dinsdag in week 13 door het jaar

KAUWEN OP WOORDEN
Bij Ez 2, 8 – 3, 4 )

Beste mensenkinderen,
dit lijkt jullie misschien een vreemd begin, maar weet dat in het boek Ezechiël waaruit we vandaag lezen, deze profeet telkens met ‘mensenkind’ aangesproken wordt. Wel 92 keer, zeggen Bijbelgeleerden. In feite zijn we allemaal mensenkinderen.
Als deze term in de Bijbel gebruikt wordt is dat om de sterfelijkheid van ons mensen tegenover de grootheid van de eeuwige God te plaatsen. Jezus noemt zichzelf trouwens ook meerdere keren de Mensenzoon, zelfs al is hij ook Gods zoon.

Een vreemde opdracht
Ezechiël, dit mensenkind, krijgt de opdracht: Doe je mond wijd open en eet wat ik je te eten geef. Wat hem daarna met een uitgestoken hand wordt aangereikt is een boekrol, die aan twee kanten beschreven is, (wat normaal maar aan één kant gebeurt). Dat zal dus een belangrijke en ernstige boodschap zijn. Profeten moeten vaak zware woorden doorgeven die niet altijd goed begrepen of in praktijk gebracht worden. Ze moeten mensen oproepen tot een leven zoals God dat van hen verwacht.

Mensenkind, eet op en ga naar de Israëlieten om te profeteren ... vul je maag en je buik met deze rol die Ik je geef.’
Een beeld schetsen is soms sprekender dan met woorden iets vertellen. Ik zie in dit beeld van de boekrol die als ‘etenswaar’ wordt aangereikt de vraag aan Ezechiël om zelf eerst helemaal een te worden met de boodschap, voordat hij in staat zal zijn door te geven wat er bedoeld is. Zoals eten in het lichaam van de profeet wordt opgenomen, zo moeten de woorden van de boekrol ook totaal één worden met zijn hele persoon. De woorden moeten werkelijkheid in hem worden.
Ezechiël deed het: ik at de rol op; hij was zo zoet als honing.
Dat klinkt niet slecht, maar ditzelfde beeld van de boekrol wordt ook in het boek van de Openbaringen tweemaal gebruikt in een wat ander verband. Ook daar staat ‘zoet als honing’, maar er staat ook dat het in de maag zal branden. Woorden van God zijn soms pijnlijk omdat ze consequenties hebben als we ze echt toelaten.

Wat voor Ezechiël gold, geldt ook voor ons. De Bijbel zit boordevol met inspiratiestof ten leven. We kunnen niet alles tegelijk in ons opnemen en ons helemaal eigen maken. Het Woord ‘opeten’, het ons eigen maken, moet tot ons doordringen, tot diep in ons hart, onze ziel, ons leven.
Eten moet je goed kauwen omdat het anders niet verteerd wordt. Zo kunnen we Bijbelwoorden ook echt verteerbaarder maken door er goed op te kauwen. Kijk eens naar een koe in de wei. Dat is geen vluchtige hap, slik klaar. Deze dieren zijn er een lange tijd mee bezig.

Laten we bidden

Goede Vader,
we willen ons aan uw hand mee laten nemen,
als wij uw woorden beluisteren.
Uw woorden zijn vol leven,
leer ons te kauwen totdat ze ons in de diepte raken,
door Jezus, Uw Zoon,
en tegelijkertijd de Mensenzoon.

Met de psalmist bidden we:
Hoe zoet zijn Uw woorden voor mijn gehemelte,
zoeter dan honing voor mijn mond. (Uit ps 119)

Vader, moge Uw Zoon voor ons bemiddelen.
Amen

Beste mensenkinderen, laat deze dag doordrongen zijn van de geest van ons kindzijn, een geest van openheid en eenvoud, met gevoeligheid voor nieuwe perspectieven die dan kunnen ontstaan.
Ricky

---

Suggesties voor onderweg

Mensenkinderen, neem de tijd voor het verteringsproces. De Schriftwoorden hebben ruimte nodig om in ons tot daadwerkelijke verdieping te komen.

Welk woord van vandaag treft je? Misschien zou je dat woord kunnen herkauwen tijdens je dagelijkse bezigheden. Het mag ook  een ander woord zijn dat nu beter bij je past.