competitie, de verheelijking van het 'ik', heel dikwijls de overhand heeft. Het vraagt moed om daar afstand van te nemen en te houden. Tegelijk worden we door de Heer wel degelijk in de wereld gezonden. Daar, en enkel daar, zijn we geroepen in zijn naam Gods liefde gestalte te geven. De wereld is ons werkterrein. Maar het is perfect mogelijk Gods liefde in de wereld te belichamen; onthecht aan haar, gehecht aan Christus. Opgelet: die ‘wereld’ met zijn bekoringen kan zich afspelen buiten ons, maar evengoed in ons. Het is niet omdat we gedoopt zijn dat het ‘kwaad’ zich n...

Vandaag zegt Jezus: ‘Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem Ik jullie, omdat Ik alles wat Ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb.’ Cultuurhistorisch gezien valt er heel wat te zeggen over de 'slaven' in Jezus' tijd, en de relatie met hun werkgevers. Maar laten we het hier even eenvoudig houden door te zeggen dat we het in zekere zin mogen vergelijken met het feit dat nu nogal wat mensen bijvoorbeeld een poestvrouw/man hebben in huis. In de zin van: iemand komt voor u werken, komt en gaat op een bepaald uur, en krijgt daar een vergoeding voor. Het is iemand in loonverband die zijn werk komt doen om z’n boterham te verdienen. Als ‘werkgever’ heb je daar een band mee, een band die goed en hartelijk kan zijn, maar het blijft een relatie werkgever versus werknemer. Vandaag zegt Jezus tot zijn leerlingen, en tot ieder van ons: ‘Voor mij ben je geen werknemer, maar een vriend.’ En dat is natuurlijk een hee...

Jezus zegt ons vandaag: 'Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals Ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn.' Lieve mensen, ik wil vandaag met u wat dieper ingaan op die ‘vreugde’ waarover Jezus spreekt. Net zoals de vrede waarover de Heer eerder deze week sprak, gaat het hier ook over een vreugde die Hij geeft. Wij, mensen, zijn niet de makers van deze vreugde. Nee, het gaat over een vreugde die haar wortels heeft in het bestaan van de Heer; meer bepaald in zijn Pasen. Hij schenkt ze ons. Of anders gezegd: Hij maakt ons deelgenoot van zijn eigen vreugde. Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over een soort van oppervlakkige pretgevoelens of een beleving van feestelijke leut, ook niet over het gevolg van het maken van sfeertjes bij gekozen muziek of kaarsjes. Het gaat over een innerlijke blijheid, een soort...

Jezus zegt ons vandaag: ' Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder Mij kun je niets doen.'   Als wij in de Heer blijven, en Hij in ons, zullen we dus vele vruchten dragen. Het zullen niet onze vruchten zijn, maar de vruchten van de Heer. Door ons heen zal Hij zijn vruchten voortbrengen. Wilt dit zeggen dat we onze persoon in Hem moeten verliezen, dat we onze persoonlijkheid helemaal moeten prijsgeven? Vraag is waar onze persoonlijkheid te vinden is. Het evangelie leert ons dat onze ware identiteit te vinden is in Christus. Met andere woorden, wie in Christus leeft zal zijn ware identiteit vinden. Ons ware ik, waarvan God gezegd heeft dat Hij het geschapen heeft naar zijn beeld en gelijkenis, zal meer en meer tot bloei komen in de Heer. Ons valse ik, dat leeft voor zichzelf, zal afsterven in Christus om met Hem te verrijzen tot ons ware ik. Dàt ik, dat leeft in eenheid met de Heer, zal vrucht d...

Jezus zegt ons vandaag: 'Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan.' De Heer vraagt niet of wij zijn vrede willen. Hij geeft en schenkt ons zijn vrede. Hij laat haar ons na. En, een geschenk van de Heer kan men toch niet afwijzen...? Dikwijls denken we dat we Gods vrede moeten zoeken. Enerzijds is dat natuurlijk waar, anderzijds ook niet. Het is niet waar, omdat wat gegeven wordt niet moet gezocht worden. Gods vrede wordt ons gegeven. De levenskunst bestaat erin ons te ruste te leggen in deze vrede, om, door haar opgenomen, vanuit haar te leven. Anderzijds moeten we haar ook zoeken, in de zin dat het een act van ons vraagt om ons te ruste te leggen in haar. Dat vraagt een houding, een levenshouding, een gebedshouding. Het vraagt liefde voor gebed, voor stilte, voor tijd, voor woestijn, voor geduld. Vanuit deze gekregen vrede mogen we - ieder individueel, als lokale gemeenschap, en als Kerk - de dingen doen die we te doen hebben, m...

Vandaag zegt Jezus ons: 'Als jullie Mij kennen zullen jullie ook mijn Vader kennen, en vanaf nu kennen jullie Hem, want jullie hebben Hem zelf gezien.' Ik denk dat we diep vanbinnen allemaal hunkeren naar een zuiver beeld over God. Waar staat Hij voor… Vraagt Hij iets… en zo ja, wat vraagt Hij en hoe vraagt Hij… Hoe ver gaat zijn liefde… Is Hij nabij… en zo ja Hoe is Hij nabij… Aanhoort Hij ons… Kan Hij boos zijn… Leidt Hij ons… en zo ja, hoe doet Hij dat… Wel, vandaag zegt Jezus: als je de Vader echt wil leren kennen zoals Hij werkelijk is, kijk dan naar Mij, leer Mij kennen, ontmoet Mij. Jezus is de meest zuivere belichaming van God die je je kan inbeelden. In Jezus is God immers mens geworden. In Jezus heeft God zichzelf getoond. Ook al was Jezus in persoon een autonoom iemand, zoals u en ik, ook al moest Jezus heel persoonlijke keuzes maken, ook zoals u en ik, in wezen was Hij zuiver beeld van de Vader. Hij belichaamde als het ware de zuivere liefde van God, Hij was bee...

'Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder Mij kun je niets doen.' Zo zegt Jezus vandaag.  Probeer maar eens christen te zijn als je je niet aan Jezus hecht. Als je niet probeert te leven naar zijn woorden en daden. Als je niet met Hem verbonden blijft in goede en kwade dagen. Als je geen beroep doet op Hem wanneer je in crisis, in pijn, in lijden bent. Hoe kunnen we vruchten dragen van liefde, vrede, vergeving, geduld, zachtmoedigheid als we niet naar Jezus luisteren. En hoe kan de Kerk zulke vruchten voortbrengen als ze haar eigen weg wil gaan in plaats van de weg van Jezus. Als ze oordeelt en veroordeelt in plaats van Gods liefde uit te stralen. Als ze niet wil openstaan voor alle mensen, dus ook mensen die anders denken, anders voelen, anders hopen, gewoon anders zijn. Allemaal mensen met wie Jezus te maken kreeg, en wie Hij vroeg: 'Wat wilt ge dat Ik voor u doe?' Hij vroeg niet eens...

‘Ik verzeker jullie: wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik, en zelfs meer dan dat’. Zo zegt ons Jezus vandaag. Sterke woorden… Wij, mensen, zijn dus in staat méér te doen dan wat Jezus gedaan heeft. Wat zou Hij daarmee bedoelen? Vanuit zijn fysieke aanwezigheid heeft Jezus enkele duizenden, misschien zelfs tienduizenden mensen bereikt. Na Pinkteren was en is het aan ons: als individu, deel uitmakend van die grote gemeenschap van christenen. En als je dan de geschiedenis inkijkt, heeft Jezus’ boodschap een geweldige verspreiding gekend in de wereld; een boom met vele takken, een huis met heel wat kamers, een wereldwijde gemeenschap waarin vele verschillende spiritualiteiten spreken van die ene Blijde Boodschap: God is liefde. Ja, de mens is tot veel in staat. Het is inderdaad mooi om zien hoe Jezus’ boodschap zijn weg heeft gevonden doorheen de geschiedenis op deze aardbol. Miljarden mensen zijn inmiddels op een of andere wijze in contact gekomen met de Blijde Boodschap van ...