donderdag in de 4e paasweek

Vandaag hoorden we in de eerste lezing uit de Handelingen van de Apostelen dat de leiders van de synagoge vroegen aan Barnabas en Paulus een bemoedigend woord te spreken. We horen dan hoe zij beginnen te spreken over hoe God lang geleden het volk geleid heeft door de woestijn,… en hoe uiteindelijk Jezus onder ons gekomen is. Morgen gaat deze toespraak verder waar gesproken wordt over de opstanding van Jezus.

Ik zou met u willen nadenken over dat woord 'bemoedigend'. Barnabas en Paulus werd gevraagd een woord van bemoediging tot het volk te richten. Een woord dat aanmoedigt, dat aanspoort, dat moed inspreekt, dat ondersteunt, dat opbeurt, dat troost, dat stimuleert, enz...

Hoe spreken wij met elkaar over geloof, God, het evangelie? Bemoedigen wij elkaar, maakt het ons tot enthousiaste en blijde christenen, stimuleren we elkaar tot geƫngageerde mensen in de samenleving, moedigen we elkaar aan tot het vormen van gemeenschap, kunnen met elkaar over de zin van gebed en godsontmoeting praten? Enz...
Of klagen en zagen we met en tegen elkaar, zeggend hoe triest het wel is dat er geen jonge mensen meer zijn in de kerk, ook buiten coronatijden, hoe weinig er nog gebeden wordt, dat de biecht in de vergeethoek is geraakt, dat de godsdienstlessen op niets meer trekken op school, enz...

Lieve mensen, klagen is iets van alle tijden, en soms is er ook reden tot klagen. Maar gaan we als gelovige gemeenschap een klaag- en zaagclubje worden, tot onze lippen bijna de grond raken. Of gaan we zo met elkaar omgaan dat we als christenen blij zijn om ons geloof, enthousiast van hart, in vuur gezet door de verrezen Heer die ons bewoont? Kunnen mensen aan ons zien dat wij paasmensen zijn, mensen die de vrede en de vreugde van Pasen beleven in hun dagelijks leven: in hun gezinnen, op hun werk, naar de buren toe, in hun engagementen?

Lieve mensen, laat ons blijde mensen zijn. Niet gemaakt, aub geen fake, maar eenvoudig, eerlijk en welgemeend, vanuit Christus' inwoning in ons hart.

Moge Hij - de Heer - de levende bron zijn van onze paasvreugde.

kris

Reacties

  1. Jezus die goddelijke aanspraken heeft, is tegelijk heel nederig. Hij wordt een dienaar, onze dienaar die zelfs onze voeten wast. Dan moeten ook wij zo handelen, mekaar dienen. Wij staan niet boven Jezus. Jezus kon dat niet van allen zeggen, niet over Judas bv. Judas wilde boven Jezus staan. Judas wilde Jezus dwingen om over de Romeinse bezetter de baas te spelen en hem buiten te zetten. Jezus moest een staatsgreep plegen. Daarom zou hij Jezus overleveren: om Hem te dwingen de macht te grijpen en geweld te gebruiken. Jezus zal dat echter niet doen. Wat Hij wel zal doen, is de H. Geest sturen om alle leerlingen, ook ons in Zijn spoor te krijgen. En dat spoor van Jezus is niet grijpen, is niet machtig zijn, maar wel dienen, verdragen en dragen, God aanvaarden zoals Hij is: een God van liefde en mededogen, een God van trouw en barmhartigheid. Laten wij handelen zoals Jezus, worden wat Hij is: een teergeliefd kind van God.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Kris,

    Een overweging naar mijn hart. Wij moeten als Christenen blijheid uitstralen, bemoedigen en blijven getuigen van ons geloof. Niet de moed opgeven, ook al zijn er kleine groepen kinderen.
    Ook al zijn er maar 2 of 3, dat maakt niet uit. Wij moeten Jezus Liefde blijven verkondigen en over Hem vertellen. Waar een deur gesloten wordt, opent God altijd een venster.
    Zoek naar mogelijkheden om mensen te bereiken in woor den juist ook in daad. Juiste door dat laatste kan je Zijn Liefde doorgeven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jezus, heb medelijden met mij! Jezus heb medelijden met mij! Een mooi gebed is dat.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten