vrijdag in week 19 door het jaar

HET HUWELIJK ALS SPIEGEL VAN GODS TROUW
(Bij Mat 19, 3-12)

Jezus sprak: 'Daarom zal een man zich losmaken van zijn vader en moeder en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één lichaam zijn. Ze zijn dus niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.'

Wanneer twee mensen verliefd worden, kan het gebeuren dat ze ervoor kiezen om te trouwen. Zij kiezen, maar wat er gebeurt bij het altaar is puur gave, en wel van God. God maakt deze twee mensen tot één. In liefde geven ze zich aan elkaar, maar wezenlijk is het iets dat aan hen gebeurt. Het is Christus die door het sacrament van het huwelijk de band smeedt.

Het is de bedoeling dat de geliefden dagelijks putten uit dit sacrament. Net zoals bij het doopsel is elk sacrament een bron van levend water die niet ophoudt genade te schenken. Daarom is het belangrijk om dicht bij deze bron te blijven, in goede en kwade dagen.

Liefde is zowel gave als opgave, iets waar dagelijks aan gewerkt moet worden en waarin veel verdragen en gedragen moet worden. Het is een weg van voortdurend opnieuw timmeren, van vallen en samen weer opstaan. In het huwelijk kan een koppel getuigen van Gods trouw aan de mensheid. Zij zijn als het ware een beeld van deze trouw.

Laat ons bidden voor de gehuwden. Mogen zij dagelijks drinken uit de bron van het huwelijkssacrament dat hen ooit is geschonken.

Laat ons ook bidden voor die koppels waar het huwelijk gestrand is. Mogen zij God niet verliezen en hun band met Christus steeds inniger maken, ondanks het stranden. En moge de Kerk, wij allen, hen met Christus' liefde omarmen.

Laten we bidden

Zegen, Vader, de gehuwden. Mogen zij trouw zijn aan de liefde die hen aan elkaar bindt.
Zegen hen die gestrand zijn in hun huwelijk. Mogen zij hun wonden in de Heer neerleggen en de weg gaan die U nu met hen wil gaan.
Zegen de Kerk; moge zij zowel de gehuwden als zij die pijn hebben geleden in hun huwelijk omarmen en met hen de weg van het evangelie bewandelen.
Door Christus, uw Zoon en onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, moge ons hart vervuld zijn van Gods liefde en trouw.
Een toegewijde vrijdag.
kris


Om mee op weg te gaan

Is het sacrament van het huwelijk voor mij een bron van blijvende genade?
Deze vraag peilt of je het huwelijkssacrament beschouwt als een voortdurende bron van genade en steun in je leven, en hoe het je spirituele groei en relatie beïnvloedt.

Hoe kan ik koppels ondersteunen die moeilijke tijden doorgaan in hun huwelijksleven?
Deze vraag nodigt je uit na te denken hoe je vanuit een christelijk perspectief praktische en emotionele steun kunt bieden aan koppels die worstelen in hun huwelijk.

Reacties

  1. Dank u voor de leestip. Doet me deugd dit te lezen. Ook voor jou bedenkingen, "Liefde is zowel gave als opgave, iets waar dagelijks aan gewerkt moet worden en waarin veel verdragen en gedragen moet worden. Het is een weg van voortdurend opnieuw timmeren, van vallen en samen weer opstaan. " Maar ook zóveel mooie momenten, om dankbaar voor te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als gelovige ervaar ik dat het sacrament van het huwelijk voor mij een bron van blijvende genade is. Ik bid regelmatig voor ons gezin, voor onze relatie. Ik kan altijd bij God terecht en om hulp en om Gods Geest vragen. Door het sacrament van het huwelijk is die hulp van God er altijd, in goede en kwade dagen.
    Voor koppels die voor de Kerk getrouwd zijn, lijkt het me gemakkelijker om hen terug naar de Bron te verwijzen, de wens om destijds voor de Kerk te trouwen terug aanwakkeren. Zij hebben toen gekozen voor elkaar in goede en kwade dagen. Door terug te kijken naar het begin van de huwelijkswens, komt misschien de energie/de trouw/het gebed/... terug om er weer voor te gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ondertussen zijn wij meer dan 40 jaar getrouwd.Ons huwelijk heeft van in het begin moeizaam gelopen. Nochtans gaf niks dat vermoeden. Helaas had mijn echtgenoot
    een rugzak te dragen. Na jaren van leed en bidden, kwam ik tot dat besef. Het was
    weggaan of aanvaarden. Ik denk dat ik juist gekozen heb. Maar vanzelfsprekend is het niet. Ik onderhoud een goed contact met onze kinderen en kleinkinderen.
    Zij zijn altijd mijn grote vreugde geweest. Voor het overige heb ik veel gerelativeerd en mij steeds voor ogen gehouden wat de H.Theresa van Avila o.a. bad:
    Niets zal jou in de war brengen, geduld bereikt alles, God alleen volstaat.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoe mooi! Proficiat voor je geduldig de weg te gaan! Je bent er voor beloond! Je geloof heeft je gered! Je bent een heel mooi voorbeeld van 'trouw'!!!

      Verwijderen

Een reactie posten