vrijdag in week 21 door het jaar

OVER HET BELANG VAN ALERTHEID
(Bij Mat 25, 1-13)

De parabel die we vandaag horen, wordt – zeer terecht overigens – gewoonlijk gelezen in het licht van onze ontmoeting met de Heer aan de grens van de aardse tijd en die van de eeuwigheid. Daar zullen we Hem ontmoeten als Verlosser, als Rechter, als God die – wanneer we ja zeggen – ons met open armen zal ontvangen en welkom heten.

Maar we mogen deze parabel ook lezen in het licht van de Heer die dagelijks tot ons komt en bij ons is. Jezus is immers niet alleen toekomst, Hij is ook heden en hier. Het is goed om van binnenuit alert te zijn op Jezus’ dagelijkse komst naar ons.

In alles en doorheen alles nodigt God ons uit om lief te hebben. Zijn Zoon, die Hij met al zijn liefde in onze ziel baart, wacht op ons ja-woord, onze overgave aan Hem. En Jezus … die staat klaar, wakker als Hij is, om ons te ontvangen. In die zin is Jezus zelf het ultieme beeld van evangelische waakzaamheid. Hij is alert op ons komen naar Hem. Zodra wij enige neiging vertonen – in de gloed van de Geest – ons voor Hem te openen, zal Hij ons ten diepste vervullen met zichzelf om – in eenheid met ons – op weg te gaan.

Maar de Heer komt niet alleen in de intimiteit van onze ziel; Hij benadert ons ook in ons dagelijks leven, van buitenaf. Hij spreekt tot ons door de bedelaar op straat. Hij appelleert ons door de armoede in de wereld. Zo ook met alle plekken om ons heen die vragen om verzoening. In de broosheid van onze naasten vraagt Hij ons Hem te erkennen en te omarmen. Hij roept ons op om stervenden nabij te zijn en hen in zijn naam te ondersteunen en te troosten.

Dit alles vraagt dus waakzaamheid, zowel ten aanzien van onze binnenkant als naar buiten gericht. Geloof is immers niet alleen een innerlijke ervaring, maar ook een levende betrokkenheid op de wereld om ons heen. Het betekent alert en fris in het leven staan, dankbaar voor de Heer die je vervult met zichzelf en je in staat stelt om te liefhebben naar het beeld van de Vader, zowel in de verborgenheid van je ziel als in je dagdagelijks leven met de mensen jou gegeven.

Laat ons bidden

Heilige Geest,
beziel ons met uw gloed
opdat wij waakzame mensen mogen zijn
die het komen van de Heer
zien en omarmen.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we met een waakzame geest deze dag doorgaan, de Heer verwelkomend in iedere situatie en in elke persoon die Hij op ons pad brengt.
Een gezegende vrijdag
kris


Om mee op weg te gaan

Neem de tijd en de stilte om te reflecteren op hoe alert je werkelijk bent voor de komst van de Heer, zowel in je ziel als in mensen en situaties om je heen.

En als je Hem 'ziet', ben je dan bereid Hem op elk moment te omarmen? Zodanig dat deze momenten vol zijn van genade, waarin je jezelf zo opstelt dat Hij zijn liefde ten volle door jou heen kan openbaren?

Reacties

  1. oprechte DANK Chris voor je dagelijkse voedzame boterham !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het vraagt inderdaad wat 'souplesse' om alles los te laten en je open te stellen voor 'onverwachte ontmoetingen/gesprekken'. Als dit me lukt, voel ik me achteraf wel dankbaar en gelukkig, omdat het dan meestal een ontmoetend gesprek is, waarbij de andere die naar mij toekwam, beluisterd werd. Op zo'n onverwachte momenten moet ik mijn eigen planning, mijn eigen moet-isme aan de kant zetten. Dit lukt niet altijd, maar als het lukt, is dit wel fantastisch.
    Tijd maken voor gebed, voor het Dagelijks Bijbelcitaat is van een andere orde. Maar, ik voel wel, als ik mijn dag hiermee start, dat de rest van de dag voor mij 'gemakkelijker' loopt omdat ik mij gedragen voel. Als ik de dag niet zo start, voel ik me minder goed, minder 'nuttig', minder 'gelukkig'. Gebed en openstaan voor de ander, ja dat zijn 2 belangrijke polen in mijn leven. Met vallen en opstaan, lukt dit wel... stilletjes aan...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten