woensdag in week 18 door het jaar
OVER DE KRACHT VAN ONWANKELBAAR GELOOF
(Bij Mat 15, 21-28)
Deze evangelietekst vertelt het inspirerende verhaal van een Kanaänitische vrouw, een 'vreemde' uit het gebied van Tyrus en Sidon. Deze vrouw, die niet tot het volk van Israël behoorde, benaderde Jezus met een hartenkreet: 'Heb medelijden met mij, Heer, Zoon van David! Mijn dochter wordt vreselijk gekweld door een demon.' Ondanks dat Jezus in eerste instantie niet reageerde en zijn leerlingen Hem vroegen haar weg te sturen, gaf zij niet op. Haar vertrouwen in de Heer was onwankelbaar.
De vrouw smeekte Jezus om hulp, zelfs toen Hij haar vertelde dat zijn missie was om de verloren schapen van Israël te helpen. Ze toonde haar nederigheid en doorzettingsvermogen door zich voor Hem neer te werpen en te zeggen: 'Heer, help mij!' Toen Jezus antwoordde dat het niet goed was om het brood voor de kinderen aan de honden te voeren, gaf zij een opmerkelijk antwoord vol geloof en wijsheid: 'Zeker, Heer, maar de honden eten toch de kruimels op die van de tafel van hun baas vallen.'
Jezus was diep onder de indruk van haar grote geloof en volharding. Hij prees haar en zei: 'U hebt een groot geloof! Wat u verlangt, zal ook gebeuren.' En op dat moment werd haar dochter genezen.
Wat kunnen we leren van deze vrouw? Allereerst laat zij ons zien dat geloof geen grenzen kent. Ondanks haar niet-Israëlitische afkomst, geloofde ze sterk in Jezus' macht en genade. Jezus is gekomen voor álle volkeren, voor álle mensen op aarde, ongeacht hun afkomst of zelfs religie. Het onderstreept de universele boodschap van het evangelie: dat Gods redding en zegen beschikbaar zijn voor iedereen die in Hem gelooft.
Ten tweede leert zij ons het belang van volharding in ons geloof. Haar vasthoudendheid toont ons dat we niet moeten opgeven als we bidden en om hulp vragen. Ze bleef vertrouwen op Jezus, ondanks de aanvankelijke stilte en afwijzing. We mogen het volgehouden gebed niet onderschatten. God heeft zijn tijd van antwoorden, wat niet altijd onze tijd is.
Het doorzettingsvermogen van de Kanaänitische vrouw verbindt ons ook met de eeuwenoude traditie van monniken en monialen die in stilte en verborgenheid de wereld voortdurend neerleggen in de schoot van de Heer.
Laat ons, geïnspireerd door deze vrouw, streven naar een geloof dat sterk en volhardend is, zowel in vertrouwen als in gebed. Laten we niet denken dat alles afhangt van onszelf, maar laten we vertrouwen op de Heer.
Dit laatste - het rotsvaste vertrouwen hebben in Jezus - is eigenlijk het hart van het evangelie van vandaag.
Laten we bidden
Heer,
moge uw heilige Geest
ons hart en leven
ten diepste bezielen.
Mogen we vanuit zijn gloed
altijd vertrouwen op U, Heer,
en ons geloof in U rotsvast houden.
In U vinden we immers
onze ware kracht en hoop.
Om deze genade bidden wij,
alle dagen van ons leven.
Amen.
Geliefde mensen, moge ons dag vervuld zijn met de innerlijke rust en vrede die voortkomen uit rotsvast vertrouwen in de Heer.
Een mooie woensdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Wat kan ik persoonlijk leren van de volharding van de Kanaänitische vrouw?
Hoe kan ik, in de liefde van de Geest, geduldig zijn in perioden van spirituele droogte?
Ik kreeg gisteren van iemand die ik de h. communie bracht een tekst, de weergave van een gesprek van Radio Maria met viroloog Steven Van Gucht. Die man is zeer nederig en heeft achting voor het geloof waarin ook hij op is gevoed, maar zelf kan hij niet meer geloven. Hij wil bewijzen zien. Als men zou kunnen bewijzen dat Jezus echt verrezen is, dan zou hij geloven. Ik ben daar eigenlijk niet goed van. Dat houdt mij bezig, omdat ik die houding bij zoveel geleerde mensen zie die aan een of andere universiteit hebben gestudeerd. Zelf staat Steven open voor het mysterie, maar hij wil het ontrafelen, laag voor laag. De vrouw uit het evangelie had een grote nood en daarmee trok ze naar Jezus, ook als Hij haar afwees. In ons brevier las ik net een tekst vandaag van de profeet Joël en het ging naar het einde toe ook over Tyrus en Sidon. Die steden hebben tegen Israël nogal wat in het schild gevoerd. Ik denk dat het vanuit de algemene afkeur is van Israël voor die steden dat ook Jezus eerst afwijzend reageert tegen die vrouw. Hij negeert haar. Maar zij houdt vol, zij ziet en gelooft dat Jezus iets voor haar kan doen. Ze dringt aan en krijgt verhoring. Zo moeten ook wij doen. Niet eerst wachten tot alles bewezen is, maar ons toevertrouwen aan het mysterie. Wij noemen dat mysterie 'God', maar wat zijn drie letters? Heer, ik probeer te geloven dat U er bent en dat U naar mij luistert. Geef mij geduld als ik niet direct krijg wat ik zo nodig heb. Heer, geef aan al onze geleerde mensen toch een greintje geloof, want wie zouden wij zijn wij als Gij er niet waart? Een zeer eenvoudige vrouw die een tijdlang mij hielp in het huishouden, zei altijd: 'Als God er niet was, dan zouden wij er ook niet zijn'. Is dat niet mooi?
BeantwoordenVerwijderen'Als God er niet was, dan zouden wij er ook niet zijn'. Is dat niet mooi? jazeker, en nog waar ook!
BeantwoordenVerwijderenVoor mij is 'gebed' leven in het bewustzijn dat God er is, dat Hij de Schepper is van hemel en aarde, en dus ook van iedere medemens, en dus ook van mijzelf. Dit besef brengt me, bij wijze van spreken, in een voortdurende sfeer van verwondering en dankbaarheid. Hoewel ik geen bidder op de knieën ben, loof ik God diep in mijn hart op vele momenten door de dag.
BeantwoordenVerwijderenBeste vrienden, ik kan jullie niet genoeg danken voor jullie mooie reacties. De priester in onze mis - onze zusters hebben nu hun tweede retraitebeurt - zei in verband met de eerste lezing dat God altijd opnieuw, altijd weer Zijn volk genadig is, hoever het ook van Hem wegliep. Je moet maar eens lezen hoeveel keren in de eerste lezing staat: 'Opnieuw' of 'weer'. God schrijft ons nooit af. Hij belooft ons altijd weer betere tijden. Ook dat is wonderbaar.
VerwijderenDe Kanaänitische vrouw leert mij dat ik moet volharden in het gebed. Bij haar werd het gebed dezelfde dag nog verhoord. Bij mij is dit soms ook wel maar dikwijls niet. Zoals al eerder vermeld werd, God kiest zelf de momenten om gebeden te verhoren. Dat geloof geeft me kracht om vol te houden, elke dag opnieuw proberen te bidden voor mijn en andere intenties.
BeantwoordenVerwijderenIk besef nu ten volle door de Kanaänitische vrouw dat het gebed een krachtig middel is!
Spirituele droogte... ja, ik ben dikwijls ongeduldig, maar dat is omdat ik niet altijd voldoende de tijd neem om me tot God te richten in gebed, in gedachten...
Ik ga daar nu nog meer op letten en nog bewuster bidden...