zondag 20 door het jaar

COMMUNIO MET DE HEER

‘Kom, eet het brood dat ik je geef, drink de wijn die ik heb gemengd. Breek met je onnozelheid en betreed de weg van het inzicht, dan zal het je goed gaan.’
Zo lezen we vandaag in de eerste lezing uit het boek Spreuken.

Wie nederig van hart is, zal deze oproep als tot hem gericht aanhoren. Want wie kan zeggen dat hij ten diepste leeft naar Gods wil? Toegegeven, de ene al meer dan de andere, maar allen hebben we behoefte aan meer geestelijk inzicht, aan een soort innerlijk weten welke wegen we moeten bewandelen.

Moge ons inzicht zijn dat God zelf op de eerste plaats naar ons toekomt in de persoon van Jezus. Hij biedt zichzelf aan ons aan, opdat we ons in volle overgave kunnen schenken aan Hem. Als we bekering nodig hebben, zal dat gebeuren in onze ontmoeting met Hem, beseffend dat Hij naar ons toekomt, ons in zich wil opnemen, om ons om te vormen naar zijn beeld en gelijkenis.

Wanneer wij naar de eucharistieviering gaan, zijn wij het, zou je kunnen zeggen, die deze stap zetten, die deze keuze maken. Dat is natuurlijk ook zo, maar eigenlijk is er iets anders bezig. Wanneer wij naar de eucharistie gaan, is dat omdat de Geest, die ons geschonken is bij het doopsel, ons er naartoe trekt. Het is de Geest die ons hart en ons lichaam in beweging zet, richting kerk.

Met andere woorden: het is God zelf die door ons verlangen naar ons toekomt. We beseffen dit niet altijd. We haasten ons naar de kerk, vaak snel snel: hemd in de broek, nog naar de wc, propere zakdoek mee, wat geld op zak voor de collecte, hopend om op tijd te zijn. Maar door deze menselijke actie heen is de Geest aan het werk. Met zijn zacht vuur trekt Hij ons naar de mis, maakt Hij ons hart klaar voor de grote ontmoeting met de Heer door de liturgie, het Woord en het Brood.

Ja, God komt altijd eerst naar ons toe. Johannes schrijft in zijn eerste brief: ‘Wij hebben lief omdat God ons eerst heeft liefgehad’ (1 Joh 4, 19). En inderdaad, dat is zo. De kunst is het waaien van de Geest in ons hart biddend toe te laten, opdat we in zijn stuwing de weg kunnen gaan waartoe Hij ons wil leiden. Deze weg zal altijd richting Jezus zijn; Jezus die zich aanbiedt in het Brood, opdat wij, naar zijn voorbeeld en verbonden met Hem, gegeven mensen zouden worden: gegeven aan God, gegeven aan de mensen.

Dát mogen we beluisteren in het evangelie van vandaag, waar Jezus benadrukt dat Hij het levende brood is dat uit de hemel is gekomen. Door zijn lichaam te eten en zijn bloed te drinken, ontvangen wij het eeuwige leven en blijven wij in Hem, zoals Hij in ons blijft. Deze diepgaande verbinding met Jezus biedt ons niet alleen geestelijke voeding, maar vormt ons ook van binnenuit om meer op Hem te lijken en onszelf in dienst van God en onze medemens te stellen; ieder individueel en wij als gemeenschap.

Voor wie vandaag naar de mis gaat: moge de ontmoeting met de Heer - en vanuit Hem met elkaar - een feestelijk gebeuren zijn.

Laten we bidden

Heer Jezus,
wij danken U voor uw zelfgave in brood en wijn.
Vervul ons met uw Geest,
zodat wij U met heel ons hart mogen ontvangen,
onze weg vinden in uw licht
en ons leven vormgeven naar Gods wil.
Mogen wij als gemeenschap in U groeien
in liefde en dienstbaarheid.
Vandaag, en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, moge deze zondag vervuld zijn van de verfrissende aanwezigheid van onze Drie-ene God.
Een deugddoende zondag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

'Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald', zegt Jezus.
Suggestie: Neem in de loop van de dag een moment van stilte en gebed in een rustige omgeving, en mediteer over deze woorden van Jezus. Vraag Hem wat ze voor jou persoonlijk kunnen betekenen. 

Hoe kan ik mijn deelname aan, en de vreugde van, de eucharistieviering vertalen naar een levensstijl die getekend is door de liefde van de Heer?
De vraag is helder: hoe kan ik de geestelijke rijkdom en vreugde die ik ervaar tijdens de eucharistieviering vertalen naar een levensstijl die weerspiegelt wat ik heb ontvangen?