zondag 18 door het jaar B

JEZUS ALS LEVENSBROOD

(Bij Joh 6, 24-35)

'Hoe doen we wat God wil?’, vroegen de mensen aan Jezus. ‘Dit moet u voor God doen: geloven in Hem die Hij gezonden heeft,’ antwoordde Hij.

Gewoon geloven in Jezus, die door de Vader gezonden is, lijkt dus schijnbaar genoeg om in Gods wil te staan. Inderdaad, dat is genoeg.

Maar laten we ons niet vergissen: geloven in Jezus is geen passief gebeuren. Het is ook niet zomaar een doctrine aanvaarden of het naleven van rituele regels. Geloof is een echt 'werk' dat, zoals elk werk, een keuze, een beslissing, toewijding, reflectie, hartstocht, continuïteit, inzet en overgave aan de Heer vereist. Geloof is engagement. Het is een zaak van het hart, om van daaruit een zaak van het doen te maken.

‘Ik ben het brood dat leven geeft. Wie bij Mij komt, zal geen honger meer hebben,’ zegt Jezus. We moeten dus een stap zetten, en wel richting Jezus. We moeten ervoor kiezen Hem te ontvangen zoals de Vader Hem geeft. En dan, enkel dan, zullen we inderdaad geen honger meer hebben. Jezus stilt de diepste honger in ieder mens, namelijk een zingevend bestaan dat beantwoordt aan Gods wil.

En hiermee wordt niets nieuws gezegd. We weten dat allemaal.

En toch ... In wezen is geloven in Jezus een levenslange reis van groei en ontwikkeling. Het vereist dat we ons hart openstellen voor verandering, dat we bereid zijn om te leren en te groeien in onze relatie met Hem. Wie zegt 'er te zijn' en 'het allemaal te weten', moet zichzelf wantrouwen. Een mens is innerlijk altijd in evolutie. Als je veertig bent, geloof je beslist anders dan toen je twintig was. En als je zestig of tachtig bent, zal dit weer zijn groei gekend hebben. Daar kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn.

Als deze groei in het leven al enige vertraging heeft gekend, ligt dat gewoonlijk aan onszelf, aan onze hoogmoed, onze religieuze koppigheid. Zoals gisteren reeds gezegd hier in 'Van Woord naar leven', komt het erop neer arm en beschikbaar te worden, nederig van hart, je troon achterlatend. Op die innerlijke leegte wacht Jezus om onze diepste honger te komen stillen.

Moge Jezus ons dagelijks brood zijn. En mogen we het op onze beurt vermenigvuldigen voor ieder die God ons toevertrouwt.

Laten we bidden

Heer Jezus,
U bent ons levensbrood,
de vervulling van onze diepste honger.
Mogen wij ons ten volle schenken aan U.
En mogen we uw rijkdom van liefde
delen met allen die God ons toevertrouwt.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge deze dag gevuld zijn met de aanwezigheid van Jezus, ons diepste levensbrood. 
Een mooie zondag gewenst.
kris

---

Om mee op weg te gaan

Hoe kan ik Jezus als mijn levensbrood ervaren in mijn gebeden en in mijn dagelijkse werk?

Jezus leeft in mij, wat een rijkdom! Ben ik bereid om deze rijkdom met anderen te delen? Hoe kan ik dat op een concrete manier doen?