vrijdag in de 4e paasweek
Jezus zegt ons vandaag: 'Ik ben de weg, de waarheid en het leven'.
Het zijn woorden van de Heer tot ons gesproken. Kunnen wij op onze beurt nu ook zeggen tot Hem: 'Heer, Gij zijt mijn weg, Gij zijt mijn waarheid, Gij zijt mijn leven'.
Mag inderdaad Jezus alles voor u zijn: de bezieling van je leven, de zin van je bestaan, het vuur van je doen, de ziel van je liefde, de kern van je bestaan, het hart van je zijn.
Mag Jezus je Al zijn?
Jezus je Al laten zijn, betekent Hem met je meedragen als degene waar je je aan toevertrouwt, waar je je aan hecht. Het is kiezen en toelaten dat Hij de weg van de liefde in en met u bewandelt, erop vertrouwend dat dit de goede weg is.
Dit kan verre consequenties hebben. Want, zoals we weten, is Jezus’ liefde geen romantiek, geen oppervlakkigheid, geen kwestie van het volgen van emoties. Het gaat over je leven geven voor de liefde; de liefde de zin laten zijn van je bestaan, en wel in naam van de Heer. Het is bereid zijn het kruis daarvoor te dragen. Niet enkel omdat het heel wat van je zal kosten, maar ook omdat velen misschien niet akkoord zullen gaan met de weg die je gaat. Dan staande blijven, verder doen, goed wetend waarmee je bezig bent. In de lastigheid niet veroordelen, maar trouw de weg van de liefde blijven gaan; de weg van vergeving en barmhartigheid.
Geen romantiek, wel evangelie.
Laat ons deze weg gaan in evangelische vreugde. Geworteld dus in het Pasen van Christus.
Ja, moge de Heer je weg zijn, je waarheid, je leven.
kris
Het zijn woorden van de Heer tot ons gesproken. Kunnen wij op onze beurt nu ook zeggen tot Hem: 'Heer, Gij zijt mijn weg, Gij zijt mijn waarheid, Gij zijt mijn leven'.
Mag inderdaad Jezus alles voor u zijn: de bezieling van je leven, de zin van je bestaan, het vuur van je doen, de ziel van je liefde, de kern van je bestaan, het hart van je zijn.
Mag Jezus je Al zijn?
Jezus je Al laten zijn, betekent Hem met je meedragen als degene waar je je aan toevertrouwt, waar je je aan hecht. Het is kiezen en toelaten dat Hij de weg van de liefde in en met u bewandelt, erop vertrouwend dat dit de goede weg is.
Dit kan verre consequenties hebben. Want, zoals we weten, is Jezus’ liefde geen romantiek, geen oppervlakkigheid, geen kwestie van het volgen van emoties. Het gaat over je leven geven voor de liefde; de liefde de zin laten zijn van je bestaan, en wel in naam van de Heer. Het is bereid zijn het kruis daarvoor te dragen. Niet enkel omdat het heel wat van je zal kosten, maar ook omdat velen misschien niet akkoord zullen gaan met de weg die je gaat. Dan staande blijven, verder doen, goed wetend waarmee je bezig bent. In de lastigheid niet veroordelen, maar trouw de weg van de liefde blijven gaan; de weg van vergeving en barmhartigheid.
Geen romantiek, wel evangelie.
Laat ons deze weg gaan in evangelische vreugde. Geworteld dus in het Pasen van Christus.
Ja, moge de Heer je weg zijn, je waarheid, je leven.
kris
In de synagoge van Antiochië in Pisidië vertelt Paulus het hele passieverhaal dat uitloopt op de proclamatie van Jezus’ triomf, Zijn verrijzenis. God heeft Zijn Zoon verwekt, verwekt en opgewekt. Wat een blijde boodschap. In het evangelie zijn we zover nog niet. Daar staan we op het laatste avondmaal. Jezus bemoedigt Zijn leerlingen: ‘Laat uw hart niet verontrust worden. Jullie geloven in God, gelooft ook in Mij. Ik ga heen om voor u een plaats te bereiden in het huis van Mijn Vader. Daar zullen jullie ook eens thuis mogen komen. Ikzelf zal u af komen halen. Dan zullen jullie zijn waar Ik ben’. Het klinkt als een bel: waar Ik ben, waar Ik God ben, God uit God, licht uit licht, ware God uit de ware God. Jezus zegt dat wij wel weten waar Hij naartoe gaat en dat wij ook de weg al kennen. Thomas, en het zou Thomas niet zijn, vraagt helemaal onthutst als een kind: ‘Maar wij weten niet waar Gij heengaat, hoe moeten we dan de weg kennen?’ Jezus zegt dan die prachtige woorden: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’. Jezus is de weg naar onze thuis, naar God. De enige weg. Niemand komt tot de Vader tenzij door Hem. Jezus heeft gisteren nog voor ons de weg getoond, toen we lazen over de voetwassing en dat ook wij mekaar moeten dienen. Wij staan niet boven Jezus en zeker niet boven God. Wij mogen worden zoals Jezus is: een kind van God. Hoe worden we dat? Door Jezus te volgen in Zijn dienstbaarheid en nederigheid, door God de Heer te laten zijn over ons leven, door mekaar graag te zien en te helpen. Dat is ook de waarheid: wij zijn God niet, maar als we Jezus volgen op Zijn weg van nederige dienstbaarheid, zal God ons vergoddelijken. Wij zullen een teergeliefd kind worden van Zijn liefde. Dat is dan ook het leven, het leven in volheid, het leven in eeuwigheid: leven van God, leven voor God en leven voor de anderen. Dat is de liefde, dat is God, dat is onze thuis. De zalige priester Poppe zei: ‘Jezus is de weg, volg Hem; Jezus is de waarheid, luister naar Zijn woorden; Jezus is het leven, leef zoals Hij’. Mooi is dit! In een mooi liefdeslied zingt de Ierse zangeres Enya met Keltische invloeden: ‘Where are you at this moment? Waar ben je op dit ogenblik? Is there a way I can find you,is there a sign I should know, is there a road I could follow, to bring you back home to me?’ Je kan die woorden tot een gebed maken als God veraf lijkt. Maar je kan die woorden ook door God zelf tot jou laten spreken als je van Hem af bent gedwaald: ‘Is er een weg waar Ik je vinden kan, is er een teken dat Ik zou moeten kennen, is er een weg die Ik zou moeten volgen om je terug thuis te brengen bij Mij?’ Ja, Heer, er is een weg. U hebt die weg zelf aan ons gegeven. Het is Jezus, de Heer, onze weg, onze waarheid, ons leven.
BeantwoordenVerwijderenNu vind ik voor deze tijden ook troostend : er zijn vele kamers in het huis van mijn Vader. Bij God is er veel plaats voor iedereen.
BeantwoordenVerwijderenIk ga heen om voor u een plaats te bereiden in het huis van Mijn Vader. Daar zullen jullie ook eens thuis mogen komen. Ikzelf zal u af komen halen.
BeantwoordenVerwijderenOp deze woorden van Jezus wordt weinig of geen nadruk gelegd door de Kerk in de preken,in geschriften.
Ik was blij verwondert woensdagavond in de Afspraak met Rik Torfs te horen,dat hij deze mening deelde,in deze corona tijd met zoveel doden zwijgt de Kerk over het hiernamaals,het zou een grote troost zijn voor allen die achterblijven,moest de Kerk deze woorden van Jezus nu ter sprake brengen,in deze zin was voor mij deze bijdrage van Rik Torfs belangrijker dan dat ;'Katholiek' bij de Broeders van Liefde moet geschapt worden.
het geeft mij veel troost en 'zin' aan mijn leven te mogen vertrouwen op een leven dat de dood overstijgt. dat de dood niet een gruwelijk einde is waar je met angst en beven van probeert weg te blijven, maar dat de dood, hoewel pijnlijk als de geboorte, een verlossing en bevrijding is uit de ketenen van dit aardse leven waarvan de schoonheid en het geluk toch altijd weer tijdelijk blijkt te zijn.
VerwijderenDank aan allen hierboven om ons daarop te wijzen: op het hiernamaals. Wij durven daar inderdaad veel te weinig over spreken in de kerk. Het is nochtans ons doel, onze bestemming, onze thuis. Thuis mogen komen, is het dat niet wat wij allen zo verlangen?
VerwijderenEr zijn wel talrijke liederen die wijzen op het Hiernamaals;'Als God ons thuisbrengt uit onze ballingschap dat zal een droom zijn.
BeantwoordenVerwijderenWij zullen zingen,lachen,gelukkig zijn.
En dan het lied;---'k heb gehoord van een stad boven wolken---zo mooi ---
Misschien zwijgt de Kerk over de schoonheid en vrede van de hemel,omdat we anders het leven op aarde zouden willen verlaten?
Jezus zegt:"Ik ben je weg, je waarheid en je LEVEN "
BeantwoordenVerwijderenHier kun je niets bijvoegen ...wat de voorgangers hier zeggen , is HET !
Alleen in stilte bevroeden !