5e zondag in de paastijd - A
Daarop zei Filippus: ‘Laat ons de Vader zien, Heer, meer verlangen we niet.’ (Joh. 14, 8)
Wij ervaren allen wel dat wij in het leven onderweg zijn. Maar velen weten eigenlijk niet goed waarheen de tocht gaat. Nu is het eigenlijk toch wel belangrijk enig idee te hebben over ons einddoel. Want dat bepaalt voor een groot deel welke middelen wij onderweg gebruiken, welke prioriteiten wij dagelijks kiezen en wat wij proberen te vermijden.
Gelovigen zien de dood niet als een eindpunt, wel als een doorgang naar verder. Het christendom biedt ons een duidelijk beeld van ons einddoel. Jezus leerde ons namelijk dat Hij en wij een beminnende Vader hebben die ons opwacht. Christenen zien het leven dan ook als een thuiskomen bij de liefdevolle Vader. Die overtuiging leert ons wat onze belangrijkste opdracht is voor onderweg: ons laten leiden door Jezus' Liefde die ons voortdrijft. Dat zal dus betekenen: belangeloos liefhebben zoals Hij.
De dood wordt daarbij niet verdoezeld. De dood is echter geen eindpunt, maar een doortocht. Niet de dood, maar de Vader is het einddoel. Dat is ons geloof.
"Heer, toon ons nu toch eens de Vader!" Die vraag van Filippus verwoordt een verlangen dat soms ook in ons hart leeft. Want eigenlijk zouden wij nu reeds God wel eens willen zien. Wij zouden graag hebben dat de hemel even open ging, al was het maar één ogenblik, zodat wij kunnen zien dat God er werkelijk is, in al zijn glorie. Dat zou ons overtuigen, denken wij.
Wat is ons geloof soms nog kinderlijk. Onze God is geen God die wil bewijzen dat Hij bestaat door ons zijn machtige majesteit te tonen, geen God die ons wil verbluffen, op de knieën dwingen of tot aanbidding neerduwen. Onze God is de Vader van Jezus, dwz. de Liefde die ons van binnenuit uitnodigt, niet dwingt, maar blijft uitnodigen tot wederliefde.
Om het juiste beeld van God te ontdekken moeten wij dus niet op de uitkijk gaan staan om een glinstering van zijn majesteit te zien, maar gaan wij best telkens opnieuw kijken naar Jezus. "Wie mij ziet, ziet de Vader, Filippus!" Het is door lang naar Jezus te kijken, door zijn manier van leven te overwegen, door het evangelie te lezen en te herlezen om te doorgronden welke zijn prioriteiten zijn en waar zijn hart naar uit gaat, dat wij stilaan zullen ontdekken hoe ons einddoel God er eigenlijk uit ziet: belangeloze Liefde, zoals een vader en een moeder doen voor hun kinderen. Zulke Liefde - zichzelf-gevende Liefde - zoals Jezus het ons voordeed, dat is onze Weg naar het echte Leven.
Waar kunnen wij dan nú reeds iets merken van die Vader die Liefde is? De plaats waar de verrezen Jezus nu zichtbaar en tastbaar wordt beleefd is de kleine kring van gelovige broeders en zusters, de groeiende kerkgemeenschap, die meer en meer gaan leven vanuit zijn Geest. Wijzelf zijn die kleine kring gelovigen die telkens nieuwe bezieling vinden rond de tafel van de Heer. Wijzelf zijn dus voor onze wereld van vandaag het zichtbare beeld van de liefdevolle God. Onze eensgezindheid, onze mededeelzaamheid en naastenliefde, onze solidariteit en aandacht voor de uitgestotenen, dat zijn de tastbare tekens van de Liefde in onze wereld van vandaag. De Vader heeft geen andere handen dan onze handen, geen ander hart dan ons hart om de wereld vandaag te tonen dat Hij belangeloze Liefde is.
Wat een verantwoordelijkheid voor ons! Bij die opdracht voelen wij ons zwak, onmachtig, beperkt. Wij kunnen niet anders dan ons regelmatig bekeren tot de bron van ons geloof, om ons inzicht te laten groeien en onze liefde concreter te maken.
Frans Mistiaens, sj
Wij ervaren allen wel dat wij in het leven onderweg zijn. Maar velen weten eigenlijk niet goed waarheen de tocht gaat. Nu is het eigenlijk toch wel belangrijk enig idee te hebben over ons einddoel. Want dat bepaalt voor een groot deel welke middelen wij onderweg gebruiken, welke prioriteiten wij dagelijks kiezen en wat wij proberen te vermijden.
Gelovigen zien de dood niet als een eindpunt, wel als een doorgang naar verder. Het christendom biedt ons een duidelijk beeld van ons einddoel. Jezus leerde ons namelijk dat Hij en wij een beminnende Vader hebben die ons opwacht. Christenen zien het leven dan ook als een thuiskomen bij de liefdevolle Vader. Die overtuiging leert ons wat onze belangrijkste opdracht is voor onderweg: ons laten leiden door Jezus' Liefde die ons voortdrijft. Dat zal dus betekenen: belangeloos liefhebben zoals Hij.
De dood wordt daarbij niet verdoezeld. De dood is echter geen eindpunt, maar een doortocht. Niet de dood, maar de Vader is het einddoel. Dat is ons geloof.
"Heer, toon ons nu toch eens de Vader!" Die vraag van Filippus verwoordt een verlangen dat soms ook in ons hart leeft. Want eigenlijk zouden wij nu reeds God wel eens willen zien. Wij zouden graag hebben dat de hemel even open ging, al was het maar één ogenblik, zodat wij kunnen zien dat God er werkelijk is, in al zijn glorie. Dat zou ons overtuigen, denken wij.
Wat is ons geloof soms nog kinderlijk. Onze God is geen God die wil bewijzen dat Hij bestaat door ons zijn machtige majesteit te tonen, geen God die ons wil verbluffen, op de knieën dwingen of tot aanbidding neerduwen. Onze God is de Vader van Jezus, dwz. de Liefde die ons van binnenuit uitnodigt, niet dwingt, maar blijft uitnodigen tot wederliefde.
Om het juiste beeld van God te ontdekken moeten wij dus niet op de uitkijk gaan staan om een glinstering van zijn majesteit te zien, maar gaan wij best telkens opnieuw kijken naar Jezus. "Wie mij ziet, ziet de Vader, Filippus!" Het is door lang naar Jezus te kijken, door zijn manier van leven te overwegen, door het evangelie te lezen en te herlezen om te doorgronden welke zijn prioriteiten zijn en waar zijn hart naar uit gaat, dat wij stilaan zullen ontdekken hoe ons einddoel God er eigenlijk uit ziet: belangeloze Liefde, zoals een vader en een moeder doen voor hun kinderen. Zulke Liefde - zichzelf-gevende Liefde - zoals Jezus het ons voordeed, dat is onze Weg naar het echte Leven.
Waar kunnen wij dan nú reeds iets merken van die Vader die Liefde is? De plaats waar de verrezen Jezus nu zichtbaar en tastbaar wordt beleefd is de kleine kring van gelovige broeders en zusters, de groeiende kerkgemeenschap, die meer en meer gaan leven vanuit zijn Geest. Wijzelf zijn die kleine kring gelovigen die telkens nieuwe bezieling vinden rond de tafel van de Heer. Wijzelf zijn dus voor onze wereld van vandaag het zichtbare beeld van de liefdevolle God. Onze eensgezindheid, onze mededeelzaamheid en naastenliefde, onze solidariteit en aandacht voor de uitgestotenen, dat zijn de tastbare tekens van de Liefde in onze wereld van vandaag. De Vader heeft geen andere handen dan onze handen, geen ander hart dan ons hart om de wereld vandaag te tonen dat Hij belangeloze Liefde is.
Wat een verantwoordelijkheid voor ons! Bij die opdracht voelen wij ons zwak, onmachtig, beperkt. Wij kunnen niet anders dan ons regelmatig bekeren tot de bron van ons geloof, om ons inzicht te laten groeien en onze liefde concreter te maken.
Frans Mistiaens, sj
Vooreerst aan alle mama's en oma's en zelfs overgrootmoeders een hartelijke proficiat t.g.v. Moederdag. Wij mogen allen een beeld zijn van God en God tonen aan de wereld. Als iemand echt een beeld is van God, dan zijn het onze moeders. God kon niet overal zichtbaar aanwezig zijn, daarom gaf Hij ons een moeder. Proficiat, beste moeders!
BeantwoordenVerwijderenJezus bemoedigt ons. Hij gaat heen. Ja, Hij gaat weg. Maar daarin juist toont Hij ons de weg. De weg is verdwijnen, nog meer een mens worden van 1 min 1. Dat geeft volheid van leven. De weg is jezelf vergeten en geven aan God en aan de anderen om ons heen. Dat is dan ook de waarheid. De waarheid is dat Jezus weggaat, dat Hij doodgaat, ja, dat ook wij door onszelf te geven, eigenlijk een beetje sterven. De waarheid van het leven is dat 1 min 1 gelijk is aan 2 of 3 of 4 en zelfs aan plus oneindig. En dat is dan ook het leven. Als Jezus doodgaat - en wij met Hem - dan ontstaat er volheid van leven, eeuwig leven voor alle mensen. Leven is niet jezelf zoeken, leven is je wegschenken, zoals Jezus deed, zoals onze moeders doen. Dan moet je ook niet meer vragen: 'Jezus, toon ons de Vader'. De Vader is precies dat: de bron van alle leven, onze oorsprong en ons einddoel. We komen van Hem en we gaan naar Hem terug. Bij Hem is plaats voor velen. En in de Semitische talen betekent 'velen' eigenlijk 'allen', het is 'velen' zonder enige beperking. Alle water van onze stromen en rivieren loopt in de zee en de zee raakt nooit vol; zo komen elke dag zeer veel mensen aan bij God in de hemel en de hemel geraakt nooit vol. Laten wij in Jezus die we niet zien, geloven. Laten wij lezen in de evangeliën hoe Hij het deed, wat Hij ons bracht. En laten wij ons dan invoegen in het geestelijk bouwwerk dat Zijn mystiek lichaam is. Laten wij een andere Jezus worden door met Hem de anderen te dienen en te helpen. Laten wij een soort diaken worden, een dienaar, die zorgt voor de nodige ondersteuning van de mensen die ondersteuning nodig hebben. Zelfs als we maar 2 euro schenken aan een goed werk, kan men daarmee bv. een muskietennet geven aan een arme broer of zus in Afrika dat hem of haar beschermt tegen malaria. Neen, we moeten niet grijpen. Ik las in de brief van P. Daniël Maes dat juist in deze Coronatijd de rijken weer veel rijker zijn geworden. Ze zuigen ons uit, die weinige (!) miljardairs. Maar laat ze maar doen, eens zullen ook zij voor Gods rechterstoel staan. Eigenlijk staan ze er nu al voor en worden te licht bevonden, want wie steeds maar grijpt, is nooit gelukkig. Jezus toonde ons hoe het moet en hoe het kan: een leven van geven, een leven van 1 min 1, zoals al onze moeders doen.
het spijt me dat u op deze simplistische manier schrijft over de rijken. Kan u die woorden terugnemen aub ?
VerwijderenVolledig akkoord met anoniem van 08.00 - oordeel niet opdat ge niet geoordeeld wordt!
BeantwoordenVerwijderenNIEMAND kan het hart van een ander peilen. En Gods wegen zijn niet onze wegen.
In mijn ogen gaat het niet alleen over de rijken,maar vooral over zij die gierig zijn en niets van hun rijkdom delen met de armen..
BeantwoordenVerwijderenEr zijn rijken die het hart op de juiste plaats hebben,daar gaat het dus zeker niet over.
Er zijn goeien en slechten,en God laat het regenen over goeien en slechten.
ER zijn armen ,die van hun armoede geven,en er zijn rijken die van hun rijkdom geven.
En er zijn rijken,die alleen maar rijker willen worden,en meestal, ten koste van anderen of op de kap van anderen,volgens mij gaat het over hen.
Tenslotte heeft Jezus Zelf gezegd ,dat het voor een rijke moeilijk is om in het Koninkrijk van God te komen.
Probeer hierin te begrijpen wat Jezus hiermee bedoeld
Ik neem niets terug. Als je mijn woord goed zou gelezen hebben, gaat het over enkele rijken. En dan superrijke miljardairs. Volgens P. Maes bezitten drie (!!!) rijken zoals Bill Gates even veel als de helft van alle Amerikanen. Altijd een woord uit mijn woord nemen en dan daarover hartvreten. Dat doet me gewoon pijn omdat op deze moederdag ik zoveel vreugde mag brengen aan zoveel mensen.
VerwijderenPriester Daniel, U hoeft uw woord niet terug te nemen, niemand kan inderdaad peilen in het hart van een ander, maar in bepaalde situaties zien we toch duidelijk de gierigheid van bepaalde rijken,
Verwijderen(ik ken persoonlijk zo iemand) zéér rijk ,altijd bereid om bij te vergaren maar nooit bereid om een kleine gift te doen.(zelfs geen geld om een mis te doen voor een zieke of een overledene.)
Een vb. was ook de aardbeving in Haïti waar duizenden mensen
in heel precaire toestanden moeten leven , en het gestorte geld kwam terecht in de handen van miljardairs , ik denk dat elk van ons van die voorbeelden kent, vanzelfsprekend kunnen wij dat niet veralgemenen.
Ik zou aanraden eens de video te bekijken over de ongelijkheid gepresenteerd
door Denis Mukwege .daar is geen twijfel mogelijk
Video 2020-05
08-19-27-44
mp4
Wanneer ik een tekst lees, in de krant, een boek, een Blog of de Bijbel waar ik moeite mee heb of die mij tegen de borst stuit ga ik mij de vraag stellen hoe dit komt. Meestal is dit omdat mij een spiegel voorgehouden wordt en dat wat ik in de spiegel zie, de eigenschappen of karaktertrekken die in mijzelf naar de oppervlakte gebracht worden, niet altijd aangenaam zijn en dus pijnlijk.
BeantwoordenVerwijderenEen vaak voorkomende reactie is dan dat men op de pianist schiet.
Dat deed men met Jezus ook. Wat de mensen te horen kregen was niet altijd aangenaam en dus werd zijn woord in twijfel getrokken. Waar haalt Hij het recht vandaan om zo te spreken? Men wilde Hem monddood maken en hoopte dat het met zijn dood wel zou stoppen.
De mensen in Jezus tijd hadden ook nog een andere optie. Heb ik die ook?
Wanneer ik nu een tekst lees waar ik echt onwaarheden in zie dan laat ik die voor wat die is. Iedereen heeft recht op zijn of haar mening. Indien ik echter dingen lees die mij confronteren met mijzelf, groeikansen aanbieden ea, dan ga ik ermee aan de slag.
In de tekst was sprake van P. Daniël Maes, iemand die ik niet kende. Door de reacties hierboven ben ik gaan kijken wie dat is en ik heb ontdekt dat het een pater is die in Syrië woont en werkt. Iemand die de vrede gekend heeft en nu ook de oorlog. Wanneer ik die context ken en begrijp krijg ik ook meer begrip voor de ongezouten mening die hij er op na houdt. Wanneer ik daarnet teksten van hem las begrijp en voel ik zijn frustratie. Heeft hij daarom ongelijk? Ik denk dat er een grond van waarheid zit in het feit dat er manipulatieve krachten zijn (politiek, wapenlobby, kapitaal, ...) die conflicten creëren en in stand houden.
Velen van ons zitten niet in die context en hebben weinig van de wereld gezien en jammeren nu over de lockdown en dat het toch zo moeilijk is.
Denken dat die manipulatieve krachten niet op de Covid 19-crisis zouden springen zou naïef van mij zijn. En dus ja, er zijn mensen die zich ook in deze situatie verrijken op de kap van anderen.
(denk maar aan de sage vd mondmaskers, de fraude van de postbusbedrijven die onterecht een tegemoetkoming opstrijken, de belangenvermenging en het beïnvloeden vh kapitaal op politieke beslissingen in binnen en buitenland)
Dus ja, ik heb iets aan deze bijdragen van vandaag gehad en neen, voor mij hoeft niemand iets terug te nemen. Zorg goed voor uzelf en uw dierbaren en laten we vandaag ook eens denken aan alle mama's die het heel moeilijk hebben of pijn ervaren door gemis van oa een overleden kind.
Dank u wel!
VerwijderenWanneer ik een tekst lees waar ik echt onwaarheden in zie dan laat ik die voor wat die is. Behalve als die tekst geschreven is door iemand waar ik respect voor heb. En die ik wil blijven lezen. In dat geval kan ik het niet zomaar negeren. Dan breng ik het op. Vraag ik om nuancering.
BeantwoordenVerwijderenIk neem aan dat niemand 2 heren kan dienen. En ik wil ook aannemen dat er weinig miljardairs zijn die God dienen, en die hun vermogen inzetten voor het welzijn van anderen.
Zelfs het woord "uitzuigen" kan ik aannemen als een beschuldiging die terecht kan zijn
Maar... als de hoofdbedoeling vandaag was om onze moeders te eren, die geven...
waarom dan aanstoot geven met zwart/wit veralgemeningen over rijken die steeds maar grijpen en nooit geven ?
We leven in een cruciaal tijdperk. Rijk of arm : allemaal zijn we schuldig aan CO²-uitstoot. Allemaal samen gaan we onze manier van leven drastisch moeten veranderen, niet ? Daar zullen heel veel bijdragen voor nodig zijn. Ook heel veel geld. Gaan we dat vragen of grijpen ?
Ook de Aarde is als een moeder voor alle levende wezens. Ze geeft ons haar vruchtbare grond, water, zuurstof, en ze laat toe dat we vuur stoken en haar ontbossen. Ze ontvangt onze afval en verteert het op haar tempo...
BeantwoordenVerwijderenZoals elke moeder heeft ook de Aarde nood aan onze zorg, respect en dankbaarheid - niet ?
Wanneer kunnen we opnieuw samenkomen in de kerk, in gebedsgroep, auditoria om ons geloof in groep te beleven en belijden ?
BeantwoordenVerwijderen